Latest Post

Showing posts with label साभार आलेख. Show all posts
Showing posts with label साभार आलेख. Show all posts

राजतन्त्र किन फालियो ?

Written By खांट्टी कुरा on Wednesday, May 26, 2021 | May 26, 2021

 -भरत दाहाल

नेपालमा ईण्डियन जनसंख्या अतिक्रमणको योजनाका ६९ बर्ष

दलालहरुले कतिबेला के कस्ता अपराधहरु गर्दै आएका छन् ?

इतिहासले भन्छ- दलियताको अर्को अर्थ चरम नांगो देशद्रोह हो

राजाहरुका कारणले नै देश नागरिकता आक्रणबाट बचेको थियो

१. २००९ सालको संविधानमा जन्मको आधारमा नागरिकता दिने व्यवस्था गरे अनुसार ००७ सालपछि नेपाल पसेका सबै ईण्डियनहरुलाई नागरिकता प्रदान। कांग्रेसलाई मोहन सम्शेरको सरकारमा सामेल गराईदिए वापत ईण्डियालाई कांग्रेसले तिरेको नूनको भारा ।

२. २०१९ सालको संविधानमा राजा महृेन्द्रद्वारा जन्मको आधारको नागरिकता ऐनको प्रावधान खारेज ।

३. २०३७ सालको जनमत संग्रहमा ईण्डियन एजेन्ट सूर्यबहादुर थापाद्वारा पञ्चायतलाई जिताउने बहाना बनाएर मतदाता सूचीमा सामेल गरिएका ३८ लाख ईण्डियनहरुमध्ये २३ लाख ८७ हजार जनालाई जनमत संग्रहपछि नागरिकता प्रदान।

४. २०४७ सालको संविधानमा दरबारको असहमतिका कारणले जन्मको आधारको नागरिकता प्रावधान सामेल गर्न नसकेपछि २०५२ सादमा महन्त ठाकुर (त्यसबेला कांग्रेसका नेता) को आयोगबाट नेपालमा रहेका सबै ईण्डियनहरुलाई नागरिकता दिनु पर्ने भनि दिएको सुझाव दरबारको हस्तक्षेपमा असफल।

५. २०५४ सालमा जीतेन्द्रदेवको अध्यक्षतामा गठित नागरिकता वितरण आयोगले ६ दिनभित्र ३४,००० भन्दा बढी ईण्डियनहरुलाई वितरण गरेका नागरिकहरु २०५८ साउन ९ को सर्वोच्च अदालतको फैसलाबाट खारेज।

५. २०५४ सालमा बामदेव गौतमको गृहमन्त्रालयले विदेशीलाई मतदाता बनाउने कुनियतले स्थानिय निर्वाचन निर्देशिका जारी गरेर स्थानिय चुनावमा उठ्न र भोट हाल्न नागरिकता नचाहिने भनि गरेको ब्यवस्था सर्वोच्च अदालतको निर्णयबाट खारेज।

६. २०५७ जेठमा शेरबहादुरको सरकारको समयमा राज्य ब्यवस्था समितिले पारित गरेको नागरीकता संबन्धि निर्णयलाई प्रतिनिधिसभाले पारित गरेर अर्थ विधेयकभित्र घुसाई पारित गरेको विधेयक सर्वोच्चबाट राय लिई राजा वीरेन्द्रबाट२०५८ बैशाख १२ गते गैरसंवैधानिक घोषित गरी खारेज। त्यो विधेयक खारेज गरेको १ महिनापछि राजा वीरेन्द्रको हत्या।

७. २०६२ साल मंसीर ७ गते दिल्लीले गराएको १२ बुँदे समझदारीको बेला ईण्डियनहरुलाई नागरिकता दिनु पर्ने सर्तमा अनौपचारिक सहमति।

८. दिल्लीको १२ बुँदे समझदारीका बेला भएको गोप्य सहमति अनुसार नागरिकताका विषयमा दलहरुका बीचमा औपचारिक सहमति नगर्दासम्म बृहत शान्ति संझौता गर्न नदिने भनि दिल्लीले चेतावनी दिएपछि २०६३ साल कार्तिक २२ गते १२ बुँदे गर्ने दलहरुको बैठकबाट २०४६ साल चैत्र मसान्तलाई आधार बर्ष मानेर जन्मको आधारमा नागरिकता दिने निर्णय। यो निर्णयपछि मात्र ०६३ मंसीर ७ गते बृहत शान्ति संझौता गर्ने ईण्डियन अनुमति।

९. अन्तरिम संविधान जारी नहुँदै २०६३ साल मंसीर १० गते संसदबाट जन्मको आधारको नागरिकता ऐन पारित र पछि अन्तरिम संविधनमा सामेल।

१०. २०६९ साल फागुन ३० गते कांग्रेस, एमाले, एमाओवादी र मधेशवादीहरुको बैठकबाट जन्मको आधारमा नागरिकता लिएका विदेशीका सन्तानहरुलाई बंशजको नागरिकता दिने सहमति। यो सहमतिमा हस्ताक्षर गर्नेहरु सुशिल कोईराला, झलनाथ खनाल, प्रचण्ड र विजय गच्छेदार।

११. २०६९ साल चैत्र २९ गते खिलराज रेग्मीको मन्त्रीपरिषदको बैठकबाट दलहरुको सोही सहमतिलाई अध्यादेशका रुपमा जारी गरी रामवरण यादवद्वारा प्रमाणित।

१२ खिलराजको अध्यादेशबाट बनेको सोहि कानूनलाई २०७२ सालको संविधानमा सामेल।

१३. २०७५ सालमा नागरिकतालाई अझ खुकुलो बनाउने कुत्सीत उद्देश्यले नागरिकता संसोधन विधेयक प्रस्तुत।

१४. २०७५ सालमा प्रस्तु गरिएको तर टुंगो नलागेको सोहि विधेयक भित्रका २ वटा बुँदाहरु केपी ओलीद्वारा अध्यादेश जारी गरी विद्या भण्डारीबाट प्रमाणिकरण।

त्रिमुल पार्टीको अध्यक्ष भरत दाहालको फेसबुकबाट साभार

 

होम आइसोलेसनमा बस्नु भएका संक्रमितहरुलाई अनुरोध

Written By खांट्टी कुरा on Sunday, May 02, 2021 | May 02, 2021

होम आइसोलेसनमा बस्नु भएका संक्रमितहरुलाई अनुरोध - डा. रवीन्द्रपाण्डे  

१. थर्ममिटरबाट तापक्रम नापिरहनुहोला | ९८ – ९९ फरेनहाइटसम्म व्यक्ति अनुसार नर्मल तापक्रम हो | १०० पुग्यो भने पारासिटामोल खानुहोला | शरीर दुखेमा / टाउको दुखेमा पनि पारासिटामोल खान सकिन्छ |
२. पल्स अक्सिमिटरबाट अक्सिजनको स्तर नापिरहनुहोला | यदि ९४ भन्दा तल गयो भने घोप्टो परेर सुत्नुहोला | यसलाई प्रोन पोजिसन भनिन्छ | पेटमा २ वटा सिरानी, टाउकोमा एउटा सिरानी र खुट्टाको गोलिगाँठानेर एउटा सिरानी राखेर पेटको बलमा सुत्नुहोला | यसले फोक्सोको क्षमता बढाउछ | यसलाई प्राकृतिक भेन्टिलेटर पनि भनिन्छ |
३. भिटामिन सी २ पटक, जिंक २ पटक, भिटामिन डी हप्ताको १ पटक खानुहोला | आबश्यकता अनुसार पारासिटामोल, कफ सिरप / ट्याब्लेट खान सकिन्छ |
४. अक्सिजनको मात्रा ९४ भन्दा कम भएमा, ज्वरो आइरहेमा वा खोकी लागिरहेमा, सास फेर्न गाह्रो भएमा वा अन्य गाह्रो भएमा घरमा नबस्नुहोला | यो नयाँ भेरिएन्टले अचानक कोभिड निमोनिया गराउँछ | तसर्थ नजिकको कोभिड अस्पतालमा गएर चिकित्सकसंग जांच गराउनुहोला | छातीको एक्स रे वा सिटि स्क्यान गरेर फोक्सोको अवस्था अनुसार चिकित्सकको सिफारिसमा औषधि ( एन्टिभाइरल / एन्टिबायोटिक ) खानुपर्ने हुन्छ | कोभिड निमोनिया भएमा अस्पताल भर्ना हुनुपर्छ |
५. जांच नगरी घरमा अक्सिजन दिएर नबस्नुहोला | अक्सिजनले रोग निको गर्दैन | चिकित्सकको सिफारिस अनुसारको औषधिले मात्र निमोनिया वा अन्य अवस्था ठिक हुन्छ | अक्सिजन उपचार हैन | धेरै व्यक्तिले घरमै अक्सिजन दिएर फोक्सो ड्यामेज भएको अवस्था पनि छ |
६. एक रातमै अवस्था क्रिटिकल हुनसक्छ | तसर्थ गाह्रो भएमा भोलि अस्पताल जान्छु नभन्नुहोला | अस्पताल प्याक भएपनि त्यहाँ तपाइंले कुनै न् कुनै उपचार पाउनुहुन्छ |
७. अप्रमाणित औषधि सेवन गरेर वा अन्य संक्रमितलाई निको भएको औषधि खाएर समय एबम स्वास्थ्य नष्ट नगर्नुहोला | प्रतिरोध क्षमता रातारात वृद्धि हुँदैन | यो लामो प्रक्रियाबाट मात्र वृद्धि हुन्छ |
८. मरिच, बेसार,अदुवा, ज्वानो, दालचिनी, तुलसी, गुर्जो, जेठिमधु, पिपला, कागतीको रस राखेको चिया पटकपटक खानुहोला |
९. घरमा एकजना संक्रमित भएमा सबैको परीक्षण गराउनुहोला | यसपटकको प्रजाति निकै संक्रामक छ |
१०. घरको खानाको अतिरिक्त फलफूल, दुध, गेडागुडी, अण्डा, सुप आदि प्रशस्त खानुहोला |
११. पानीको बाफ लिंदा आराम हुन्छ |
१२. रक्सी, चुरोट तथा धेरै गुलियो पदार्थ / कोल्ड ड्रिंक्स सेवन नगर्नुहोला |
१३. हल्का ब्यायाम, पर्याप्त निद्रा तथा बिहान घाम ताप्ने गर्नुहोला |
१४. आफ्नो मानसिक अवस्थालाई सुदृढ एबम सबल राखुहोला | नआत्तिनुहोला |
१५. दिनमा १ /२ पटक मात्र समाचार हेर्नुहोला | सामाजिक संजाल नहेर्नुहोला | अनधिकृत समाचारले तनाव बढाउँछ |
१६. गाह्रो भएमा १०२ नम्बरमा फोन गरेर एम्बुलेन्स मगाउनुहोला, उपचारको लागि कोभिड हटलाइन ११३३,९८५१२५५४३८ र ९८५१२५५८३७ मा फोन गरेर उपचारको जानकारी लिनुहोला |

बज्रकिलय ... एक जानकारी

Written By खांट्टी कुरा on Sunday, February 07, 2021 | February 07, 2021

७ औं शताब्दीमा उपत्यकामा खडेरी परेर जलधार तलाउ अन्न बाली सबै सुकेर जान थालेपछि दक्षिण कालीमा तान्त्रिक तपस्या गरेर बसिरहनु भएको पद्म सम्भव(गुरु रेम्पुर्छे) कहाँ कुनै उपाय लगाएर यो संकट बाट पार पाउन गुहार लगाउन गएपछि उहाँले नालन्दा विश्वविद्यालय बाट बज्रकिलायको ग्रन्थ दोर्जे फुर्बा (རྡོ་རྗེ་ཕུར་པ།) मगाउनु भयो। "बज्र" अर्थात् इन्द्रदेव भगवानको हतियार। इन्द्रदेव लाई हामी बर्षाको देवताको रुपमा मान्छौं इन्द्रदेव लाई महादेवको भक्त ऋषि दधिचीले आफ्नो मेरुदण्ड दिएर त्यही मेरुदण्ड लाई भगवान इन्द्रदेवले दुष्ट हरुलाई विनाश गर्न बनाएको हतियार नै "बज्र" हो त्यसैले आकाशमा चट्याङ अथवा बिजुली चम्किनु लाई बज्रको रुपमा अर्थात् इन्द्रदेवको हतियारको रूपमा लिइन्छ, यही शक्तिशाली ग्रन्थ नालन्दा विश्वविद्यालय बाट नेपाल ल्याउन साथ मुसलधारे वर्षा भयो, चारैतिर हरियाली छायो अनिकाल हटेर सहकाल आयो विभिन्न रोगव्याधी हटेर गयो भन्ने कथामा उल्लेख छ।
बज्रकिलयमा बज्र सङ्गै धारिलो छुरी जस्तै किला/किलय हुन्छ। जसलाई लामाले फुर्बा अथवा फुर्पा भन्ने गरिन्छ नेवार बौद्ध समुदायले भैरवकिलय भन्ने पनि गरिन्छ यो बज्रकिलाय तिब्बती बौद्ध परम्परा भित्र न्यिङमा सम्प्रदायको ८ वटा बज्र हेरुका स्टदेव मध्ये एउटा देवता हो।
प्रायः तान्त्रिक पुजा अन्तर्गत बज्रकिलयको पुजा आउँछ बज्रकिलय धेरै आकारमा बनाएको हुन्छ यो कपाली अर्थात मान्छेको (खप्पर) सङ्ग सङ्गै प्रयोगमा ल्याएर तान्त्रिक अनुष्ठान हुन्छ। बज्र किलाय (बज्रकार्तिका) मान्छेमा हुने भय, लालच, मोह,अज्ञानता, घृणा आदिलाई नाश गर्ने, जुन स्वभाव प्रवृत्तिलाई प्रतिकात्मक दानवको रुपमा लिएको हुन्छ र ती दानवहरु लाई नाश गर्दा तिनको रगत भनेको रक्तविज हो त्यो रगत जमिनमा खस्नु भनेको पुनः मानव समुदायमा लालच, मोह, भय, अज्ञानता, घृणा आदिको बिउ उम्रनु फैलिनु हो त्यसैले ती दानवको बध गर्दा रगत जमिनमा नपरोस् भनेर प्रज्ञाको रूपमा कपाल (खप्पर) पनि बज्रकिलाय हतियारको साथमा अर्को हातमा बोकेको हुन्छ, बज्रकिलायको साधना गर्दा लामाले "ॐ बज्र किलीकिलय सर्व बिघन हुङ फेट" भन्दै जप गर्ने गरिन्छ। यो मन्त्र जप गर्नाले सर्व विघ्न वाधा अकाल मृत्यु दशा ग्रह हट्छ भन्ने विश्वास गरिन्छ।
जय सनातन !!

नाग पञ्चमीको महत्व ।

Written By खांट्टी कुरा on Saturday, July 25, 2020 | July 25, 2020

मोहन लामा रुम्बा

आज नागपञ्चमीको दिन घरको ढोकामा एकजना लामा आएर टास्दै थियो अर्को पण्डित पनि संग संगै टाँस्न आइपुगे यही त हो हाम्रो समन्वयात्मक नेपाली संस्कृति ! आफू पनि बाउ बाजे देखिन गर्दै आएको घरको नागथानमा नाग पुजा गर्दै !!

लुइ ग्याल्पो सा स्रुङ घि भुला याङ धाग पार कुल लो जामभुई लिङ दिर छ्यार राव तु फोब च्यिग स्वाह।
लुइ ग्याल्पो नुत ला याङ धाग पार कुल लो जामभुइ लिङ दिर छ्यार राब तु फोब च्यिग स्वाह ………।

-नागराजा ऐरावतलाई बिन्ती गर्दछु, यस जम्बुद्विपमा वर्षा गराई देउ स्वाह। नागराजा नुतलाई बिन्ती गर्छु यस जम्बुद्विपमा वर्षा गराई देउ स्वाहा।।

धे धागला सोगपा लुइ ग्याल्पो थामच्यद ला याङ धाग पार कुललो। जामभुइलिंग दिर छ्यार राब तु फोब च्यिग स्वाहा।

- ती आदि सम्पुर्ण नागराजा हरुलाई बिन्ती गरि यस जम्बुद्विपमा वर्षा गराई देउ स्वाहा।।

नाग पुजा गर्ने बिधि : छ्यु ङोन पोय काङ वाइ भुम पा घाङ वा श्यि श्याग पार झ्याओ, तोर्मा धाङ दुग पा धाङ मे तोग चि न्यु क्यिय ज्यार रो। धेला छ्योय म्रे वय……………………… :
भावर्थ : पवित्र जलले भरिएको चार वटा कलश राखेर तोर्मा,धुप,पुष्प तयार गरि गाईको गोबरको लेदो बनाई तीन हात जति पुर्व पटि तीन शिर भएको नागराजा अनेकौं सेवक सहित गोबरले लेखी एवं पुर्वक चारै दिशामा पश्चिम उत्तर दक्षिण चारै दिशाको नागराजा लेखी मैत्री भावमा रहि पुजा गर्नुपर्ने उल्लेख पवित्र ग्रन्थ धोमाङमा नाग पुजा सम्बन्धि उल्लेख छ।

तस्विरहरु लेखकको फेसबुक वालबाट लिइएको हो !

महाकविले अंग्रेजीमा भाषण किन ठोके ?

Written By खांट्टी कुरा on Tuesday, March 24, 2020 | March 24, 2020

विक्रम संवत् २०११ साल बैशाख १ गते गठन भएको सल्लाहकार सभाका सदस्य लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा सभाको बैठकमा विशुद्ध नेपाली भएर पुगेका थिए, त्यो बेला तराइबासी सदस्यहरूले सभामा हिन्दी भाषामा भाषण गर्न थाले । सभामा राष्ट्रभाषामा बोल्नुपर्छ भन्ने आवाजका विपरित तराइबाट प्रतिनिधित्व गर्ने सदस्यले सल्लाहकार सभा बहिष्कार गरे । दुइदिन पछि सभा पुनः सञ्चालन भयो तर तराइबाट प्रतिनिधित्व गर्ने सदस्यको बहिष्कार जारी भएपछि देवकोटालाइ झोक चलेछ अनि उनले सदनमा अंग्रेजी भाषामा भाषण गर्न थाले ।
अध्यक्षको रूलिङमा देवकोटाले प्रतिउत्यूर दिएका थिए '' हिन्दी यस देशको अर्ध राष्ट्रभाषामा सदनमा बोल्न छुट पाइन्छ भने अन्तराष्ट्रिय भाषाको रूपमा मान्यता प्राप्त अंग्रेजी किन बोल्न नपाइने ? हिन्दीलाइ राष्ट्रभाषा भन्ने मुलुकका समस्त कारोबार अंग्रेजीमा हुन्छन, UN मा अंग्रेजी बोलिन्छ, भारतको संसदीय भाषा अंग्रेजी छ । हिन्दी कुन जाति र कुन क्षेत्रको मातृभाषा हो ? हामी अधिकाशं हिन्दी बुझ्दैनाै तर एक दुइ जना छाडे यहाँ अंग्रेजी भाषा नजान्ने सदस्य म कोही देख्दिँन ।" देवकोटाको यो कुरालाइ एकपछि अर्को गर्दै सबैको समर्थन प्राप्त भएपछि तरार्इका सदस्यहरूले जवाफ दिने ठाउँ भएन । पछि देवकोटाले दुःखी हुँदै भने "मुलुकमा प्रजातन्त्र आओस् भन्ने व्यक्ति म पनि थिएँ, तर प्रजातन्त्रले मेरो भाषामा नै छुरी हान्छ भन्ने मलाइ के थाहा । "

आज नेपालीहरुको नयाँ बर्ष हो र ?

Written By खांट्टी कुरा on Tuesday, January 01, 2019 | January 01, 2019


नेपाल मा बदलिँदो धर्म परिवर्तन सम्बन्धमा फेसबुक प्रयोगकर्ता नारायण गाउँले को भनाई

Written By खांट्टी कुरा on Tuesday, October 16, 2018 | October 16, 2018

बेलायतमा हिन्दू जनसङ्ख्या १.३ प्रतिशतजति छ । देशको ऐतिहासिक सांस्कृतिक मूल्य र सम्पदा क्रिस्चियानिटी नै भएकाले यहाँ स्वाभाविक रूपमा क्रिश्चियन चाडपर्वहरू भव्य रूपमा मनाइन्छन् । यतिबेला देश क्रिशमसमय बनेको छ ।
वर्षमा जम्मा ८ दिन सार्वजनिक बिदा हुन्छ भने त्यसभित्र “गुड़ फ्राइडे, इस्टर मन्डे र क्रिशमस डे” गरेर जम्मा तीन दिन धार्मिक बिदा हुन्छ । क्रिशमस डेको भोलिपल्ट पनि सार्वजनिक बिदा हुन्छ । यी सबै क्रिश्चियन पर्वहरू हुन् । सिङ्गो देशले मनाउने पर्वहरूमा सार्वजनिक बिदा हुनु स्वाभाविक छ । ४.४ प्रतिशत मुश्लिम र अन्य धर्मसँग सम्बन्धित पर्वमा त्यस्तो बिदा हुँदैन ।
तर पनि हिन्दू भएकाले राज्यबाट उपेक्षित भएको या असमान व्यवहार भएको अनुभव हुँदैन । अधिकांश हिन्दू भारतीय भएकाले यहाँ दीपावलीलाई ठूलो हिन्दू पर्व मानिन्छ । क्रिश्चियन प्रधानमन्त्रीले पनि मन्दिर पुगेर र पूजा गरेर शुभकामना बाँड्दछन् । कामदारले वर्षमा चारदेखि सात हप्तासम्म छुट्टी पाउने हुनाले यस्ता पर्व मनाउन खास समस्या पनि छैन । हामी छुट्टीमात्रै दिन्छौँ तर यहाँ छुट्टी नभए पनि सरकारी विद्यालयमा दीपावली’bout पढाइ हुन्छ । मेरो नर्सरीमा पढ्ने छोराले गतवर्ष दीपावलीको दिन ‘रामायण’को नाटकमा राम बनेर अभिनय गरेछ । तीन हप्तादेखि उसले रामायण’bout स्कुलमैं पढेर अभिनय सिकेको रहेछ । सीतालाई ‘रेस्क्यू’ गर्ने भूमिका उसलाई सबैभन्दा बढ़ी मन परेको रहेछ । उसलाई रामायणको कथा र दीपावलीको ऐतिहासिक महत्त्व कण्ठ भयो । सबै पात्र सोही कक्षाका विद्यार्थी भएपनि रावणको भूमिका भने शिक्षक आफैले गर्ने रहेछन् । विद्यार्थीमा मनोवैज्ञानिक असर नपरोस् भनेर खलनायकको भूमिका भने शिक्षकले नै गरेका रहेछन् । कति संवेदनशीलता !
स्कुलमा रामायण, महाभारत र कुरान’bout पढाइ हुँदा कुनै क्रिश्चियन संस्थाले आपत्ति जनाउँदैन । किनकि यसको उद्देश्य धर्मपरिवर्तन होइन, धार्मिक सहिष्णुता र सबै धर्मप्रति सम्मानको विकास गर्नु हो । यहाँको क्रिश्चियनले मेरो पर्वमा शुभकामना दिन्छ भने मैले क्रिशमसमा गर्वका साथ शुभकामना किन नदिने ?
तर नेपालमा हिजो हिन्दूबाट क्रिश्चियन बनेकाहरूले दशैंतिहार या अन्य चाडबाड़ मनाउने त परको कुरा शुभकामना पनि भन्न सक्दैनन् भने ती अन्धभक्त हुन्, क्रिश्चियन होइनन् । तिनलाई ‘मेरी क्रिशमस’ भनिरहनु जरूरी छैन । तिनले आखिर आमाले नै दिए पनि शैतानको मुखबाट आएको शुभकामना लिने होइनन् ।
एकदुई प्रतिशत नागरिकले मात्रै मनाउने चाडपर्वमा राष्ट्रिय बिदा दिनुभन्दा बरु कर्मचारीलाई वर्षको ३-४ दिन पर्व बिदा दिएर आफ्नो चाडमा छुट्टी लिन प्रेरित गरे राम्रो हुन्थ्यो कि ? एकजना पनि क्रिश्चियन नभएका हजारौं स्कुल बन्द गरेर क्रिश्चियनलाई नै पनि के फाइदा होला र ? बरु यो दिन स्कुलमा क्रिश्चियानिटी र क्रिशमसको ऐतिहासिक-सामाजिक मूल्य’bout शिक्षा दिए राम्रो हुन्थ्यो होला । तपाईंको के विचार छ ?
जसले यो पर्व मनाउनुहुन्छ, सबैलाई शुभकामना ।


From : Facebook User Narayn Gaunle

मुम्बई छाडेर नेपाल फर्किंदै छु : मुरलीधर

Written By खांट्टी कुरा on Saturday, August 04, 2018 | August 04, 2018

मुरलीधर नेपाली र भारतीय फिल्म एवं सांगीतिक क्षेत्रमा चर्चित नाम हो । सिराहाका स्थायी बासिन्दा उनी साढे तीन दशकअघि तालिमको सिलसिलामा मुम्बई गएका थिए, अहिलेसम्म उतै छन् । मुरलीधरले ‘उडायो सपना सबै हुरीले’, ’त्यो नजरको बयान म गरूँ कसरी’लगायत सयौँ गीत लेखेका छन्, गाएका छन्, संगीत भरेका छन् । उनले फिल्ममा अभिनय र निर्देशन पनि गरेका छन् । पछिल्लोपटक म्युजिक नेपालले ल्याएको उनको ‘आँखाको भाका’ एल्बम चर्चामा छ । गीत रेकर्डिङ तथा पारिवारिक कामका सिलसिलामा केही साताअघि काठमाडौं आएका मुरलीधरले नयाँ पत्रिकाकर्मी पर्शुराम काफ्लेजनार्दन बरालसँग मनका बह यसरी पोखे :

मुटुरोगि भुराभुरीहरुलाई खुसीको खबर

Written By खांट्टी कुरा on Wednesday, December 28, 2016 | December 28, 2016

 

मुटुरोगीलाई गंगालाल हस्पिटलमा के छ निःशुल्क सेवा ?

काठमाडौं– उमेरले १५ वर्ष नकटेका मुटुरोगीले आर्थिक अभावमा उपचार नपाएका समाचार देशभरबाट आइरहेका हुन्छन् । तर, सरकारले १५ वर्ष मुनिका मुटुरोगीहरुको निःशुल्क उपचार गर्ने व्यवस्था गरेको छ । त्यो सेवा राजधानीका शहीद गंगालाल हृदय रोग केन्द्र, मनमोहन कार्डियो भाष्कुलर थोरासिक सेन्टरलगायतमा उपलब्ध छ ।  
यीमध्ये मुटुरोगको उपचारका लागि सबैले थाहा पाएको ठाउँ हो, गंगालाल राष्ट्रि हृदय रोग केन्द्र । जहाँ १५ वर्षका मुनिकलाई मात्रै अन्य मुटुरोगीलाई पनि विभिन्न सेवा र सहुलियत दिइन्छ । यसबारे जानकारी नहुँदा रोग लुकाएर बस्न बाध्य हुनेका लागि यो महत्वपूर्ण  हुन सक्छ ।
निःशुल्क र राहत सुविधा
मुटुरोगको निःशुल्क उपचार १५ वर्षमुनिका र ७५ वर्ष माथिका नेपाली नागरिकहरुले पाउँछन् । यसैगरी मुटुको साँघुरिएको भल्भ फुकाउने प्रविधिको सेवा पनि सबैलाई निःशुल्क उपलब्ध छ । गरिब विपन्न वर्गका मुटुरोगीले सरकारबाट पाउने १ लाख रुपैयाँ राहत सुविधा छ । यसैगरी निःशुल्क भल्भ वितरण सुविधा पनि गंगालालले उपलब्ध गराउँछ ।
के चाहिन्छ सेवा लिन ?
यदि १५ वर्ष कम उमेरको वा ७५ वर्ष भन्दा बढी उमेरको बिरामीले पाउने सुविधा लिने हो भने उमेर खुल्ने कागजपत्र चाहिन्छ । यसैगरी विपन्न वर्गका बिरामीले पाउने अन्य सुविधाका लागि लालपूर्जा लगायत सम्पत्ति विवरण खुल्ने कागजातको फोटोकपी, गाविस वा नगरपालिकाको सिफारिस, पारिवारिक बेहोरा खुल्ने निवेदन र केन्द्रबाट वितरण हुने फारम भर्नुपर्छ ।
निःशुल्क उपचार सेवामा के पाइन्छ, के पाइँदैन ?
निःशुल्क उपचार भनेपछि त्यसक्रममा लाग्ने सबै सित्तैमा भन्ने बुझिन्छ । तर, यसमा केही सिमितता छन् । माथिका प्रक्रिया समेत पूरा गरेको मुटुरोगी प्रमाणित भएमा अस्पतालले मुख्य सेवाहरु निःशुल्क नै उपलब्ध गराउँछ । जस्तोः सर्जरी, क्याथ प्रोडुसर, पेसमेकर, सीएजी, इपीएस–आरएफए, डायग्नोष्टिक प्रोसुड्युअर र यसका लागि चाहिने सामग्रीहरु, भर्ना भइसकेपछि चाहिने सुईमार्फत दिइने औषधीहरु निःशुल्क पाइन्छ । तर, मुखबाट खानुपर्ने औषधी, अस्पताल फार्मेसी उपलब्ध नभएका सामग्रीहरुलगायत चाहिँ आफैंले किन्नुपर्छ ।
यो जानकारी आफूले प्राप्त गरेपछि अरुलाई पनि बाँड्न नछुटाऔं । किनभने यति जानकारी नपाएर रोग लुकाएर बस्ने तपाईं हाम्रै नजिकको पो कोही छन् कि ?
(स्वास्थ्य खबर पत्रिकाबाट साभार)

 

गहिरो अर्थलाग्ने तस्बिरको कथा

Written By खांट्टी कुरा on Thursday, December 22, 2016 | December 22, 2016


यो लेखमा एउटा यस्तो तस्विर सहितको कथा राखिएको छ जसलाई बुझ्न संसारलाई धेरै समय लाग्यो । विश्लेषकहरु पनि यतिसम्म दोधारमा परे कि जबसम्म चित्रकार स्वयले यो तस्विर पछाडिको रहस्य खोलेनन् तबसम्म तस्बिरले भन्न खोजेको अर्थ के हो भनेर बुझ्ने सकेनन
प्रस्तुत तस्बिरमा तँपाईं हामी सजिलै देख्न सक्छौ कि यो तस्विरको कलामा नग्नता छ , छाडापन छ । तस्विर हेर्ने जो कोहीलाई पनि लाग्न सक्छ एक अधबैंसे आईमाईको स्तनपान कसरी त्यति बृद्ध मानिसले गरे ? जब यो तस्विरको वास्तविकता बुझ्नु हुनेछ तब पक्कै पनि तँपाईंहरुको आँखाबाट दुई थोपा आँसु तँपाईहरुलाई थाहै नदिई बग्नसक्छ  

तस्विर युरोपका एक प्रख्यात चित्रकार मुनरोले बनाएका थिए र तस्बिरको वास्तबिक कथा भने यस्तो थियो

एक देशमा एक जना बृद्ध मानिसलाई भौके जेलमा राखेर मार्ने फैसला उक्त देशको न्यायालयले सुनाएको थियो । जबसम्म भोकले बृद्ध मर्देनन् तबसम्म उनलाई जेलमा भौके राख्नुपर्ने भनेर आदेस दिइएको थियो । एक दिन तस्बिरमा देखाईएको बृद्धकी छोरीले न्यायालय समक्ष आफ्ना बृद्ध बाबुलाई नियमित भेट्ने अनुमति मागिन् । माग भए अनुसार न्यायालयले उनलाई हरेक दिन जेलमा आफ्नो बृद्ध बाबुलाई भेट्न आउने इजाजत दियो ।

जेलमा हरेक दिन आफ्नो बाबुलाई भेट्न जानु भन्दा पहिले उनको शरिर, झोला सबैको खानतलासी हुन्थ्यो कारण झोला या शरिरमा कुनै खानेकुरा लुकाएर उनकी छोरीले आफ्नो बृद्ध बाबुलाई लगेर नदिउन् भन्ने थियो । उनकी छोरीले उनलाई भेट्न जाँदा कैंयौं दिन देखि खाना नखाएका आफ्नो बाबुलाई देखेर छोरीको मन यसरी पग्लियो कि आफ्नो बाबुलाई ज्यूँदो राख्नका लागि उनले शाहसिक निर्णय गर्दै आफ्नो स्तनबाट दूध पिलाउन लागिन् ।

कैंयौं दिन, महिना बिते तर ति बृद्ध भोकले मरेनन् । यो देखेर जेलरलाई शंका लाग्न थाल्यो र आफ्ना सिपाहीहरुलाई चियो गर्न लगाए । यसरी चियो गर्दा ति छोरीले आफ्नो स्तनबाट दूध पिलाएर उक्त बृद्धलाई बचाउन सफल भएको रहस्य खुल्यो ।

रहस्य खुलेपछि छोरी माथि पनि मुद्दा चलाईयो । फैसला सुनाउनु भन्दा अगाडी संजाय दिने न्यायाधिसको ह्रदय परिवर्तन भयो र न्याधिसले कानून छाडेर भावनात्मक फैसला सुनाउँदै बाबु छोरी दुबैलाई रिहा गरिदियो ।

भनिन्छ माथीको तस्विरमा सोही कुरा देखाईएको छ र यो तस्विर त्यति बेला निकै महङ्गो दाममा बिक्री भएको थियो ।
(पत्रकार राज आरुष सापकोटाले साभार गरेर फेसबुकमा राख्नु भएको यो सचित्र कथा पत्रकार राज आरुष सापकोटाको फेसबुकबाट साभार गरिएको हो)

राष्ट्रका अघोषित शत्रु

Written By खांट्टी कुरा on Thursday, August 04, 2016 | August 04, 2016

-युवराज गौतम
भारतले २००७ सालमा भएको(??) शान्ति-मैत्री सन्धिको आड्मा नेपालमा सत्र पल्टन एवं चारवटा ब्रिगेड राख्ने र तिनलाई चाहिने सम्पूर्ण हातहतियार, गोलाबारुद आदि आपूर्ति गर्ने अडान लिएपछि २००९ सालदेखि भारतीय सेना नेपाल प्रवेश गर्‍यो। मुस्ताङ लगायतका दर्जनौं स्थानमा ती तैनाथ थिए। अन्तत: राजा महेन्द्रको कार्यकालमा ती धपाइए। त्यसबेला कीर्तिनिधि बिष्ट प्रधानमन्त्री थिए।

नेपाललाई आफ्नै सुरक्षा छातामुनि राख्नुपर्छ भन्ने भारतको प्रवल चाहना छ। त्यसैले यहाँको अजस्र प्राकृतिक स्रोत र सुरक्षा अवस्थितिलाई दृष्टिगत गरेर भारतले नेपाली राजनीतिमा खेलिरह्यो। 

राजा वीरेन्द्रले राज्याभिषेकका अवसरमा २०३१ साल फागुन १३ गते ५७ राष्ट्रका राष्ट्राध्यक्ष, सरकार प्रमुख तथा प्रतिनिधिहरु समक्ष नेपाललाई शान्तिक्षेत्र घोषणा गरियोस् भन्ने प्रस्ताव राख्दा कालान्तरमा ११६ राष्ट्रले समर्थन गरे तर भारतले समर्थन गरेन। भारतले मात्र होइन, भारतपरस्त राजनीतिक दलले पनि विरोध गरे। राजा वीरेन्द्र दिल्ली पुगेका बेला शान्तिक्षेत्र प्रस्ताव चाहिदैन भन्दै बाबुराम भट्टराईको नेतृत्वमा त्यहाँ विरोध प्रदर्शन गरिएको थियो। 

भारतीय खर्च र निर्देशनमा त्यो प्रदर्शन भएको कुरा सहजै बुझन सकिन्छ। झन्डै चालीस बर्ष अघिदेखि दिल्लीको दिग्दर्शनमा हिडिरहेका भट्टराई आफ्ना स्वामीहरुप्रति आज पनि इमानदार छन् र उनलाई जुन शक्तिले नेपालमा काजमा खटाएको छ, त्यो राष्ट्रका उनी राष्ट्रवादी नै हुन्।

नेपालमा यस्ता राष्ट्रवादी धेरै छन्। उनीहरुको र राष्ट्रवादी नेपालीहरुको स्वार्थ मात्र फरक छ। ब्रिटिस साम्राज्यको पदचिन्हमा हिडेको भारतीय कूटनीति त्यो भन्दा कठोर बन्दै गएको छ। 

सन् १९२३ मा नेपाललाई सार्वभौमसत्ता सम्पन्न राष्ट्र मानेर ब्रिटेनले नेपालका राजालाई आफ्नै राष्ट्राध्यक्षसरह हिज म्याजेस्टीको मान्यता दिएको थियो भने भारतका उच्चपदस्थ कर्मचारी र राजनीतिज्ञहरु नेपाल एउटा प्रान्त मात्र हो कि भन्ने व्यवहार गर्छन्।

माधव नेपाल प्रधानमन्त्री छँदा काठमाडौं स्थित भारतीय राजदूत राकेश सुदले चप्पल लगाएर भेट गर्न गए। सहसचिव तहका ती कर्मचारी स्वतन्त्र राष्ट्रका प्रधानमन्त्रीसँग होइन, आफूभन्दा तल्लोतहको कर्मचारीसँग कुरा गरेझै हेपाहा शैलीमा कुरा गरिहेका थिए। 

पुष्पकमल दाहाल र बाबुराम भट्टराई जस्ता भारतपरस्तहरु दर्जनौं पल्ट लैनचौरस्थित भारतीय दूतावासमा याचकझै लम्पसार परेपछि भारतीयहरुले हेप्नु स्वाभाविक थियो। विदेशीका कठपुतलीहरु पञ्चायतकालमा पनि थिए तर राजाको डरले ती सतर्क हुने गर्थे।

कूटनीतिज्ञ यदुनाथ खनालले एउटा घतलाग्दो प्रसङ्ग सुनाएका थिए। सन् १९८१ तिर बंगलादेशका राष्ट्रपति जियाउर रहमान र राजा वीरेन्द्रवीच फोनमा वार्ता हुँदा दक्षिण एसियामा आसियान जस्तै एउटा क्षेत्रीय सहयोग संगठन बनाउने कुरा चलेछ। त्यस संगठनको प्रधान कार्यालय नेपालमा राख्नु उचित होला भन्ने राजा वीरेन्द्रको प्रस्तावमा राष्ट्रपति रहमानले स्वीकृति जनाएछन्। 

बडापत्रबारे अन्तिम निर्णय गर्न थिम्पुमा सन् १९८४ मा बैठक बस्यो। परराष्ट्र मन्त्रालयको सल्लाहकारका रुपमा यदुनाथले नै सार्कको प्रधान कार्यालय काठमाडौंमा राख्ने प्रस्ताव गरेपछि त्यो स्वीकृत भयो। २०४६ सालभन्दा पहिले प्रधानमन्त्री र मन्त्रीका सल्लाहकार राजनीतिक कार्यकर्ता वा आफन्त होइन, सम्वन्धित क्षेत्रकै विज्ञ-विशेषज्ञ हुने गर्दथे।

राष्ट्रहितलाई उच्च प्राथमिकतामा राखेर दीर्घकालीन नीति बनाउने र त्यसको पालना गर्ने-गराउने काम राजनीतिज्ञहरुबाट होइन, राजनेता(स्टेट्स्म्यान) बाट मात्र सम्भव छ। उदाहरणको लागि जोमो केन्याताले साम्राज्यवादबाट स्वाधीन गराएर केन्यालाई मार्ग देखाए। सिंगापुरवासीले लि-क्वान-यूलाई र मलेसियाका जनताले महाथिर महमदलाई सम्झिने कारण पनि त्यही हो। 

दशबर्षसम्म कथित जनयुद्ध गरेका नेपालका माओवादी नेताहरुले आज निर्लज्ज भाषामा भनिरहेका छन्- सशस्त्र विद्रोह वास्तवमा परम्परागत धर्म-सँस्कृति मासेर इसाई राज्य बनाउनकै लागि थियो। यो पङ्तिकारले पटक पटक लेखेको छ-नेपालको माओवादी क्रिश्चियन मर्सिनरी(भाडाका फौज) हुन्। समयले यो पुष्टि भइसकेको छ। त्यसैले कसैले माओवादीबाट राष्ट्रोत्थान हुन्छ भन्ने सोचेको छ भने ऊ भ्रममै छ।

विधिपूर्वक इसाई धर्म लिएर एमाओवादीको उच्च पदमा बसेका कृष्णबहादुर महराले केहीदिन अघि इसाई भेलामा बोले-नेपाललाई धर्मनिरपेक्ष राष्ट्र घोषणा गरिएन भने विद्रोह हुनेछ। महराको यो कथनले पुष्टि गर्छ, धर्मनिरपेक्ष राष्ट्र बनाएर नेपालका परम्परागत धर्म-सँस्कृति निर्मूल गर्न इसाई र उनीहरुका हितैषीहरु सक्रिय छन्। 

नेपालको आन्तरिक मामिलामा ठाडो हस्तक्षेप गर्दै ब्रिटेन, नर्वे आदि राष्ट्रका राजदुतहरुले सभामुख सुवासचन्द्र नेम्वाङलाई भेटेर धर्मनिरपेक्ष राष्ट्र घोषणा गर्न दवाव दिए। प्रत्युत्तरमा नेम्वाङ्ले त्यसका निम्ति आफूले शतप्रतिशत प्रयत्न गरिरहेको बताएका थिए। संविधानसभाको प्रथम निर्वाचनपछि अन्तरिम संविधानमा खुसुक्क धर्मनिरपेक्षता शब्द घुसाउने व्यक्ति नेम्वाङ् नै हुन् भनेर कतिपय नेताले खुलासा गरिसकेका छन्।

राष्ट्रनिर्माता पृथ्वीनारायण शाहको जयन्ती र राष्ट्रिय एकता दिवस (पुस २७) खारेज गरेर क्रिसमसलाई राष्ट्रिय दिवस बनाउनेहरु नै धर्मनिरपेक्षताका पक्षधर छन्। राजतन्त्र उन्मूलन भएको घोषणापछि गिरिजाप्रसाद कोइरालाको सरकारले राष्ट्रिय एकता दिवस खारेज गरेको थियो। त्यसबेला गृहमन्त्री थिए, कृष्ण सिटौला। 

सुशील कोइरालाले प्रधानमन्त्रीको हैसियतले मन्त्रिपरिषद्मा राष्ट्रिय एकता दिवसलाई मान्यता दिन खोज्दा सबैभन्दा चर्को विरोध गरे, मन्त्री मिनेन्द्र प्रसाद रिजालले। यस्ता घटनाबाट राष्टिय स्वाभिमानका शत्रु र विदेशी शक्तिका कठपुतली चिन्न सजिलो भएको छ।

काठमाडौंमा दर्जनौं आइएनजिओ(विदेशी गैरसरकारी संस्था) छन् , जो नेपाललाई क्षतविक्षत पार्न चाहन्छन्। धार्मिक, साँस्कृतिक र सामाजिक सदभाव बिथोल्न सकिएमा नेपाली-नेपालीहरु एक-अर्कालाई मार्न पनि तयार हुन्छन् भन्ने बुझेर ती विदेशीले राजनीतिक दल, प्रेस, विश्वविद्यालय, नागरिक समाज, लेखक, विश्लेषक, एनजिओलगायत हरेक तह र तप्कामा आफ्ना एजेन्ट राखेका छन्। 
व्‍यक्ति, दल वा कसैको पनि तानाशाही जनताले स्वीकार्दैन। यस्तो अवस्थामा जनविरोधी शासकहरुलाई तह लगाउन जनता नै जुर्मुराएका छन्। यो शुभसंकेत हो। 
राजनीतिशास्त्रले पञ्चमांगी(फिफ्थ कलम्निस्ट) भन्ने त्यस्ता व्याधाहरु राष्ट्रिय एकताका आधारहरुको हत्या गर्न चाहन्छन्। त्यसैले राष्ट्रका प्रमुख शत्रु तिनै हुन्।
झलनाथ खनालले मन्त्री र प्रधानमन्त्री छँदा इश्वरको नाममा शपथग्रहण गर्न मानेनन्। त्यो पाखण्डको पराकाष्ठा थियो।

इलामको क्षेत्र नं. १ बाट निर्वाचित खनालले हजारौं हिन्दु, वौद्ध र प्रकृतिपूजक ईश्वरभक्तहरुको मत पाएका थिए। म ईश्वरमा आस्था नराख्ने घोर नास्तिक हुँ भनेर पं. पुंकनाथका पुत्र झलनाथले कहिले पनि सार्वजनिक ठाउँमा भनेनन्। उनी नास्तिक र धर्मनिरपेक्ष हुन् भने घोषणापत्रमै उल्लेख गर्नुपर्थ्‍यो। 

नेपाल जस्तो प्राचीन धर्मानुरागी राष्ट्रको नेतृत्व गर्ने र राजकाज चलाउनेहरु जब कम्युनिष्टको जामा लगाएर राष्ट्र र जनतालाई धोका दिन्छन्, त्यसबेला जनता मौन बस्दैनन् । आर्थिक भ्रष्टाचार मात्र भ्रष्टाचार होइन, धर्म-सँस्कृति विरुद्धको भ्रष्ट आचार पनि भ्रष्टाचार हो। 

क्यान्टोनमेन्टमा हजारौ लडाकु छन् भनेर उनीहरुको पालनपोषण गर्ने नाममा पुष्पकमल दाहाल र उनको दलले भन्डै पाँच अर्ब रुपियाँ कीर्ते तमसुक गरेर खाए। धर्ममा आस्था राख्नेहरुलाई मात्र होइन, आफ्नै दलका कार्यकर्ताहरु ठग्नेहरुबाट राष्ट्रको शोषण भइरहेकै छ। 

आर्थिक, नैतिक, सामाजिक, साँस्कृतिक, धार्मिक, वौद्धिक लगायत यावत् क्षेत्रलाई बिथोलेर विदेशीको आज्ञा मान्नेहरुलाई जनताले बाँचुन्जेल तलबभत्ता खुवाइरहनु आवश्यक छैन। तसर्थ, जनताले प्रश्न गर्नुपर्छ- बर्डफ्लु रोगले हजारौं कुखुरा मरेझै राष्ट्रघात गर्नेहरु एकैदिन परलोक गए भने नेपाललाई के हानी हुन्छ ? र उनीहरु पाँचसयबर्ष बाँचे पनि राष्ट्रलाई के फाइदा छ ? राष्ट्रका निम्ति आज राजनीतिज्ञहरु नै बोझ भएका छन् र उनीहरुको पराधीन, परावलम्वी एवं परमुखापेक्षी चरित्रले जनता लज्जित भएका छन्।

नेपालका वहुसंख्यक राजनीतिज्ञले राजनीति भनेको पद, पैसा र पावर(शक्ति) मात्र बुझेका छन्। चाणक्य नीति, विदुर नीति, याज्ञवल्क्य नीति, वेद, उपनिषद्, गीता, रामायाण, महाभारत आदि पौरस्त्य ग्रन्थको अनुशीलन र मीमांसा गरेर थोरै भएपनि नेपाल र नेपालीको आधारभूत चरित्र बुझने प्रयत्न नेतागणले गरेनन्। 
त्यसैले दशबर्ष दैनिक भाषण गरेपनि उनीहरु एउटै कुरा दोहोर्‍याउँछन्।

विदेशीले बोकाएका विचारको प्रचारप्रसार गर्छन् र वैदेशिक शक्तिको मार्केटिङ अफिसर भएर कपाल फुलाउने गर्छन्। जनभावनालाई अनादर गर्ने र आफ्नै विचार मात्र लाद्न खोज्ने प्रवृत्तिले कम्युनिष्ट मात्र होइन, प्रजातन्त्रवादी भन्न रुचाउनेहरु पनि अहंकार प्रदर्शन गरिरहेका छन्। 

आज नेपालमाथि चौतर्फी रुपमा वैचारिक हमला भइरहेको छ। भोलि राष्ट्रवादी-प्रजातान्त्रिक शक्तिमाथि शारीरिक रुपमै हमला हुन सक्छ। धर्म-सँस्कृति, परम्परा र राष्ट्रियताका पक्षधरहरुको हत्या हुन सक्छ। तसर्थ, प्रत्याक्रमणको तयारी आवश्यक छ। 

शास्त्रले प्रत्याकमणकारीलाई वध गर्दा त्यो पाप होइन, धार्मिक कृत्य हुने बताएको छ । प्रत्याक्रमण धर्मलाई वेदले हन्ता-हनीयान्(युजःसंहिता १६।४०) भनेको छ। प्राचीनकालमा राजस्थानमा अहिंसावादी शाकाहारी (जैन) राजा थिए। 

राज्यमा हमला भएपछि मात्र उनीहरु प्रत्याक्रमणका लागि सैनिक पठाउँथे । पृथ्वीनारायण शाहले पनि जाइ कटक नगर्नु, झिकिकटक गर्नु भनेका छन् । राष्ट्रको धर्म, अस्तित्व र स्वाभिमान बचाउन विदेशीका दासहरु विरुद्ध साँच्चै धर्मयुद्ध गर्नु पर्ने आवश्यकता छ।

 वि.स. ५२२ मा अंकित राजा मानदेवको चाँगुनारायण शिलालेखमा मानदेवले बाबु धर्मदेवको अकस्मात मृत्यु भएपछि विभिन्न क्षेत्रमा शासक बन्न तम्सेका सामन्तहरुलाई तह लगाएको र त्यसमा उनका मामाले सहयोग गरेको उल्लेख छ।

सत्य शिथिल भएको वेला असत्य प्रवल बन्छ। बितेका सात आठ बर्ष यता विदेशी रिझाउने र केही सीमित राजनीतिक फौबन्जारले जनता कँज्याएर वहुमतको तानाशाही चलाउन खोजेका छन्। 

राजनीतिशास्त्रमा यसलाई ओलिगार्की वा टाइरेनी अफ मल्टिच्युड भनिएको छ। व्यक्ति, दल वा समूह कसैको पनि तानाशाही जनताले स्वीकार गर्दैन । यस्तो अवस्थामा जनविरोधी शासकहरुलाई तह लगाउन जनता नै जुर्मुराएका छन्। यो शुभसंकेत हो।

यदाकदा सरकार प्रमुख (प्रधानमन्त्री) र मन्त्रीहरु अनुदार भइदिदा राष्ट्रकै छवि कुरुप बन्छ । २०३६ सालमा सूर्यबहादुर थापा प्रधानमन्त्री भएका बेला उनले सात आठवटा पत्रिकाको दर्ता खारेज गरिदिए। राजा वीरेन्द्रलाई त्यसबारे कुनै जानकारी गराइएको थिएन। 

एकदिन वरिष्ठ पत्रकार वालमुकुन्ददेव पाण्डेले राजा वीरेन्द्रसँगको भेटमा भन्नुभएछ -सरकारबाट जनमत संग्रह जस्तो प्रजातान्त्रिक कदम उठाइ बक्सदा छवि झन् उज्यालो भएको छ तर प्रधानमन्त्रिको आलोचना गर्ने पत्रपत्रिकाहरुको घाँटी निमोठिदैछ। यो उचित भएन कि?

राजालाई संवाद सचिवले समेत यसबारे जाहेर गरेका रहेनछन्। आजपनि राजाका सहयोगीहरु झुटो बोलेर फाइदा लिइरहेका छन्। पत्रकार पाण्डेले सबै कुरा जाहेर गरेपछि पत्रिकाहरुमाथि लगाइएका कार्वाहीहरु फिर्ता भए। राष्ट्राध्यक्षलाई समेत ढाँट्ने र जनतालाई तर्साएर शासन गरिहन चाहने प्रवत्ति अहिले पनि छ।
        
राजा वीरेन्द्रकै पालामा २०४७ सालमा टेकुमा केही प्रहरीहरुलाई अराजकतावादीहरुले कुटिकुटि मारेर ठेलागाडामा लास घुमाए। नेपाल प्रहरीमा कार्यरत हजारौले राजीनामा दिने अवस्था आयो। अराजकता फैलिने खतरा बढ्यो। 

भर्खर प्रधानमन्त्री भएका कृष्णप्रसाद भट्टराई हतास, उदास, निरास र भयभीत थिए। उनी राजासमक्ष पुगे। राजीनामा चढाए। राजाले तपाईलाई म सहयोग गर्छु, हिम्मतले काम गर्नुहोस् भन्ने आश्वासन दिएपछि उनी फर्किए। 

त्यसपछि वैशाख १२ गते राजदरवारको विज्ञप्ति आयो- 'श्री ५ महाराजाधिराज सरकार यही वैशाख १० गते सोमवार काठमाडौं जिल्लाका विभिन्न भागमा घटेका हिंसात्मक कार्य र धनजनको नोक्सानीबाट दुःखी होइवक्सेको छ।' सो विज्ञप्तिमा बहुदलीय प्रजातन्त्रलाई सहयोग गर्नु पर्छ भन्ने वाक्यांश छ।

२०४७ सालको संविधान नआएको त्यस अवधिमा संवैधानिक शुन्यता त थियो तर अराजकता मौलाउन पाएन। २०६४ सालदेखि अस्थिरता, अन्यौल, अराजकता र बेथिति भोग्दै आएका जनता नेपालको भविष्यप्रति ढुक्क हुन सकिरहेका छैनन्। न संसारले विश्वास गर्न लायक कोही राष्ट्रनायक छ, न सुदृढ संविधान र पद्धति।

यस्तो अवस्थामा जात, दल, प्रान्त, गुट र संकीर्ण स्वार्थबाट माथि उठेर राष्ट्रको वृहत्तर हितका निम्ति समर्पित हुन सक्ने कुनै व्यक्ति र शक्ति अगाडि आउन सकेका छैनन् । राष्ट्रका प्रवल शत्रुहरु प्रकट छन् र राष्ट्रवादी शक्ति गुप्तवासमा। तसर्थ आशावादी बन्ने आधार देखिदैन।

 
Support : Creating Website | Johny Template | Mas Template
Copyright © 2011. खांट्टी कुरा - All Rights Reserved
Template Created by Creating Website Published by Mas Template
Proudly powered by Blogger