गोहीको आँसु किन झार्ने

४ अप्रिल १९७९ मा पाकिस्तानको प्रधानमन्त्री जुल्फिकार अलि भुट्टोलाई देसको सर्बोच्च अदालतको आदेशानुसार फांसीको संजाय दिईयो । कानून पढेका पेशाले वकालतका साथै राजनीतिमा समेत लागेका भुट्टोलाई फांसीको संजाय दिंदा नेपालमा पंचायती शासन ब्यबस्था लागु थियो ।

 

रास्ट्रियता खतरामा पर्यो भन्दै २०३३ सालमा मेलमिलापको नारा दिएर नेपाल पसेका प्रतिबन्धित नेपाली कांग्रेसका नेताहरुले २०३६ सालमा आफ्ना बिधार्थी संगठनलाई उचालेर भुट्टोलाई फाँसी दिएको बिषयमा राजधानी काठमाण्डौ तताएका थिए । बिरोध गर्न तिनै बिरोधि अर्जुननरसिंह केसी र सूर्यमान गुरुङहरु थिए । पुर्व पन्चको खोल ओढेर २०३३ सालमा बि.पी लाई समेत फाँसी दिनु पर्छ भनेर राजदरबारमा बिन्तिपत्र समेत हाल्ने ति नेताहरु देशमा ब्यबस्था परिवर्तन भए पछी खाँटी कांग्रेसी नेता बनेर पटक पटक मन्त्रि समेत भै सकेका छन ।

श्रमजीबी जनताको मुक्तिको निम्ति भनेर कांग्रेसले राणा शासन बिरुद्ध ईन्कलाबको नारा घन्कायेकै हो । सत्तामा पुगे पछी के के गरे त्यसको बयान गर्नु नपर्ला । श्रमजीबी जनताको मुक्तिको निम्ति भनेर कम्युनिस्टहरुले पनि नारा घन्कायेकै हुन । सत्तामा पुगेपछि के के गरे अनि गर्दैछन बताउनु नपर्ला ।

जनता भनेको मादल हो । कांग्रेस आएर समाजवादको गीतमा खरी नझारुन्जेल बजाउछ । आफ्नो मतलब पुरा भएसी त्यहि मादललाई ठोकर हानेर हिड्छन । फेरी साम्यवादको गीत गाउनु पर्छ भन्दै कम्युनिस्टहरु आएर खरी भरेर फेरी बजाउन थाल्छन । आफ्नो मतलब पुरा भएसी उही कम्युनिस्ट कांग्रेसी पारा ।

 

टर्किस उत्पीडित तथा श्रमजीवी जनताको मुक्तिका निम्ति आवाज उठाउँदै आएकी ४२ वर्षिया कानुन व्यवसायी तथा मानव अधिकारकर्मी इब्रु तिम्तिकको २३८ दिनको भोक हड्तालबाट निधन भएको छ ।  बिदेसी मर्नु पर्छ नेपालमा रुवाबासी सुरु हुन्छ तर आफ्नै देशमा राणाको पाला देखि कथित जनयुद्धको समय सम्ममा के कति मरे भन्ने बिषयमा बिदेशमा आँसु खसाल्ने कोहि थियो ?

त्यसैले आफ्ना मर्दा वास्ता छैन भने बिदेसी मर्दा सामाजिक संजाल देखि पत्र पत्रिकामा गोहीको आँसु किन झार्ने ?

 

                

 

तहस नहस बनाउने अनि उल्टै प्रश्न गर्ने

२०५४ साल श्रावण १ गते बाट मध्य क्षेत्र प्रहरी कार्यालय हेटौडामा स्थानान्तरण भएको हो । माघमा रुपाल शम्सेर ज.ब.रा DIG बनेर आउनु भयो ।

फाल्गुण हो जस्तो लाग्छ । प्रधानमन्त्री स्व. गिरिजा प्रसाद कोईराला कर्णाली एयरको हेली चढेर हेटौडा आए । त्यतिखेर हु.प्र.चौर नजिकै DIG अफिस थियो ।

प्रधानमन्त्री सहितको दलबल DIG अफिस छिरे । भलाकुसारी भो । स्व.गिरिजाले DIG सापलाई हिजो हामि अण्डरग्राउण्ड हुँदा तपाईहरुको जासुस बनारस, दिल्ली, कलकत्ता जता पनि पुग्थे । अहिले किन पुग्दैनन ? भनेर प्रश्न गरे ।

गिरिजाको त्यो भनाई माओबादीको किलो सेरा टु अप्रेशनमा सोचे जस्तो सफलता नभएको तर्फ लक्षित थियो तर DIG सापले हाम्रो प्रयास निरन्तर जारि छ । कुनै कमि छैन भनेर जवाफ दिनु भो ।

लिपुलेकको कुरा चल्दैछ । साथै सुचनाको कुरा पनि आयो । यतिखेर सबै आगो भएका छन तर जासुसी सयन्त्र देखि सुरक्षा सेवामा राजनीतिक हस्तक्षेप गर्न तिनै गिरिजाले सिकाए । अहिलेकाहरुले त सक्कल बमोजिम नक्कल मात्र गरेका हुन ।

प्रजातन्त्र देखि गणतन्त्रको उपहार

पुरुष विदेश गएपछि गाउँमा मलामी जाने कोही भएनन्

वैदेशिक रोजगारी र भारतमा कमाइका लागि यहाँका महिला तथा पुरुष गएपछि गाउँ नै खाली हुँदै गएका छन्। युवा रोजगारीका लागि गएपछि जाजरकोटका दुरदराज गाउँ पुरुष विहीन अवस्थामा पुगेका छन् ।

मान्छे मर्दा, बिरामी हुँदा र अन्य सामाजिक काममा अहिले पुरुष नहुँदा निकै समस्या हुने गरेको पञ्चभयार माविका शिक्षक वीरबहादुर खत्रीले बताए।गाउँमा विद्यालय उमेरका बालबालिका र वृद्ध मात्र भेटिने गरेको उनको भनाइ छ। विकास निर्माणका काममा समेत युवा पुरुष नहुँदा महिला तथा विद्यालय उमेरका बालबालिका जुट्नुपर्ने बाध्यता रहेको खत्रीको भनाइ छ।

तस्बिर: अन्नपूर्ण पोस्ट डटकमबाट साभार

गाउँमा भएका केही मानिस सहर, बजार अनि सडकको नजिक सरिसकेका छन्। अहिले गाउँमा मान्छे विहीन बन्दै जाने खतरा बढेको खगेनकोटकी विष्णुकुमारी खत्रीले बताए। विवाह गर्दासमेत जन्ती जाने मानिस नहुँदा, मानिस मर्दा मलामी जाने पुरुष नहुँदा अहिले सबै काम महिलाले गर्दै आएको खत्रीको भनाइ छ। 'हाम्रो गाउँमा जन्ती, मलामी महिलालाई नपठाउने चलन थियो, अहिले पुरुष नै नभएपछि महिलाले त्यस्ता कार्यमा सक्रिय सहभागिता जनाइरहेका छन्,' खत्रीले भने।

घरको काम बालबालिका र वृद्धले गर्दा विद्यालयमा नियमित उपस्थित हुन नसक्ने विद्यार्थीको सङ्ख्या पनि ठूलो रहेको रग्दाका कमल ध्यारले बताए। स्थानीय सबै कार्यमा बालबालिका नै सहभागिता जनाउँछन् अनि यसले गर्दा पढाइमा समस्या आउने गरेको ध्यारको भनाइ छ।

घरव्यवहारदेखि गाउँमापर्ने सबै काम विद्यालय उमेरका बालबालिका र वृद्धको जिम्मामा रहेको पाइएको छ । अहिले जिल्ला प्रशासन र गाविसमा वैदेशिक रोजगारीका लागि राहदानी बनाउनेको सङ्ख्या ठूलो रहेको छ भनेर रास्ट्रिय समाचार समितिले जनाएको छ । 

प्रजातन्त्र देखि गणतन्त्रले देशमा शान्ति सुरक्षा अमन चयन कायम हुन्छ, युवाहरुलाई रोजगार दिन्छु भनेर सबै पार्टीका नेताहरुले चुनावको बेलामा भन्ने गर्छन तर पुरै गाउने रित्तिने गरि युवाहरु रोजगारीको लागी बिदेस पलायन हुनु भनेको अहिलेको शासन ब्यबस्था पूर्णरुपमा असफल भै सकेको छ भनेर किन नभन्ने ?

मृगौला रोगी आमाछोरालाई सहयोग जुटाउदै जागरण अभियान

पिडितहरुको सहयोग गर्नु हामि सबैको कर्तब्य हो 

हेटौँडा, ४ मंसिर/खबर ब्रेक डटकम 
हेटौँडा हाँडीखोला निवासी बिनीता उप्रेती र उनको २१ वर्षीया छोरा आशिष उप्रेती दुवै जनाको दुवै मृगौलाले काम गर्न छाडेको खबर पाएपछि राष्ट्रिय जागरण अभियान मकवानपुरका पदाधिकारीहरु ती आमाछोराको सहयोगमा जुटेका छन् ।

शनिबार हेटौँडा १० भुटनदेवी पार्कमा सञ्चालन भइरहेको राष्ट्रिय खेलकुद तथा बृहत् व्यापार महोत्सवमा आएका दर्शकहरुसँग ती मृगौला रोगी आमाछोराको सहयोगको लागि जागरण अभियान मकवानपुरका पदाधिकारीहरुले सहयोग मागेका थिए । राष्ट्रिय जागरण नेपाल मकवानपुरका अध्यक्ष कृष्णराज कोइराला, सचिव बालकृष्ण दाहाल, र केन्द्रीय सदस्य जनकमान डंगोलको टोलीले मेला हेर्न आएका दर्शकहरुबाट रु ११,६६५ सहयोग जुटाएका छन् ।
 
अभियानले भोली समाजिक सञ्जालबाट र पर्सि र्याली निकाली मृगौला रोगी आमाछोरा लागि सहयोग उठाउने राष्ट्रिय जागरण अभियान मकवानपुरका अध्यक्ष कृष्ण कोइरालाले बताए । यस्तो दयनीय अवस्थामा रहेका मृगौला रोगीलाई सबैले आफुले सकेजती सहयोग गर्नुपर्ने अभियानका सचिव बालकृष्ण दाहालले बताए । 

आउनुस तपाई हामि मिलि सक्दो सहयोग गरौ ! 
फुर्सदिली मित्रहरुले यो लिंक मृगौला पिडित बचाउ अभियान सेयर गरि दिनु भए आभारी हुने थियौ !

सम्पूर्ण देशभक्त तथा राष्ट्रबादी आम नेपालीहरुमा हार्दिक अपिल

देशलाई विदेशीकरण गर्ने षडयन्त्रका विरुद्धमा उठ्न आम नागरिकहरुमा अपिल

विकास निर्माण र रोजगारिको अभावमा नागरिकहरु धमाधम विदेश पलायन भैरहेका छन्, भू–कम्प पिडितहरु दर्दनाक अवस्थामैं छन्, चौतर्फि अराजकता र दण्डहिनताको शासन छ, नेपालभित्र विदेशी शक्तिहरुको नाङ्गो नाँच चलिरहेको छ, लुटको प्रवृति राजनीतिको पेशाका रुपमा स्थापित भएको छ, देशको क्षेत्रिय अखण्डताको समस्या यथावत् छ तर यस्ता समस्याहरुलाई नदेखेझैं गरेर सरकार र दलहरु विदेशीहरुलाई नागरिकता बाँड्ने र अङ्गिकृत नागरिकहरुको अधिकार स्थापनामा केन्द्रित भएका छन् ।

देशका हरेक ठाउँमा (ईलाका ईलाकासम्म) नागरिकता दिने प्रशासनिक निकायहरुको उपस्थिति छ र सहज किसिमले निर्वाध रुपमा नेपालीहरुका नाममा नागरिकता वितरण भैरहेको छ । साधारण नागरिकले सहज रुपमा नागरिकता प्राप्त गर्न सक्ने व्यवस्था र बन्दोबस्त २०६३–०६४ सालमा २२ लाख भारतीयहरुलाई नागरिकता बाँडेको षडयन्त्रको निरन्तरताको अर्को चरणका रुपमा संविधान संसोधनको प्रयास हुन थालेको देखेर आम राष्ट्रवादी नेपालीहरु आक्रोस, घृणा र क्षोभ मिश्रित आश्चर्यमा परेका छन् ।

घुम्ति टोलिका माध्यमबाट नागरिकता वितरण गर्ने बहानामा सरकार र त्यससंग संबद्ध दलहरुको पहलमा ल्याउन खोजिएको संविधान संसोधन विधेयक विदेशी योजना हो भन्ने कुरामा कुनै संका छैन । विना आधार र कुनै व्यक्ति विदेशी नागरिक हो भन्ने कुरा थाहा भएर पनि घुम्ति टोलीलाई घुसपैठिया अबान्छित तत्वहरुको घेरामा पारेर नागरिकता वितरण गराउने र अङ्गिकृत नागरिकहरुलाई संवैधानिक निकायहरुमा पहुँच दिने गरी सुरु भएको यो षडयन्त्र नेपालमा भारतीयहरुको बहुमत बनाउने योजना हो ।

जनतालाई एउटा समस्या देखाएर अल्मल्याउने र एकपछि अर्को गरेर देशको अस्तित्व नै समाप्त पार्ने विदेशी योजना ०६३ सालदेखि तिब्र बनेको छ । यो विदेशी षडयन्त्रले फेरि खतरनाक रुपमा टाउको उठाएको छ । बाह्य शक्तिहरुको हातको हतियारका रुपमा देशका विरुद्धमा सकृय तत्वहरु दलको आवरणमा अरु कसैका लागि संगठित गरिएका हुन्, यीनीहरुबाट देशका समस्याहरु समाधान हुने छैनन् बरु देशलाई विदेशीहरुको पोल्टामा हालिदिनेछन् भन्ने तथ्य असंदिग्ध रुपमा पुष्टि भैसकेको छ ।

चुनावको हल्लासंगै सुरु हुन थालेको यस्तो घृणित कर्म नेपाललाई विदेशी नागरिकहरुको थलोका रुपमा परिणत गर्ने रणनीतिको अङ्ग हो र यस्तो काम गर्न खोज्नेहरु देशद्रोहिहरु हुन् । आफ्नो तुच्छ स्वार्थका लागि देशको सार्वभौम अस्तित्व समाप्त पार्ने बद्नियतले यस्तो काम गर्न उद्दत देशद्रोहि, भ्रष्टाचारि तत्वहरुलाई  राष्ट्रिय रुपमैं  बहिष्कार गरेर राष्ट्र जोगाउने दिशामा संगठित भै एकजुटताका साथ अघि बढ्न हामी देश तथा विदेशमा रहेका सबै राष्ट्रवादी नेपालीहरुमा हार्दिकतापूर्वक अनुरोध गर्दछौं ।

अपिल गर्नेहरु

डा. द्वारिकानाथ ढुंगेल (जलश्रोतविद्), डा.प्रेम खत्री (मानवशास्त्रि), अनारसिं कार्की (राजनीतिज्ञ), आनन्दराम पौडेल (लेखक/पत्रकार), डा.दीपक ज्ञवाली (जलश्रोत विज्ञ), भरत दाहाल (लेखक/विष्लेषक), आदित्यमान श्रेष्ठ (बरिष्ठ पत्रकार तथा राजनीतिक विष्लेषक), डा. प्रेमसिं बस्न्यात (सैनिक विज्ञ तथा पूर्व जर्नेल), कल्याणदेव भट्टराई (भू–गर्भविद्), डा. शोभा पोख्रेल, पवन ओझा (पूर्व महान्यायाधिवक्ता), त्रिलोकसिं थापा मगर (बरिष्ठ समाजशास्त्रि), डा.रत्नसंसार श्रेष्ठ (जलश्रोतविज्ञ),  डा.रामप्रसाद उप्रेति (चिकित्सक), रेशम विरही (बरिष्ठ पत्रकार/साहित्यकार),  प्रा.डा. बाबुरामसिं थापा (वीर अमरसिं प्रतिष्ठान), प्रा.डा. विणा पौडेल (संस्कृतिविद्), डा. राज्यलक्ष्मी श्रेष्ठ (संस्कृतिविद्), रामराज कुँवर (वीर बलभद्र प्रतिष्ठान), रामबहादुर थापा (वीर भक्ति थापा अध्ययन केन्द्र), दिवाकर विक्रम शाह (बहादुर शाह प्रतिष्ठान, सहदेव थापा (वीर अमरसिं प्रतिष्ठान), गोबिन्दप्रसाद दुलाल (टंकप्रसाद प्रतिष्ठान), अरबिन्द रिमाल (टंकप्रसाद प्रतिष्ठान),  शेषकान्त खनाल (पूर्व सहसचिव, योजना आयोग), केशवलाल श्रेष्ठ (शिक्षाविद्), रतन भण्डारी (जलश्रोत विज्ञ), जनकमान डंगोल (लेखक/पत्रकार), डा.विनोद न्यौपान (संघीयता विज्ञ), डा. शास्त्रदत्त पन्त (जनप्रशासन विज्ञ), चक्रबन्धु अर्याल    (पूर्व रक्षा सचिव), डा.बिष्णु दाहाल (संस्कृत व्याकरण विज्ञ), पेशल निरौला (उप–प्रा.इतिहास), विनोद अधिकारी (पूर्व सहसचिव), प्रा.डा.सुरेन्द्र केसी (राजनीतिक विष्लेषक, प्रा.डा.भूवदेव त्रिपाठी (व्यवस्थापन विज्ञ, अधिवक्ता बालकृष्ण न्यौपाने (वरिष्ठ कानून व्यवसायी),  प्रा.डा.जनार्दन शर्मा (राजनीति शास्त्र), माधव लम्साल (प्रा. तथा वीर अमरसिं प्रतिष्ठान), चन्द्रबहादुर थापा ‘सागर’ (पूर्व माओवादी लडाकु), भरत बस्नेत (होटेल व्यवसायी), डा.ललन चौधरी (राजनीतिककर्मी), प्रा.डा. शम्भु खनाल, प्रकाश खड्का (क्याम्पस प्रमूख), चेतेन्द्रजंग हिमाली (नागरिकता विज्ञ), डा.बिहारी कृष्ण श्रेष्ठ (बरिस्ठ मानव शास्त्री), भीमसेन महत (रास्ट्रबादी/जागरण अभियन्ता), कृष्णराज कोईराला (रास्ट्रबादी/जागरणअभियन्ता)

२०७३/०७/३०
ई-कोशी डटकमबाट साभार

रहेनन सुनसरी, ईनरुवाका सानेबाबू

मिति २०७३/६/२ गतेका दिन नेपालका एक चर्चित ब्यक्ति दिल बहादुर श्रेष्ठले यो धर्ती छोड्नु भयो । देसको लागी के कस्ता राम्रा कामहरु गर्नु भयो त्यो देस र  ईतिहासले मुल्यांकन गर्नेछ  । स्व.दिल बहादुर श्रेष्ठले नै  सुनसरी जिल्लाको सदरमुकाम 'ईनरुवा'मा राख्न ठुलो भूमिका खेल्नु भएको थियो ।

सामाजिक संजाल फेसबुकमा चर्चित पत्रकार  सुरेस आचार्य लेख्नुहुन्छ 'सुनसरी जिल्लाको लामो समय राजनीतिक क्षेत्रमा प्रतिनिधित्व गरी २०१७ सालदेखि लगातार राष्ट्रिय पंचायत सदस्य (माननीय), मंत्री (स्वास्थ्य, गृह समेत), गाउँफर्क राष्ट्रिय अभियान केन्द्रिय समितिका सदस्य लगायत राज्यका महत्वपूर्ण पदमा रही सेवा गर्नु भएका सानोबाबु देखि सानेबाबू नामले समेत परिचित दिलबहादुर श्रेष्ठ- आफ्नो सक्रिय जीवनभर राजनीतिक माध्यम सामाजिक कार्यमा संलग्न रहनुभएको थियो ।

२०१५ सालको संसदीय आमनिर्वाचनमा नेपाली कॉग्रेसका नेता विपी कोइरालासंग थोरै मतले पराजित भए पछि उहॉ राष्ट्रिय राजनीतिमा उदाउनु भएको थियो । आफ्नो राजनीतिक ध्येयप्राप्तिमा लागिरहने श्रेष्ठ अत्यन्त फरासिला, मिलनसार, रमाइलो मिजाजका सामाजिक रुपमा घुलनशील व्यक्तित्व हुनुका साथै दुर्गा भवानी माता  भगवतीका कट्टर उपासक हुनुहुन्थ्यो' ।

खाँटीकुरा ब्लगका संचालक म जनकमान डंगोलको तर्फबाट पुर्व मन्त्रि तथा समाजसेवी स्व.दिल बहादुर श्रेष्ठ प्रति हार्दिक श्रद्धान्जली प्रकट गर्दै शोक सन्तप्त परिवारजनहरुमा समवेदना समेत प्रकट गर्दछु  ।

शोकमा डुबेको ईनरुवाबासीले बजार बन्द गरि शोक मनाए

शोकमा डुबेको ईनरुवाबासीले बजार बन्द गरि शोक मनाए

शोकमा डुबेको ईनरुवाबासीले बजार बन्द गरि शोक मनाए 

हिन्दुस्थानी मित्रहरु हिंशा हैन एक आपसमा गला मिलाउ

-जनकमान डंगोल 

छिमेकी भारतलाई पहिला हिन्दुस्थान भनिन्थ्यो । हिन्दुस्थान भनेको भारत, पाकिस्तान समेतको सिंगो रास्ट्र हो ।

खुराफातिको देस भनेर पश्चिमा अझ खास गरि बिलायतिहरुलाई भनिन्छ । बाँदरे चरित्र भका यी पश्चिमाहरू सियो बनेर पस्दै फाली बनेर निस्किने चरित्रका हुन । अहिले यिनको सिको अमेरिकीहरुले सिकेका छन ।

सयौ बर्ष अगाडी हिन्दुस्थानमा ब्यापारी बनेर आएका बिलायतीहरुले सिंगो हिन्दुस्थानलाई सर्लक्कै निलिदियो । सयौ बर्ष पछाडी विद्रोहको आवाज उठ्यो । ढिलो चाँडो एकदिन हिन्दुस्थान छोड्नु पर्छ भन्ने चेत पनि नभएको हैन किनभने हिन्दुस्थान बिलायतीहरुको सक्कली देस थिएन ।

यसै जाने उसै जाने भनेर हिन्दुस्थानकै पढैयाहरुलाई उचालेर धर्मको आधारमा जातीय नारा घन्काउन लगाए । हामि मुसलमानको लागि छुटै राज्य चाहियो भनेर भन्न लगाएको बापतमा जन्मईएको नयन देसको नाम हो पाकिस्तान ।

पाकिस्तान पनि पुर्बी र पश्चिमी गरि दुईटा बनाएर कलहको बिउ रोपाउने पनि बिलायतीहरुनै हुन । पुर्बी पाकिस्तान अर्थात हालको बंगलादेसलाइ पाकिस्तानबाट स्वतन्त्रता गराउने भारत थियो ।

एकै आमाका तिन सन्तान जस्तै भएर सिंगो देस हिन्दुस्तान अहिले तिन टुक्रा भएर भारत, पाकिस्तान र बंगलादेसको नामले संसारमा चिनीन  थाल्यो ।

जसरि बिलायातिले भारत माथि शासन जमायो त्यसैको नक्कल गर्दै भारतले पहिला सिक्किममा आफ्नो आधिपत्य जमायो । भुटानलाई नाम मात्रको देस बनायो भने नेपाललाई कसरि खाने भन्ने दाउमा छ । नेपाल भन्ने देस बिस्वको मानचित्रमा देखाउने कि नदेखाउने भन्ने निर्णय अब नेपालको रास्ट्रबादी विचारधाराको नेता तथा जनताहरुको हातमा छ ।

बिलायति शासनको अधिनमा परेर कहिले नमेटिने गरि निधारमा गुलामीको दागलै छिट्टै बिर्सेर हिजोको आफ्ना एकै पेटका दुई दाज्युभाईहरु एक आपसको खुनको प्यासा भएका छन । यसरि एक आपसको खुनको प्यासा बनाउने बिदेसी साम्राज्यबादी शक्तिहरु हुन भन्ने कुरालाई बुझेर पनि बुझ पचाउदैछ भारत तथा पाकिस्तानका शासक देखि रास्ट्रसेवकहरु ।

पटक पटक लडाई भयो । मर्ने त आखिर आफ्नै गोतियारी हुन भन्ने भेउ पाउदा पाउदै पनि घटिया राजनीति गर्न पल्केका दुवै देसका नेता देखि रास्ट्र सेवकहरुको नियत नबुझेर एकले आर्कालाई सब्दले भ्याय सम्मको गालि गर्ने नागरिकहरु पनि उत्तिकै दोषी छन ।

यता हाम्रो देसको राजनेताहरु पनि लामो समय सम्म भारतमा बसेर तालिम प्राप्त भएकोले होला हरेक कुराको नक्कल भारतकै गर्न रुचाउछन । जातीय देखि धार्मिक नाराले गर्दा भारत, पाकिस्तान देखि बंगलादेस सम्ममा बर्षेनी सयौ  नागरिकहरुको मृत्यु देखि घाईते भएको सत्य खबर देख्दादेख्दै पनि आफ्नो राजनीति स्वार्थ पुरा गर्नको लागि नेपालमा पनि भारत र पाकिस्तानको जस्तै खेल सुरु गर्न लागेको छनक पनि देखिएकै हो ।

छिमेकीको घटनाबाट पाठ नसिकेर हामि नेपाली जनताहरु पनि अहिले जातिय, धार्मिक देखि क्षेत्रीयताको  राग अलापेर एक आर्काको जानी दुस्मन बन्दै गई रहेका छौ । छिमेकमा लागेको आगोले आफ्नै घर पनि जलन सक्छ भन्ने चेतनाको कमिओ भए पछी देखिने नतिजा भनेकै यस्तै हुन्छ ।

भारतीयहुन या पाकिस्तानी, बंगलादेसी हुन अथवा भुटानी यी सबै देसका नागरिकहरु हाम्रो देस नेपालको नजिकका मित्र देखि आफन्त कुटुम्ब समेत हुन भने एकले आर्कोलाई सिध्याएको बेलामा हामि नेपालीहरु के कसरि खुसि हुन सक्छौ ?

रोटि देखि बेटी सम्मको साईनो त्यसै लाग्दैन । भारतीय होस या पाकिस्थानी जो मरे पनि दुखाईको अनुभव हामीहरुलाई हुन्छ त्यसैले बिदेसिको कुटिल चालबाट मुक्त भएर एक आर्काको जानी दुस्मन नबन्ने हो भने यी सबै देसहरुमा बिकासको मूलको भेल बग्न सक्छ । यसमा कुनै दुईमत छैन त्यसैले यसै ब्लग मार्फत सम्पूर्ण पहिलाको हिन्दुस्थानी (भारत/पाकिस्तान) भाई बंधुहरुमा समेत हिंशाको राजनीति नगर्नु हुन भनेर अनुरोध गर्न चाहन्छु ।

   

करिमै खोटो पार्देसी कसको के लाग्छ

-जनकमान डंगोल 

पोहोरको भईचालोमा परेर घर क्षेती भयो ! पहिलो टोलि आए ! फोटो खिचेको जस्तो पनि गरे ! राहत देलान भन्ने आस पनि थिएन ! नाम पनि निकालेनन ! छुच्चो थुतुनोको कमाल भएर होला !

भत्काएर नयां घर बनाउने हुत्ति थिएन र मै जस्ता लाखौको पनि त्यहि हालत छ ! मुन्छेको पहिलो प्राथमिकता बस्ने बास हो त्यहि भएर अंसकै जग्गा बेचेर आफ्नो घर आफै मरम्मत गरे ! रंग रोगन गरेको घरलाई टाढाबाट हेर्दा अहिले मेरो घर भूकम्पमा परेको हो भनेर भन्न गारो हुन्छ,

भईचालो पछी मर्मत गर्दै गरेको घर

तर,

दोश्रो टोलि आए ! घर मर्मत भै सकेको थियो ! जति सुकै लाली पाउडर घसेर ओखती गरेनी क्यार्ने हजुर लागेको घाउको खत किन पुरिथ्यो र नियालेर हेर्नु पर्छ प्रमाण अझै पनि देखिन्छ !

दोश्रो पटक पनि प्राबिधिक,आए हेरे ! नागरिकता मागे, फुटो खिचे ! विवरण भरेको एउटा चिर्कटो दिए जुन मैले पहिलानै सामाजिक संजालमा डामेको छु !

मर्मत पश्चात देखिएको घर

बिदेसिले दान नदिए सम्म भईचालो पिडितको मुखा माड त लाग्दैन भने पुन: निर्माण गर्न झन कसरि सम्भव हुन्छ ? छिमेकीले सहयोग दिन्छ्म भनेर सारा लोकलाई सुनाए ! अहिले संयुक्त रास्ट्र संघ साछी नबसे सम्म दान दिन सक्दिन भनेर भन्दैछ भन्ने समचारले अहिले अखवारको पाना रंगिदैछ !

नेपालको सरकार देखि कर्मचारीहरु अनि नेता तथा तिनका हनुमानहरु देस र जनता प्रति बफादार थिए भने छिमेकी ले त्यसो भन्ने हिम्मत पक्कै पनि गर्दैन थियो होला !

आफैले बीर मसान जगाए ! बीर मशानले भोग धेरै खायो ! बीर मसानले औधि गरेको भएर छिमेकीले त्यसो भन्न बाध्य भएका हुन भन्ने मेरो बुझाई रह्यो !

एउटा गोर्खालीको थाप्लोमा २२/२४ हजारको बिदेसी ऋण हाल्न सफल भएको अहिलेको व्यवस्थाले बिदेसिले दिएको सबै सहयोगको हर हिसाब जोड्दा आर्को पटकको बजेट भाषणमा प्रत्येक गोर्खालीको थाप्लोमा पक्कै पनि १५/२० प्रतिसत नथपियेला भन्ने के ग्यारेन्टी छ ?

दुख र कस्ट पाउने जनता अनि तिनै जनताको नाउँमा सहयोगको याचना माग्ने पार्टीका सरकार ! आएको सहयोग आफै र आफ्नै आसेपासेलाई बाड्ने धर्म निरपेक्ष गणतन्त्र भनेर घोषणा गराएको अहिलेको शासन व्यवस्थाले उभो हैन उधोगति बनाउने चै पक्का देखे !

देखाई र भोगाई बर्णन गरेको हु ! सक्कलीलाई ठिक लेखेछ भन्ने भा न पर्ला तर पार्टीका हनुमानहरुलाई यस्तो निक्खर खांटृी कुरो पक्कै पनि पच्दैन होला तर वाक स्वतन्त्रता भन्ने जिनिस देका छन ! अर्थोक केहि नपाए पनि बोल्न र धारे हात लाएर सराप्न पाएको हुँदा त्यसैमा खुसि छम भनेर भन्न कर लाग्छ हजुर ! क्यार्ने नेपालीहरुको करिमै खोटो पार्देसी कसको के लाग्छ र !
जानाजानी आफ्नै खुटृामा आफैले बन्चरो हानेसी अब पछुताएर के फाईदा ! गल्ति लेखेको माफा अर्नुहोला !

वली मात्र कसरि दोषी भए ?

-जनकमान डङ्गोल

..  

कम्युनिस्टहरुले धर्म मान्दैन । कम्युनिस्टहरु नास्तिक हुन । साम्यवादमा बिस्वास राख्छन । कम्युनिस्टहरुले राजतन्त्र मान्दैन भने शोषक र सामन्तीको दुश्मन अनि गरिब किसान तथा मजदुरका साथि हुन । २००६ सालमा भारतमा जन्मेर नेपालमा राजनीति गर्न आएका दर्जनौ कम्युनिस्टहरुले हिजो पंचायतीकालमा यस्तै भन्दै फलाक्दै हिड्थे ।

कांग्रेस भनेको समाजबादमा विस्वास राख्दछ । समाजबादमा सबैको स्थान छ । सबैको स्थान भए पछी राजा नमान्ने भन्ने कुरा आउदैन । राजालाई संकट परेको बेलामा राजाको गर्धन मुनि राखेर हामि कांग्रेसी नेताहरुको गर्धन माथि राख्न पछी हट्दैनौ । त्यसरी फलाक्दै हिड्ने कांग्रेस तथा कम्युनिस्टहरुले दोश्रो प्रजातन्त्रको स्थापना पश्चात सत्ताको स्वाद चाखेको पनि आज २७ बर्ष लाग्दैछ ।

राजतन्त्रको घोर बिरोधि कम्युनिस्टहरुले राजा मान्दैनन भने राजतन्त्रको अधिनमा किन बस्थे तर राजाको गर्धन मुनि हाम्रो माथि भन्ने कांग्रेसीहरु आफ्नो बचनमा कत्तिको अडिग रहे त्यो अहिलेको समयमा बयान गर्नु नपर्ला किनभने २०६४ सालमा नेपालमा राजतन्त्र हटाउन मुखु भूमिका खेल्ने पनि राजाको गर्धन मुनि हाम्रो माथी भन्नेहरु थिए भने कम्युनिस्टहरु देखि जान्ने साक्षीमा मात्र बसेका हुन ।

धर्म नमान्ने देखि नास्तिकबादमा बिस्वास छ भन्नेहरुले २०६४ सालमा धर्म निरपेक्ष गणतन्त्र रास्ट्र भनेर घोषित गराएर पनि देखाएका हुन तर अचम्मको कुरा २०६४ साल पछी नेपालको कम्युनिस्टहरु धर्मभिरुमा छिमेकी भारतका कट्टरपन्थी हिन्दुवादी पार्टी भारतीय जनता पार्टीका नेताहरुलाई समेत मात गराउन सफल भएका छन ।

यदि धर्ममा आस्था र विस्वा नराख्ने भए विभिन्न नामधारी साधु बाबाको संगत गर्न किन जान्थे । ग्रह दशा कटाउन भनेर भैसीपुजन पक्कै पनि गर्दैनथे । आफ्ना बाबा महातारिलाई तीर्थयात्रा गराएको दृश्य चित्र पनि देखिएकै हो भने कोहि कोहि त परम प्रभु परमेस्वर येसु ख्रिस्टको जय हो भन्दै बप्तिस्मा समेत लिन भ्याएका थिए भने कम्युनिस्टहरु नास्तिक रैछन कि आस्तिक ?

नेपाल मात्र नभएर संसारमा समय समयमा बिज्ञानलाई चुनौती दिंदै अद्भुत चमत्कारको घटना घटेको देख्न र सुन्न पाईन्छ । बोल्न नजान्ने तर लेख्न जान्ने त्यो पनि सानो बालखै अबस्थामा । यो बिज्ञान को युग त्यहि माथि ईन्टरनेटको जमाना । आदित्य नामले चिनिएको बालक रातारात ‘गुगल ब्वाई’ भनेर संसार भर चिनिए ।

सर्च ईन्जिन गुगलको नामबाट राखिएको गुगल ब्वाई भनेर पुकारिने आदित्य, तस्बिर साभार गुगल सर्च 

रोग हो वा के हो भनेर कसैले खुट्याउन सकेन । बालकको अद्भुत चमत्कारबाट प्रभित भएर तत्कालिन कोईराला सरकारले त सरकारी खर्चमा उपचार गर्न अमेरिका समेत पठाए । अमेरिकाको डाक्टरले समेत के रोग हो भनेर चिन्न सकेनन । बालक आदित्य नेपाल आएर बसेका छन । ति बालक भविष्यबक्ता थिए भने उपचार गराउन आदेस दिने देसको सरकार प्रमुखको मृत्युको सहि भविष्यबाणी किन गरेनन ?

२०४६ साल पछी नेपालमा नाम चलेको व्यक्तिको नाउँमा अन्धभक्त तथा समर्थकहरुले प्रतिस्ठान खोल्ने होडबाजी देखाएका छन । ति प्रतिस्ठानहरुको नाउँमा धेरैको रोजीरोटी पनि राम्रै संग चलेको छ । त्यसैमा आएर अहिले ‘आदित्य प्रतिस्ठान’ थपिनु कुन ठुलो कुरो भयो र ।

वली सरकारलाई हाम्रो समर्थन छैन भनेर सरकारबाट बाहिरिनु भन्दा २/३ अगाडी प्रधानमन्त्री निवास बालुवाटारमा नेपालका ३ ठुला पार्टीका नेताहरु देउवा, दाहाल र वली बसेर राजनीतिक बिषयमा छलफल गर्ने बेलामा बालक आदित्यको चर्चा अकस्मात निक्लियो । चर्चा निकाल्नेमा अरु कोहि नभएर माओबादी केन्द्रका दोश्रो बरियता प्राप्त नेता नारायण काजि श्रेष्ठ थिए । जातिले नेवार भए पनि श्रेष्ठ पनि कट्टर नास्तिक हुन ।  

हेर्नुहोस देसको १ नम्बर चिनिएको कान्तिपुर पत्रिकाको अनलाईन संस्करण 

कान्तिपुर समाचारले बिना तथ्य पक्कै पनि समाचार प्रकाशित गरेन होला । तिनै पार्टीका ठुला नेता बसेर आदित्य प्रतिस्ठानलाई सक्दो सहयोग गर्ने बचन समेत दिन भ्याए र त्यहि बचनको नतिजा हालको मन्त्रि परिषदबाट १ करोड दिने निर्णय ।

तस्बिर साभार: फेसबुकबाट

देसमा भूकम्प तथा बाढी पिडितहरुको दैनिक जिबनी कत्तिको कस्टकर छ त्यो सरकार देखि नेपाली जनताहरुले आफ्नै आँखाले देखि सकेको छन । सहयोगी हातहरु भूकम्प पिडितको घाउमा मल्हम लगाउन खटेका छन भने लोकतन्त्रको नाउँ भजाउनेहरुले के कुन हिसाबले आदित्य प्रतिस्ठानको नाउँमा करोडौ दान दिए दिनेहरु नै जानुन ।

नेपालमा हिजोआज नेपाली जनताहरु बस्दैनन । पार्टीका आस्थावान तथा समर्थकहरु बस्छन । सरकारमा अहिले अल्पमतको एमाले पार्टीको अध्यक्ष तथा प्रधानमन्त्री वलीको सरकार छ । आदित्य पर्तिस्ठानलाई करोडौ किन दियो भनेर कांग्रेस तथा माओबादी केन्द्रका आस्थावानहरुले सामजिक संजालको भित्तामा धारे हात लाएर सराप्दै बसेको देखियो तर आदित्य प्रतिस्ठानलाई सहयोग दिनेमा हाम्रै पार्टीका नेताहरुको पनि सहमत छ भन्ने हेक्का चैँ किन राखेनन ?

बिरोध गर्न पाउनु पर्छ । आर्थिक केहि नदिए पनि वाक्स्वतन्त्रता दिएका छन तर त्यसो भन्दैमा आफ्नो आंगको भैसी नदेखेर आर्काको आंगको भैसी देख्ने प्रबृत्तिबाट पढे लेखेका नेपालीहरु कहिले मुक्त होलान ?

सत्य तथ्य बुझेर मात्र टिका टिप्पणी गर्ने गर्नुस मित्रहरु । यो पंक्तिकार पनि आदित्य प्रतिस्ठानलाई करोडौ दिएको बिषयमा सहि छ भनेर समर्थन गर्दैन तर आदित्य अद्भुत बालक थिए भने यो मितिमा वली सरकारबाट माओबादी केन्द्र बाहिरिन्छ भनेर भविष्यबाणी किन गर्न सकेनन ?