उहिले र अहिले

 

रुपैया एकसय

 

पुराना नोट सम्बन्धि जानकारी

50 Rupee
Issue Date: 26 April 1977
Front: King Birendra Bir Bikram wearing military uniform and cap at left, Ram-Janaki temple in Janakpur at center
Back: Thar, a Himalayan male goat, at center, Nepal Rastra Bank seal at upper center, arms at right
Watermark: Plumed crown
Signature: 9 - Kul Shekhar Sharma
Printer: Bradbury, Wilkinson & Company, UK
Size: 142 x 70 mm

 

Sorce: Old Money collection

 

 

‘राजा सहितको प्रजातन्त्र स्थापना गर’

चुनाउ आम्दैछ त्यो भन्दा पैला महाधिवेसन नगरी सुख: छैन । लोभी पौडेल, ईर्ष्यालु सिटौला घमण्डी देउवा देखि तिनेरुका चेला गनगनहरुले राजा मान्दैनन । कांग्रेसी बुढाहरु र तिनेरुका संगता परेकाले समेत ईमान जमान धर्म संस्कृति बेचि खाए ।

 

अब देश र कांग्रेस बचाउने हो भने अहिलेका गधा पच्चिसी उमेरका जोशिला कांग्रेसीहरुले

हिन्दु धर्म, संस्कृति मास्न पाईदैन

गद्धार नेताहरु चाहिदैन

हाम्रो राजा हाम्रोदेस

प्राण भन्दा प्यारो छ

राजा सहितको प्रजातन्त्र स्थापना गर

२०४७ सालको संबिधान लागु गर

बि.पी गणेशमान किसुनजिको सपना पुरा गरौ

भन्दै यूवा अगाडी आउनै पर्छ ।

यति गर्न सक्दैनन भने कांग्रेसीहरुलाई ‘जय नेपाल’ भन्ने अधिकार पनि छैन ।

मगन्ते

-जनकमान डङ्गोल 

माग्ने अर्थात मगन्ते भन्नाले आफ्नो जीवन धान्न वा बाच्नको लागि अर्काको घर दैलो दैलोमा चाहर्दै याचनाको साथ भिख मागेर गुजारा चलाउने व्यक्तिलाई भनिन्छ । मगन्तेको कुनै घर वा बासस्थान को साथसाथै पहिचानपनि हुँदैन ।

हाम्रो देशमा बितेका केहि बर्षहरु देखि छुट्टै किसिमको मगन्ते देखिन थालेको छ । बासस्थान छैन भनौ भने महलमा बस्छन । महलमा बस्नेले खाने चौरासीव्यंजन हो भने लगाउने पोसाकको त झन् के कुरा गराई भो । महलमा बसी सके पछी पाउकस्ट गर्ने कुरा पनि भएन । यस्ता आधुनिक विकासे मगन्तेलाइ नेपालको जनताले राजनीतिक पार्टीको नेता देखि तिनका नजिकका कार्यकर्ता भनेर चिन्ने र जान्ने गरेका छन ।

यी राजनीतिक मगन्तेहरु पनि बडो उल्का र अचम्मका हुन्छन । यिनले माग्ने भिखको तौरतरिका छुट्टै हुन्छ । पहिलो चरणमा प्रेमीले प्रेमिकालाइ पठाउने पिरिम पत्र जस्तै गरि पार्टीको निला, राता, हरिया, पहेला आदि इत्यादि रंगको कागजमा कम्प्युटरे टाइपमा अति कलात्मक बुट्टा खिपेर चिट्ठी पत्र प्रदान गरिन्छ । पेट बोलीमा ‘देस र जनताको आमुल परिवर्तनको लागी यहाँको तर्फ बाट सानो सहयोगकोअपेक्षा गरेका छौ’। त्यो सानो भनिएको याचनाको  रकम कम्तिमा लाख देखि करोड सम्मका हुन्छन ।

भीख आए ठिकै छ । यदि नआए दोश्रो चरणमा आदेशको पालना किन भएन भनेर तरताकेता गरिन्छ ।  ‘ज्यु रहेपो खान पाइन्छ घ्यु’ भन्दै पैसोवाल दाताले हजुरको हुकुम सर आँखो पर माइबाप हजुर । श्रीमानको जो निगाहा । गरिबको दैलामा सहयोग लिन सवारी होस भनेर खबर पठाउछन । साँच्चिकै मगन्ते  पाउकस्ट गर्छन भनेराजनीतिक भिखारी जापानमा बन्या प्राडो देखि घटिमा छिमेकमा बन्या बोलेरोको यात्रा गरेर भिख थाप्न जान्छन ।

यस्तै गरि भिख बटुलेर हिजोका ति भिखारीहरू घटीमा पनि बायुपंखी घोडा चढ्ने भै सकेका छन भने तिन्का घांटीबाट कास्मिरी बासमती भन्दा अरु छिर्न छोडी सकेको छ । हाच्छ्यु मात्र आयो भने पनि लौ स्वास्थ्य गडबडी भो भन्दै आकासे एम्बुलेन्स बोलाएर उपचारको नाउँमा हनुमाने फौज लिएर गएको पनि देखिएकै हो ।

चिनिधेरै खायो भने तितो हुन्छ भन्ने उखानलाई अङ्गीकार गर्दै एकैनासको कार्य गर्दा बोरिंग फिल हुन्च्चरे भनेर मगन्तेहरुले आजकल भिख माग्ने नयाँ तरिकाको आविस्कार गरेका छन । जसरि सर्खारले ठेक्दारको वा उधोगपतिको काम र दामको आधारमा बिदेसिको भाखा भन्ने क्याटेगरी नामको बर्गिकरण गरेको हुन्छ त्यस्तै गरि राजनीतिक भिखारीहरूले पनि क, ख, ग, घ गरेर चन्दा नामको भिखको बर्गिकरण गरेका छन । अब कुन कुन दाता कुन कुन श्रेणीमा पर्छन त्यो समेत बुझ्ने र बुझाउने सम्मको काम कार्य भै सकेको छ ।

बेपार ब्यबसाय गर्ने लाइ बेपारीभन्छन र यी बेपारिको मनमा हरि हुन्न । जहाँबाट जता बाट सुकर्म/कुकर्म गरेर भए पनि पैसो भने कमिनु पर्यो । हातमा कचौरा लिएर दैलामा आउने खाँट्टी मगन्ते देखि देखि लिएर प्राडो, पजेरो र बोलेरो लिएर आउने सम्मलाइ यिनीहरुले असर्फी  बर्साउने गर्छन,

तर,

बिदेसी माईबापको कृपाले पाएको प्रजातन्त्र देखि गणतन्त्रसम्म आइपुग्दा बेपारी देखि ठेकेदारहरु पनि धेरै परिवर्तन भै सकेका छन । हिजो पन्चेको पालामा दैलोमा उभिएर कचौरा हल्लौनेलाई सुका मोहोर दिन्थे । तिन्का सच्चा हृदय देखि दिएको अशिख लागेर बेपार ब्यबसायमा मनग्गे कमाउथे । आफ्ना कामदारलाई कुस्त बोनस दिन्थे र धार्मिकदेखि सामाजिक कार्यमा समेत उत्तिकै दत्तचित्तले लाग्थे ।

समयले पल्टा खायो । अहिले त्यस्तो छैन । कर्मचारीलाई बाड्ने बोनस देखि लिएर धार्मीक तथा सामाजिक कार्यमा खर्चिने दाङ दातब्यको लागी भनेर छुट्याईएको ति पैसो राजनीतिक भिखारीहरू लाइ दिंदैमा फुर्सद छैन । सायद यसैलाई भनिन्च्च क्यार ‘गाइ मारेर गधा पोस्ने’ !

प्रकाशित मिति: २०७७ भाद्र ०५ गते शुक्रवार

मकवानपुर प्रशासन के भन्छ ?

चाडपर्व नजिकै आयो । कोभिड -१९ कोरोनालाई ध्यानमा राखेर धार्मिक स्थलहरुमा नित्य पुजा बाहेक अन्य समयमा घर बाट बाहिर निस्केमा कारबाही हुनेछ ।

 

 

दर काण्ड

 तिजको विकृतिलाई समेटेर तयार पारिएको 

यो व्यंग्यात्मक क्लिप फेसबुकमा भेटेर यता 

साभार गरिएको हो😃

शुभकामना

पूर्व रास्ट्र सेवक जनकमान डङ्गोल !

दोहोरो चरित्र किन ?

-जनकमान डंगोल ।

पछिल्लो समय जिल्लामा खेतीयोग्य जमिन बाँझै रहने क्रम बढ्दै गइरहेको छ । बढ्दो युवाशक्तिको पलायनले जनशक्ति अभाव, उत्पादनमा कमीलगायत कारणले खेतीयोग्य जमिन बाँझो रहने क्रम बढ्दै गएको छ । खेती गर्न फुर्सद नभएको र जनशक्ति नपाएको कारण देखाउँदै जमिन बाँझो राख्ने जिल्लाका ‘जमिनदार’ अब कारबाहीमा पर्ने भएका छन् ।

जिल्लालाई कृषिमा पूर्ण आत्मनिर्भर बनाउने उद्देश्यले उच्चस्तरीय बोर्डले आठौँ जिल्ला परिषद्मा जमिन बाँझो राख्नेलाई कारबाही गर्ने नीति ल्याएको छ । हाल जिल्लामा खाद्यान्न, दलहन, तेलहन, तरकारी आदि ठुलो आकारको आयातलाई प्रतिस्थापन गर्न ग्रामीण क्षेत्रमा रहेको बाँझो जमिनलाई सिँचाइ गर्ने र सिञ्चित भएको जमिन पनि बाँझो राख्ने जग्गा धनीलाई वार्षिक प्रतिरोपनी रु ५० का दरले जरिवाना तिर्नुपर्ने प्रावधान छ ।

विलासिताका लागि बजारमा बस्ने र आफ्नो जमिन बाँझो राखेर आयातित खाद्यान्नमा भर पर्नेका लागि यो निर्णय गतिलो गाँठो भएको सरोकारवालाले बताएका छन् । सिँचाइको पर्याप्त सुविधा हुने क्षेत्रमा पनि कुल जमिनको एक तिहाइ क्षेत्र अझै पनि बाँझै रहेको तथ्याङ्क सार्वजनिक भएपछि सर्वदलीय भेलाले पारित गरी यो निर्णय गरिएको पर्वतका स्थानीय विकास अधिकारी युवराज पौडेलले बताउनुभयो ।

गोर्खापत्र २०७४ चैत्र ३ गते

सरकारले कृषियोग्य जमिनलाई घडेरीमा परिणत गर्ने प्रवृत्ति निरूत्साहित गर्नका लागि भन्दै खेतीयोग्य भूमिलाई बाँझो राख्न नपाइने प्रावधानसहितको कानुन प्रस्ताव गरेको छ । संसद्‌मा दर्ता भएको 'भू-उपयोग सम्बन्धमा व्यवस्था गर्न बनेको विधेयक' जस्ताको त्यस्तै पारित भए खेतीयोग्य भूमि तीन वर्षसम्म बाँझो राख्नेले जरिवाना तिर्नुपर्ने हुन्छ ।

बि.बि.सि. नेपालि अनलाईन 16 जनवरी 2019

नेपाल सरकारको भन्सार बिभाग,  ब्यापार तथा निकाशी प्रबर्धन केन्द्र बाट लिइएको तथ्यांकलाई आधार बनाई २०७५ माघ २७ गते अजित अधिकारी, पुष्प ढुंगाना, सुवास भट्ट समेत ३ जना पत्रकारहरुको समुहले ४५ अर्बको दाल, २९ अर्बको चामल आयात ४ करोडको कोदो, ३ करोडको फापर, ५३ करोडको केरा, ५७ करोडको सुन्तला आयात र जलस्रोतको धनी देशमा दुई करोडको खानेपानी आयात” शिर्षक राखेर लेखिएको समाचारलाई नेपालको चर्चित बिधुतिय पत्रिका ‘नयाँ पत्रिका’ ले प्राथमिकताको साथ प्रकासित गरेको छ ।  

 हेर्नुहोस समाचारको स्निप  

 

स्रोत: नयाँ पत्रिका

राणाहरुले चलाएको शासन जहानियाँ शासन हो भन्दै देस भित्र तथा बाहिर गरिएको आन्दोलन र क्रान्तिको नतिजा २००७ साल फागुन ७ गते नेपालमा पहिलो पटक प्रजातन्त्रको स्थापना भयो । प्रजातन्त्र स्थापना गरेका नेताहरुको अदुरदर्सिताको कारण युवा तथा युवतीहरु गाउँ छाडेर सुबिधा सम्पन्न स्थानमा बसोबास गरेको कारण गाउँका जमिन बाँझो हुन् पुगेको तथ्यलाई मनन गर्दै पंचायती सरकारले ‘गाउँ फर्क रास्ट्रिय अभियान’ घोषणा गर्यो । गाउँ फर्क राष्ट्रिय अभियान नेपालका पूर्व राजा महेन्द्रको अवधारणा थियो । विक्रम संवत २०२० को दशकमा आएको यो अवधारणाले यो पुष्टि गर्दथ्यो कि नेपालका गाउँहरू क्रमिक रुपमा रित्तिदै थिए र उपत्यका तथा समथर भूभागहरूमा शहरीकरणको विकास द्रूत रुपमा भइरहेको थियो ।  

२००७ देखि २०२० को स्थितिलाई २०४६ सालको दोश्रोपटक स्थापना गरिएको प्रजातन्त्रले नबिकरण गरि दियो भने त्यसलाई अझ बढी उर्जा २०५२ साल देखि सुरु गरिएको माओबादीले सुरु गरेको कथित जनयुद्धले दियो । युवा तथा युवतीहरु शहरमुखी मात्र नभएर दिनहुँ हज्जारौको संख्यामा बिदेसिन थाले । केन्द्रिय राजधानीमा मात्र भयेकोअधिकारलाई विकेन्द्रित गर्दै राज्य स्तरमा सारेर अहिले संघीय प्रदेसहरु बाट समेत पासपोर्टमा भिषा लगाउने चलन बसालिएको छ ।

खेतबारीमा अन्न तथा फलफुल उब्जाउने देखि फ़लाउनको लागी श्रम गर्ने श्रमिकहरु चाहिन्छ । राजस्व देखि रेमिट्यान्स भित्र्याउने लोभ पालेका कांग्रेस देखि कम्युनिस्टका सरकारहरुले बलिया लाठे तथा रोपारहरूलाई बिदेस जान निरुत्साहित गर्नुको साटो प्रदेस प्रदेसहरुमा भिषा लगाएर दक्ष जनशक्तिलाई बिदेस पठाउनु भनेको दोहोरो चरित्र प्रदर्शन गर्नु हो ।

नेपाल जस्तो सानो देसमा संघियता लागु गर्नु भनेको नेता तथा कारखानाको कारखाना खोल्नु हो । नेता तथा कार्यकर्ता बन्नु भनेको भाषण दिंदै राजनीति नामको पसल चलाएर काम नगरेर बसी बसी खानु हो । नेता तथा तिनका नजिकका बिस्वासपात्रले खेतीपाती गर्नु हुन्न राजनीति मात्र गर्नु पर्छ भन्ने सोच पालेपछि खेतबारी बाँझो नहुने कुरै भएन ।

    

मकवानपुरका थप २३ जनामा कोरोना पुष्टि

मकवानपुर जिल्लामा बसोबास गर्ने २३ जना व्यक्तिहरुमा कोरोना संक्रमण पुस्टि भएको छ ! २३ जना मध्ये हेटौडा उपमहानगर पालिका भित्र बसोबास गर्ने २० जना ब्यक्तिहरु रहेको छ !