भंडुवा धर्मानन्द पाध्यहरु

-जनकमान डङ्गोल 

गुरु प्रसाद मैनालीले लेखेको कथा ‘छिमेकी’ । 

‘छिमेकी’ कथामा गुमाने र धनजिते दुईजना छिमेकी छन । असारको समय अनि खेत रोप्ने बेला । गुमानेको गोरु धनजितेको खेतको बिउमा पस्छ र धनजितेले गोरुलाई बेस्सरी पिट्दै धपाउँछ । वर्षायामका आफ्ना गोरुलाई बेस्सरी पिटेको देखेपछि गुमाने रिसाउँछ र दुबैका बीचमा झगडा हुन्छ ।

चौतारामा गाउँलेहरु जम्मा भएका छन । गाउँको भँडुवा धर्मानन्द पाध्याले गुमानेलाई उक्साउँछ र झगडा हातपातसम्ममा पुग्छ । छिमेकीहरूले गुमाने र धनजितेलाई छुट्याउँछन् तर दुबैमा रिस बाँकी रहन्छ । दुबै छिमेकीहरूमा बोलचाल तथा अर्म-पर्म र असल व्यवहार बन्द हुन्छ ।

केही समय पछि गाउँमा आँठे रोगको महामारी फैलिन्छ त्यसको चपेटामा धनजिते र उसको परिवार पनि पर्छ । आँठेले इन्तु न चिन्तु भई लडेको धनजितेको दयनीय अवस्था देखेर गुमानेको मन पग्लन्छ । उसले मन लगाएर धनजितेको सेवा गर्छ ।

सेवा नगर्न र आफ्नो भारी बोक्न गए चलनचल्तीभन्दा धेरै ज्याला दिने लोभ आसामरु साहुले देखाउँछ । यो लोभमा नपरी गुमानेले उल्टै छिमेकीको महत्त्व बुझाउँछ । सन्चो भई बिउँझेपछि धनजितेले गुमानेको प्रेम र उसको मनमा आफूप्रतिको माया र सद्भाव देख्छ । उसलाई विगतप्रति पछुतो लाग्छ र गुमानेसँग माफी माग्छ । दुबैमा मेल हुन्छ र कथा समाप्त हुन्छ ।

कथा छोटो र सरल छ ! यो कथालाई अहिलेको राजनीति संग दाँजेर हेर्ने हो भने प्रत्येक पार्टीहरुमा भंडुवा धर्मानन्द पाध्यहरु टन्न भेटिन्छ ! आफ्नो फाइदा हेर्ने आसामरु साहु जस्तै चरित्र बोकेका बिदेसीहरु छन जसले जातीयताको खेति देखि धर्म परिवर्तनको खेलो खेलेका छन !

अब हिजोको गुमाने र धनजिते बन्ने कि भंडुवा धर्मानन्द पाध्य देखि आसामरु साहुको जालोमा फस्ने ?

तस्विर: गुगल सर्च

गणतन्त्रे अकबर महाराजका नयाँ काजि र तिनका प्यादाहरु

 हिन्दुस्थानका बादशाह अकबर अनौठो स्वभावका थिए । बेला बेलामा उटपट्यांग काम गर्न रुचाउथे तर त्यो काम गरेर गराएर त्यसबाट नैतिक पाठ सिक्ने र सिकाउने गर्थे । त्यस्तै एक दिन अकबर बादसाहले आफ्ना अतिप्रिय बीरबल मन्त्रि सहितका सबै भाइ भारदारलाई दर्बार पछाडिको बंगैचामा भेला हुनु भन्ने उर्दी जारि गरेछन ।

अकबर बादशाहको दरबारी पछाडी सुन्दर बंगैचा थियो । त्यो बंगैचा संगै त्याहा त्याहा त्यहाँ अस्ट बक्रे  अर्थात आठ ठाउँमा बांगीएको रुख पनि रहेछ । भेला जम्मा भएका सबै भारदारहरु मध्ये एकजना लाइ  त्यो आठ ठाउँमा बांगीएको रुखलाई देखाउदै भनेछन हेर त काजि कति सुन्दर सिधा रुख हगी ?

अकबर बादशाहको कुरा भुईंमा खस्न नपाउंदै ति चाटुकारे काजीले ले भनेछन  ‘जाहाँपनाह हजुरले सोर्है आना सत्य कुरा गरि बक्स्यो’ रुख कस्तो राम्रो सिधा र सुलित्त परेको रैछ । त्यस पछी अकबर बादसाहले अरु भाइ भारदारलाई पनि यस्तै प्रस्न सोधेछन तर सबैले पहिलो काजीले जस्तै गरि उत्तर दिएछन ।

अन्त्यमा संधै सत्य र स्पस्ट बोल्ने बीरबल मन्त्रि लाइ पनि अकबर बादशाहले त्यहि प्रस्न सोधेछन । बीरबल मन्त्रीले नरम हुदै जवाफ दिएछन ‘जाहाँपनाह हजुरको बिरबल मन्त्रिको गर्धन चिलाको हो कि सरकारको आँखा फुटेको हो मैले चै त्यो रुखलाई अस्टबक्र अर्थात आठ ठाउँमा बांगीएको देखे अनि त्यो रुख सुन्दर नभएर अति कुरूप छ । जहाँपानाहको काजीले गल्ति बोलेको भए रिसानी माफ होस

-जनकमान डङ्गोल 

२००७ सालमा नेपालमा पहिलो पटक प्रजातन्त्र स्थापना भयो । त्यो भन्दा अगाडी निरंकुस सैलिमा राणाहरुले शासन चलाएका थिए । राणाको शासनमा ताबेदारी र चाकरी गरेर ज्यान पाल्ने जत्था कुस्त थिए । सिधा र सहि अर्थमा भन्नु पर्दा अकबर बादशाहका काजिहरु जस्तै ।

ठिकलाई ठिक, बेठिकलाई बेठिक, झुठो लाई झुठो र सत्यलाई सत्य भन्न र बोल्न पाउनु पर्छ भन्दै बिस्तारै आवाज उठ्न थाल्यो । हुकुमी राणाको शासनमा चाटुकारीतामा रमाएको बाहेकका प्रजाहरु लाई चेतना जगाउन खोज्दा केहिले मृत्यु बरण गर्न पुगे, केहि जेलको चिसो झिंडीमा जाकिए भने केहि भागेर बिदेसी भूमिमा सरण लिन पुगे जसलाई हामीले नेपालको ईतिहास भनेर पढ्दै अनि बुझ्दै आई रहेका छौ । प्रजातन्त्रमा आफ्ना बिचारहरु सहि र सिधा तथा स्पस्टरुपमा राख्न र बोल्न पाईन्छ भनेर सिकाउने राजनीतिक दलका नेताहरुले दीक्षित गरेका तिनका चेला चपेटाहरुको हातमा आज देशको बागडोर सम्हाल्ने जिम्मा आई पुगेको छ तर ब्यबहारमा भने उही सात साल भन्दा अगाडिकै राणाकालिन चाटुकारिता खोज्दैछन ।

नेपालको वर्तमान राजनीतिमा र राजनेता अनि तिनका भाइ भारदार हरु पनि माथि उल्लेख गरिएको अकबर बीरबलको कथाको पात्र झैँ भएको छन । पार्टीका नेताले जे भने जे बोले पनि त्यो सदर । ठ्याक्कै देसमा १०४ बर्षे शासन सत्ता हाक्ने जहानियाँ राणा शासनको जंगे आदेश जस्तै ।

पार्टीका नेताहरुले बोलेको कुरालाई नाइँ, हैन देखि यो कुरा गलत हो भनेर भन्ने व्यक्तिहरु अहिले सम्म कोहि पनि देखिएन । अकबर बादशाह रुपधारी पार्टी अध्क्षय, सभापति अनि अकबर बादशाहका बिरबल मन्त्रि बाहेकका चाटुकारे काजिरुपी पार्टीका पदाधिकारी तथा कार्यकर्ताहरु जस्तै भएको छ अहिलेको लोकतान्त्रिक गणतन्त्रे नयाँ नेपाल ।

अकबर बादशाहको राज्यमा एकजना सत्य बोल्ने बीरबल मन्त्रि त थिए तर नेपाल मण्डलमा अहिले सम्म बीरबल जस्तै मन्त्रीले जन्म लिन सकेको छैन । बीरबल जस्ता सत्यवादी व्यक्तिले किन जन्म लिएन ? बीरबल जस्तै हक्की र निडर व्यक्ति जन्मिने कहिले ?

चाकरी र चाटुकारिता गर्ने हो भने देसमा राणा शासन देखि पंचायती शासन नै उत्तम र अब्बल थियो । राणा श्री ३ महाराज देखि श्री ५ महाराजधिराज र महाराजहरुको आसेपासेको जय जकार गर्दै जी हजुरी गरे पुग्थ्यो ।

चाकरी र चातुकारिताको अन्त्य गर्दै देशलाई नयाँ उचाईमा लैजान्छौ भनेर बाचा किरिया  र सपथ खाएका जनताका छोरा देखि छोरीहरु सत्ता देखि पार्टीको शिर्ष पदमामा पुगे पछी आफुलाई श्री ३ जंगे महाराज सम्झेर सोहि अनुरुप आदेशको डण्डा चलाउछन भने यस्ताहरुको बहकाउमा लागेर पटक पटक आन्दोलन गरेर ब्यबस्था किन परिवर्तन गराईन्छ ?

नेपालका नेताहरु बिदेसिलाई अकबर बादशाह सम्झेर आफु तिनका बिस्वास्पात्र काजि बन्न रुचाउछन । बिदेसी बादशाह अकबरले देखाएको अस्टबक्रे रुखलाई सिधा हो भनेर भन्छन जसको उदाहरण दिल्लीमा गरिएको १२ बुंदे सम्झौता हो । देश र जनताको हितमा सोच्थे भने भोलि आफ्नै खुट्टामा बन्चरो हान्ने त्यस्ता रास्ट्रघाती काम पक्कै पनि गर्दैनथे ।

अहिलेका गणतन्त्रका कथित महाराज देखि काजीहरू आफु बिदेसिका काजि बनेका छ तर देसमा आफुलाई  अकबरे बादशाह सम्झेर आफ्ना आसेपासे कार्यकर्ताहरुलाई काजीको पदवी दिएर गुलाम बनाएका छन । तिनका काजीहरू यदि गुलामी गर्दैन थिए भने बिरबल मन्त्रीले जस्तै गरि बाङ्गोलाई बाङ्गो र सिधालाई सिधा भन्न सक्ने हिम्मत गर्थे होलान ।

जबसम्म नेपालको जनता दखि तिनका भेडारुपी कार्यकर्ताहरुले बिदेसिको काजीहरूलाई चिन्दैनन र ति काजिहरुले देखाएको अस्टबक्रे रुखलाई अन्धो बनेर ‘सिधा हो सिधा हो’ भनेर सहि थाप्छन तबसम्म देस अहिलेकै जस्तो कठिन परिस्थिमा गुज्रिने रहनेछ । ताल परेको खण्डमा सिक्किमको नियति नभोग्ला भन्न पनि सकिदैन ।

देशमा शान्ति सुरक्षा अमन चयन कायम राख्ने देखि बिकासको मूल फुटाउने हो भने पार्टीका नेताहरुको अन्धभक्त बन्न हुँदैन । त्यसो गर्नलाई देशमा पुन: २०४७ सालको संबिधान ब्युँताउन दवाव किन नदिने ? अब पनि पार्टीको अन्धभक्त बन्न नछोड्ने हो भने देस खत्तम भयो, नेताहरुले देस बिगारे । फलाना पार्टी नराम्रो, फलाना पार्टी पो ठिक हो कि भन्ने बानि त्याग्न सक्नु पर्छ भन्ने यो पंक्तिकारको राय हो ।

मिति: २०७८/०२/२९, शनिवार ।

चुरे दोहन, दोषी को ?

तस्विर साभार: गुगल सर्च

-जनकमान डंगोल 

सरकारले आ.ब २०७८/७९ को बजेट घोषणा गर्यो । बजेटमा गिटी  ढुंगा निकासी गरेर बजेट घाटा कम गराउने भन्ने शब्दलाई अर्थमन्त्री बाट बाचन भयो । चुरे दोहन गरेर सरकारले मदेस मरुभूमि बनाउनने भयो भन्दै कांग्रेस देखि कम्युनिस्ट हुँदै मदेसी घटकले समेत बिरोध गरे । बिरोध हुँदैछ र सम्मानित सर्बोच्च अदालतमा उजुरी समेत परि सकिएको छ ।

पंक्तिकारले समय समयमा पूर्व पश्चिम राजमार्गको यात्रा गर्ने गरेको छ । धेरै टाढा नजाउँ । बारा जिल्लाको पथलैया देखि पूर्वको कोशी ब्यारेज सम्मको खण्डमा पर्ने पुलहरू हेरे पुग्छ । नदि दोहनले कतिपय पुलहरु जिर्ण भै सकेका छन ।

२०४६ सालमा देशमा प्रजातन्त्र आयो । प्रजातन्त्र आए पछी जनताको उन्नति हुन्छ भनियो । उन्नति भनेको रोजगार होला ।

अहिले कांग्रेसको सभापति शेर बहादुर देउवा देखि एमाले पार्टीबाट निकालाबासमा परेका माधब कुमार नेपाल हुन या अन्य छुटभैय्ये दल ति सबैका आफ्ना कार्यकर्ता छन र तिनै कार्यकर्ताहरुले ठेक्का पट्टा देखि अन्य ब्यापार ब्यबसायको काम गर्दै आफु पनि पालेका छन र पार्टी र नेताको खर्च पनि धानेका छन ।

तस्विर साभार: गुगल सर्च

चुरे मात्र किन नदि खोला देखि खहरे होला हुँदै सिमेन्ट उधोगको नाउँमा पुरै पहाड फोडिएको छन । सिमेन्ट बनाउने कच्चा पदार्थ आधा भन्दा बढी निकासी हुने पनि भारत नै हो । २०४६ भन्दा अगाडी नेपालमा सरकारी हिमाल, हेटौडा र उदयपुर बाहेक अरु सिमेन्ट कारखाना थिएन । अहिले पंक्तिकारको गृह जिल्ला  मकवानपुरमा सरकारी एक र निजि दुई गरि तिन तिन वटा सिमेन्ट कारखाना संचालनमा आएको छ । सिमेन्टलाई चाहिने चुन ढुंगा हो । चुरे बिनास देख्नेले अरु पहाड नांगिएको किन देख्दैनन ?

तस्विर साभार: गुगल सर्च

सिमेन्टको लागी बोकिने ढुंगा हुन वा चुरेको लागी बोकिने गीटि  बालुवा ति सबै भारि सवारी साधनहरु लगानी गर्ने पार्टीका ठुला नेता देखि तिनका कार्यकर्ताहरु छन । आज आएर कांग्रेसको मुखिया देखि कम्युनिस्ट, मदेसीको नेताले चुरे सक्किन लाग्यो भनेर पिर त माने तर पहाड देखि नदि दोहन गर्ने तिनका नेता देखि कार्यकर्तालाई पहाड मास्नु हुन्न, नदि दोहन गर्न पाइदैन भनेर भन्नचै किन सकेनन ?

प्रजातन्त्रको जननी नेपाली कांग्रेसको भविस्य अव कता ?

-जनकमान डङ्गोल

बाजेले खाएको घ्यू हेर हाम्रो हातमा अझै  बसाउदै छ भने जस्तै गरि नेपालमा राणा शाही फालेर २००७ सालमा प्रजातन्त्रको स्थापना हामीले गरेका हौ भनेर नेपाली कांग्रेसले अझै पनि गर्व साथ भन्ने गर्छन ।  कुरा सहि पनि हो ।

छिमेकी भारतमा पनि अंग्रेज बिरुद्धको जेहाद भारतीय कांग्रेसले नै गरेको हो । बितेको महिना पश्चिम बंगालको चुनावमा कांग्रेस पार्टीले खाता समेत खोल्न सकेन । कुनै समय सिंगो भारतमा एकछत्र शासन चलाएको कांग्रेस आज दयनीय अवस्थामा पुगेको छ ।

नेपाली कांग्रेसलाई बहुमत कहिले पनि पच्दैन । जनताले प्रजातन्त्र स्थापना गरेको पार्टी भनेर माया गर्दै बहुमतमा पटक पटक पुर्याएको हो । जनताको मतको कदर गर्न कांग्रेसले कहिले पनि सिकेन । सत्तामा पुग्ने बित्तिक्कै रास्ट्रघात गर्न कांग्रेसले कहिले पनि सरम मानेको छैन । कांग्रेसकै नक्कल अहिले कम्युनिस्टको सर्खारले गर्दैछ ।

कांग्रेसको जन्मदाताहरु मध्येको एक जननायक स्व. बि.पी ले आफु बाँचुन्जेल कम्युनिस्टको संगत कहिले पनि गरेनन र आफ्नाहरु लाई पनि गर्न दिएनन । कम्युनिस्टको संगत गर्नु हुन्न भन्ने अटल बिचार बोकेको बि.पी को देहान्त पछी स्व.गणेशमान, गिरिजा र भटराईले नेपालबाट जसरि पनि पन्चायत फाल्नु पर्छ भनेर कम्युनिस्टलाई साथ दिंदा आज देशको हविगत के भएको छ त्यो बयान गर्नु नपर्ला ।

स्व.बि.पी ले देशलाई संकट पर्दा राजाको गर्धन मुनि मेरो माथि हुन्छ भने । तिनैका अनुयायीहरुले कम्युनिस्ट संग मिलेर पहिला पन्चायत पछी राजतन्त्र नै फाले । पन्चायत फाल्नु पर्छ तर राजतन्त्र फाल्नु हुन्न भन्ने आफ्ना जन्मदाताको आदेशको बर्खिलाप गर्दा आज कांग्रेस पार्टी कम्युनिस्ट लंगौटी समातेर हिंड्नु पर्ने स्थितिमा पुगेको देखियो ।

अहिले छिमेकी भारतमा कांग्रेस पार्टीले आफ्नो अस्तित्व जोगाउन विभिन्न दलहरु संग सम्झौता गर्न बाध्य हुनु परेको छ । नेपालमा पनि ठ्याक्कै त्यसैको नक्कल देखिदैछ ।

अब आउने चुनावमा महागठबन्धन गरेर भाग लिने योजना बन्दैछ भनेर मिडियाहरुमा समाचार आएको छ । ने.क.पा माओबादी केन्द्र कम्युनिस्ट, ने.क.पा एमालेको माधव झलनाथ समुह कम्युनिस्ट, जनमोर्चा कम्युनिस्ट, जनता समाजबादी पार्टीको उपेन्द्र बाबुराम कम्युनिस्ट पार्टीको उत्पादन, अन्य साना बाम दलहरु पनि कम्युनिस्ट । यी कम्युनिस्टहरुको हुलमा कांग्रेस मिस्सिनु भनेको कागको बथानमा बकुल्ला मिस्सिनु हैन र ?

कम्युनिस्ट पार्टीको रास्ट्र र रास्ट्रियता हुँदैन । सिंगो विश्वको कम्युनिस्ट एक हौ भन्ने मान्यता बोकेका छन । क्रान्ति र युद्ध बाहेक अरु सिकेका हुँदैनन । क्रान्ति गरेर प्रजातन्त्र स्थापना अझ त्यतिले पनि नपुगेर कम्युनिस्टको लहलहैमा लागेर राजतन्त्र फाले पछी देश र जनताको विकासमा लाग्नु पर्नेमा सत्ताको लोभमा एकले आर्कालाई सिध्याउने कम्युनिस्टको खेलमा कांग्रेस पार्टी पनि मिस्सिनु देश र जनताको लागी शुभ संकेत पक्कै पनि हैन ।

कांग्रेस पार्टीले आफुलाई हिजोको स्थानमा पुर्याउन चहान्छन भने कम्युनिस्टको पछी लाग्न छाडेर जनता सामु गएर हामीले गल्ति गर्यौ, अब हामि त्यस्तो गल्ति गर्दैनौ । देशको लागी हिन्दुधर्म सहितको राजतन्त्र पुन:स्थापना गर्छौ भन्ने हो भने जनताले फेरी नेपाली कांग्रेसलाई आँखाको नानि बनाएर हृदयमा सजाउनेमा कुनै दुईमत छैन भन्ने यो पंक्तिकारको ठम्याई हो ।

स्वदेस नेपाल डटकममा मिति २०७८/०२/२१ गते प्रकाशित !

 

कोभिड विरुद्ध अग्रपङ्तीमा युद्धरतहरुलाई पूर्वराजाद्वारा धन्यवाद ।

काठमाडौँ – पूर्वराज दम्पतीले आफूहरुको स्वास्थ्यलाई लिएर चासो र चिन्ता व्यक्त गर्दै स्वास्थ्य लाभको कामना गर्ने सबैमा आभार व्यक्त गरेका छन् ।

रानी कोमल राज्यलक्ष्मीदेवीसँगै बसेर भिडियो मार्फत जारी सन्देशमा पूर्व राजा शाहले आफूहरुको स्वास्थ्यलाई लिएर चासो व्यक्त गर्ने देश भित्र र बाहिर रहेका सबै नेपालीप्रति आभार व्यक्त गरेका हुन् ।

सन्देशमा पूर्व राजा शाहले भनेका छन्, ‘हामी दुवै पूर्ण स्वास्थ्य लाभको प्रक्रियामा छौँ । तर देश भित्र र बाहिर महामारीको अवस्थाले हामीलाई चिन्तित बनाएको छ । यो महामारीसँग जुध्नका लागि हाम्रो आन्तरिक पहल र बाह्य सहयोगको खाँचो छ ।’

उनले अग्रपंक्तिमा रहेर महामारीविरुद्ध दिनरात खटिरहेकाहरुलाई धन्यवाद भनेका छन् । सन्देशमा भनिएको छ, ‘अग्रपंक्तिमा रहेर काम गर्ने स्वास्थ्यकर्मी, सुरक्षाकर्मी, सफाइकर्मी तथा सामाजिक कार्यकर्तालाई धन्यवाद दिन चाहन्छौँ ।’

देश सञ्चार बाट साभार

नेपालमा राजतन्त्र पुनर्स्थापना किन नगर्ने ?

हिजो पन्चको पालामा देसको पैसा बिदेस लैजान दिन्थेन ! देसका सत्रु केहि काला व्यापारीले  LC अर्थात (आयात प्रतित पत्र) को नाउँमा डलरको कालो धन्दा गर्न खोज्दा पनि पक्डाउ पर्थे ! खेतानको LC (आयात प्रतित पत्र) काण्ड पनि नेपालीले भुलेका छैनन ! खेतानहरु सबै मारवाडी ब्यापारी हुन ! पुजीपतिको घोर बिरोधमा तत्कालिन माले अहिलेको एमालेले देसमा भाको सम्पूर्ण सरकारी देखि निजि कल कारखानामा मजदुर उचालेर बन्द हड्ताल गराएर पंचायती ब्यबस्था लाइ छुलछुल पार्थे ! मजदुरले गरेको बन्द हड्तालमा तिनका भात्री संगठन त झन नकुर्लिने कुरै भएन ! उहिले कम्युनिस्टको जत्तिको जनमत कांग्रेसको थिएन र अहिले पनि छैन ! त्यहि भएर पछाडी बाट समर्थन गर्थे ! बन्द, हड्ताल, नारा जुलुस, चक्का जाम देखि तोडफोडमा कम्युनिस्टहरुलाई कसैले पनि जित्न सक्दैन ! तिनीहरुको भुस भरेको खोपडी अर्थात दिमागमा नै माओले घोकाइ दिएको मन्तर 'पुराना संरचना भत्काऊ र नयाँ निर्माण गर' भन्ने फिर्फिरीझैँ फनफन घुम्छ !

पुराना भत्काउन जति सजिलो हुन्छ नया जोडन त्यति नै गारो हुन्छ ! नया जोडन लाइ पुजी चाहिन्छ ! अहिले यतिखेर पार्टीमा घुसेका यी तिनै मारवाडीहरु हुन जसले देसको संक्रमणकालको फाइदा उठाउँदै पैसा जति बिदेसमा लगेर थुपारेका छन ! देसमा खोल्ने उधोग धन्दा बिदेसमा गएर खोलेका छन ! मजदुरको पेटमा लात हान्यो भनेर हिजो आन्दोलन गर्न उक्साउने यी कम्युनिस्टको जमातेले तिनै पुजीपति मारवाडीलाइ किन र के को आधारमा पार्टीमा हुलेर मनोनित बिधायक बनाउदैछन ?देसको पुजी बिदेसमा लगेर उधोगधन्दा खोले पछी देसको मजदुर बेरोजगार हुन्छ कि हुँदैन ? आफ्नै मजदुरहरुलाइ बेरोजगार बनाउदैछ भन्ने थाहा हुँदा हुँदै पनि ति मजदुरका महा सत्रुलाइ गला जोडेर फुल माला र खादाको साथ पार्टीमा किन प्रबेस गराइयो ? अझै पनि पार्टीमा आस्था राख्ने हरुले यस्तो गम्भीर कुरालाइ नसोचेर हावाको तालमा थपडी बजाएर स्वागत गर्छन भने पछी गोहीको आँसु चुहाउनुको के अर्थ ? एमाले नामको कम्युनिस्ट पार्टी अब गरिब जनता मजदुरको पार्टी कि पुजीपतिको पार्टी ? यसको चिन्तन मनन गर्ने कस्ले ?

यो गम्भीर गल्ति सच्याउने कस्ले छात्तिमा हात राखेर सोच्नुस त ! त्यसैले देसमा शान्ति नभए सम्म उधोग धन्दा कल कारखाना स्थापित गर्न सकिदैन ! सान्तिको लागि अहिलेका यी पार्टीहरु बाट बिल्कुलै सम्भव छैन किनभने पैसा र पदको लागि यिनीहरुले आफ्नो आत्मालाई समेत बेच्न पछी पर्दैनन भन्ने कुरा हामीले २४ बर्षमा देखि भोगी सकेका छौ ! यहि अबस्था रहेमा देस कुनै पनि बेला सिक्किमको स्थितिमा नपुग्ला भन्ने के बेर !

काम नगारि माम पाइन्न ! माम पाउनको लागी चाहिने रोजगार हो ! रोजगारको लागि पुजी चाहिन्छ तर पुजिपतिले पुजी जति बिदेसमा लगेर थुपारे पछी देसमा कसरि रोजगारको सिर्जना हुन्छ ? त्यसैले अहिलेको यो भाडभैलो लाइ ठेगानमा लगाउन कै लागि भए पनि केहि समयको लागि देसले फेरी २०१७ साल जस्तै कठोर ब्यबस्था खोजेको छ ! राजतन्त्र बिना त्यो सम्भब छैन भने अब फेरी राजतन्त्र किन पुनर्स्थापना नगर्ने ? बेलायेत जस्तो महासक्तिसाली देसमा गुमेको राजतन्त्र पुन फर्किन सक्छ भने नेपालमा किन सक्दैन ? देस रहेपो पहिचान पाइन्छ ! त्यसैले आउनुहोस देसलाइ बचाउनकै लागि भए पनि फेरी एकपटक राजसंस्था लाइ पुनर्स्थापना गरौ !

(फाइल फोटो फेसबुक बाट साभार)

२०७० पौष १४ गते आइतवार !

रा.प्र.पा नेता कमल थापाको ताजा अन्तर्वार्ता

 

साभार: www.himalayatv.com

प्रसंग: राष्ट्रपति र संबिधान

केसवलाल श्रेष्ठ  

केहि पूर्व न्यायाधीश र बार एशोसिएशनका स्वनामधन्य विद्वानहरुले राष्ट्रपतिले ‘विवेक प्रयोग नगरेको’ भनेर आरोप लगाउँदा संबिधानमा राष्ट्रपति र विवेकको के साइनो रहेछ भनि नेपालको संबिधान अध्ययन गर्दा बिचरा राष्ट्रपतिलाई त विवेक प्रयोग गर्ने अधिकार त कुनै पनि धाराले दिएको रहेनछ त ! राष्ट्रपतिको काम, कर्तब्य र अधिकार नेपालको संविधानको धारा ६६ ले ३ वटा उपधारा अन्तर्गत बर्णन गरेको पाइयो !

६६.१. राष्ट्रपतिले यो संबिधान वा संघीय कानून बमोजिम निजलाई प्राप्त अधिकारको प्रयोग र कर्तब्यको पालन गर्नेछ !

६६.२. उपधारा (१) बमोजिम अधिकारको प्रयोग वा कर्तब्यको पालन गर्दा यो संबिधान वा संघीय कानून बमोजिम कुनै निकाय वा पदाधिकारीको सिफारिसमा गरिने भनी किटानीसाथ व्यवस्था भएको कार्य बाहेक राष्ट्रपतिबाट सम्पादन गरिने अन्य जुनसुकै कार्य मन्त्रिपरिषदको सिफारिस र सम्मतिबाट हुनेछ ! त्यस्तो सिफारिस र सम्मति प्रधानमन्त्री मार्फत पेश हुनेछ !

६६.३. उपधारा (२) बमोजिम राष्ट्रपतिको नाममा हुने निर्णय वा आदेश र तत्सम्बन्धी अधिकारपत्रको प्रमाणीकरण संघीय कानून बमोजिम हुनेछ !

]

उपरोक्त धारा एवम् उपधाराहरू अध्ययन गर्दा यो तीनैवटा उपधाराले राष्ट्रपतिलाई विवेक त टाढाको कुरा, कुनै काम र अधिकार पनि दिइएको पाइएन !

अहिले राष्ट्रपति जस्तो (केवल आलंकारिक मात्र) संस्थालाई सामाजिक सञ्जालहरुमा अमर्यादित भएर मात्र हैन असाध्यै अमर्यादित, अश्लिल एवम् असभ्य तरिकाले जुन जुन पात्र प्रस्तुत भैरहनु भएको छ, यसले आ-आफ्नो पारिवारिक र सामाजिक दर्पण प्रस्तुत गरिरहेको व्यहोरा स्विकार्नु नितान्त जरुरी छ !

के वर्तमान संविधानले राष्ट्रपतिलाई सम्मानजनक भूमिका दिएको छ ! राष्ट्रपतिले संविधानको कुन धारालाई टेकेर आफ्नो विवेक प्रयोग गर्ने ? आफुलाई गणतन्त्रवादी भनेर नथाक्ने ‘संबिधान निर्माताहरुले’ निर्वाचित राष्ट्रपतिलाई किन कुनै पनि अधिकार दिन कन्जुस्याइँ गरेको होला ? आज राष्ट्रपतिमाथि जुन आक्षेप लगाएको छ, के यस प्रश्नको जवाफ तपाई नेताहरुले दिनु आवश्यक छ कि यो दोष राष्ट्रपतिको होइन तपाईहरुले बनाउनु भएको संबिधानको हो !

बिहारीहरुको मुद्दा मधेशको होइन

..

 

साभार: PNP MEDIA PVT LTD

राजतन्त्र किन फालियो ?

 -भरत दाहाल

नेपालमा ईण्डियन जनसंख्या अतिक्रमणको योजनाका ६९ बर्ष

दलालहरुले कतिबेला के कस्ता अपराधहरु गर्दै आएका छन् ?

इतिहासले भन्छ- दलियताको अर्को अर्थ चरम नांगो देशद्रोह हो

राजाहरुका कारणले नै देश नागरिकता आक्रणबाट बचेको थियो

१. २००९ सालको संविधानमा जन्मको आधारमा नागरिकता दिने व्यवस्था गरे अनुसार ००७ सालपछि नेपाल पसेका सबै ईण्डियनहरुलाई नागरिकता प्रदान। कांग्रेसलाई मोहन सम्शेरको सरकारमा सामेल गराईदिए वापत ईण्डियालाई कांग्रेसले तिरेको नूनको भारा ।

२. २०१९ सालको संविधानमा राजा महृेन्द्रद्वारा जन्मको आधारको नागरिकता ऐनको प्रावधान खारेज ।

३. २०३७ सालको जनमत संग्रहमा ईण्डियन एजेन्ट सूर्यबहादुर थापाद्वारा पञ्चायतलाई जिताउने बहाना बनाएर मतदाता सूचीमा सामेल गरिएका ३८ लाख ईण्डियनहरुमध्ये २३ लाख ८७ हजार जनालाई जनमत संग्रहपछि नागरिकता प्रदान।

४. २०४७ सालको संविधानमा दरबारको असहमतिका कारणले जन्मको आधारको नागरिकता प्रावधान सामेल गर्न नसकेपछि २०५२ सादमा महन्त ठाकुर (त्यसबेला कांग्रेसका नेता) को आयोगबाट नेपालमा रहेका सबै ईण्डियनहरुलाई नागरिकता दिनु पर्ने भनि दिएको सुझाव दरबारको हस्तक्षेपमा असफल।

५. २०५४ सालमा जीतेन्द्रदेवको अध्यक्षतामा गठित नागरिकता वितरण आयोगले ६ दिनभित्र ३४,००० भन्दा बढी ईण्डियनहरुलाई वितरण गरेका नागरिकहरु २०५८ साउन ९ को सर्वोच्च अदालतको फैसलाबाट खारेज।

५. २०५४ सालमा बामदेव गौतमको गृहमन्त्रालयले विदेशीलाई मतदाता बनाउने कुनियतले स्थानिय निर्वाचन निर्देशिका जारी गरेर स्थानिय चुनावमा उठ्न र भोट हाल्न नागरिकता नचाहिने भनि गरेको ब्यवस्था सर्वोच्च अदालतको निर्णयबाट खारेज।

६. २०५७ जेठमा शेरबहादुरको सरकारको समयमा राज्य ब्यवस्था समितिले पारित गरेको नागरीकता संबन्धि निर्णयलाई प्रतिनिधिसभाले पारित गरेर अर्थ विधेयकभित्र घुसाई पारित गरेको विधेयक सर्वोच्चबाट राय लिई राजा वीरेन्द्रबाट२०५८ बैशाख १२ गते गैरसंवैधानिक घोषित गरी खारेज। त्यो विधेयक खारेज गरेको १ महिनापछि राजा वीरेन्द्रको हत्या।

७. २०६२ साल मंसीर ७ गते दिल्लीले गराएको १२ बुँदे समझदारीको बेला ईण्डियनहरुलाई नागरिकता दिनु पर्ने सर्तमा अनौपचारिक सहमति।

८. दिल्लीको १२ बुँदे समझदारीका बेला भएको गोप्य सहमति अनुसार नागरिकताका विषयमा दलहरुका बीचमा औपचारिक सहमति नगर्दासम्म बृहत शान्ति संझौता गर्न नदिने भनि दिल्लीले चेतावनी दिएपछि २०६३ साल कार्तिक २२ गते १२ बुँदे गर्ने दलहरुको बैठकबाट २०४६ साल चैत्र मसान्तलाई आधार बर्ष मानेर जन्मको आधारमा नागरिकता दिने निर्णय। यो निर्णयपछि मात्र ०६३ मंसीर ७ गते बृहत शान्ति संझौता गर्ने ईण्डियन अनुमति।

९. अन्तरिम संविधान जारी नहुँदै २०६३ साल मंसीर १० गते संसदबाट जन्मको आधारको नागरिकता ऐन पारित र पछि अन्तरिम संविधनमा सामेल।

१०. २०६९ साल फागुन ३० गते कांग्रेस, एमाले, एमाओवादी र मधेशवादीहरुको बैठकबाट जन्मको आधारमा नागरिकता लिएका विदेशीका सन्तानहरुलाई बंशजको नागरिकता दिने सहमति। यो सहमतिमा हस्ताक्षर गर्नेहरु सुशिल कोईराला, झलनाथ खनाल, प्रचण्ड र विजय गच्छेदार।

११. २०६९ साल चैत्र २९ गते खिलराज रेग्मीको मन्त्रीपरिषदको बैठकबाट दलहरुको सोही सहमतिलाई अध्यादेशका रुपमा जारी गरी रामवरण यादवद्वारा प्रमाणित।

१२ खिलराजको अध्यादेशबाट बनेको सोहि कानूनलाई २०७२ सालको संविधानमा सामेल।

१३. २०७५ सालमा नागरिकतालाई अझ खुकुलो बनाउने कुत्सीत उद्देश्यले नागरिकता संसोधन विधेयक प्रस्तुत।

१४. २०७५ सालमा प्रस्तु गरिएको तर टुंगो नलागेको सोहि विधेयक भित्रका २ वटा बुँदाहरु केपी ओलीद्वारा अध्यादेश जारी गरी विद्या भण्डारीबाट प्रमाणिकरण।

त्रिमुल पार्टीको अध्यक्ष भरत दाहालको फेसबुकबाट साभार

 

खै ट्रली (बिजुली बाट चल्ने) बस ?

 

नेपालमा २०३२ पुस १४ देखि ट्रली बस सञ्चालनमा आएको थियो । तीन दशकसम्म राजधानीवासीलाई सेवा दिएको उक्त ट्रली बस २०६६ सालदेखि पूर्णरूपमा बन्द भयो । नेपालमा विद्युतीय बसको इतिहास चार दशकभन्दा लामो छ तर राजनीतिक खिचातानी र कार्यकर्ता भर्ती केन्द्रको रूपमा परिणत भएपछि चीन सरकारको अनुदानमा सहयोगमा सञ्चालित ‘ट्रली बस’ लामो समयसम्म सञ्चालन हुन सकेन ।  काठमाडौँबाट मध्यपुर ठिमी र भक्तपुरको सूर्यविनायकसम्म १३ किलोमिटर सडकमा सञ्चालन भएको ३२ वटा ट्रली बस अहिले कवाडीमा परिणत भइसकेको छ । ४३ वर्षअघि २२ ट्रली बससहित चीन सरकारले स्थापना गरिदिएको ट्रली बस सेवामा २०५२ सालमा दाताले १० बस थपेको थियो । बन्द हुने बेलासम्म नौवटा मात्र चालू अवस्थामा थिए ।

प्रजातन्त्र बर्खास्तीमा

 

२०१७ साल पौष १ गते स्व.श्री ५ महेन्द्रबाट प्रजातन्त्र बर्खास्त किन गरियो ?

हेटौडामा बिधुतिय सवदाह गृह बन्दै

तस्विर: जनकमान डङ्गोल

 हेटौडा उपमहानगर पालिका वार्ड नं. १० स्थित राप्ति नदीको तटमा  हेटौडा उपमहानगर पालिकाको आफ्नै लगानीमा बिधुतिय सवदाह गृह बन्ने भएको छ !

चाटुकारिताको उत्कृस्ट नमुना

 

तस्विर साभार: फेसबुकबाट

भाई फुट्दा फाइदा कसलाई भयो ?

तस्विर साभार: गुगल सर्च

  -जनकमान डङ्गोल

हिन्दु धर्म सहितको राजतन्त्र स्थापना हुनु पर्दछ भनेर कमल थापाले घोक्रो सुक्ने गरि कराए । हिजो कमल थापाको आवाजलाई सुर्य ग्रहणले छेकेकै हो ।

पूर्व पन्चहरु २०४६ साल पछी एक भएर लागेका हुन्थे भने आज आएर कांग्रेस देखि कम्युनिस्टहरुले जनताको टाउकोमा गिर खेल्न सक्दैन थिए । ओली विधा भएर आज रास्ट्रघाती नागरिकता विधेयक ल्याउने हिम्मत कसरि गर्थे ।

गोर्खालीको बुद्धि ढिलो पलाउछ भन्थे । अहिले आएर बल्ल पशुपति सम्सेर देखि प्रकाश चन्द्र लोहनीले देशमा राजतन्त्र स्थापना गर्नु पर्छ भनेर सामाजिक संजालमा लेखेछन । कम्तिमा ५ बर्ष अगाडी यस्तो बुद्धि किन आएन ? गणतन्त्रको नारा अलाप्दा घाटा कसलाई भयो ?

 

होस् गर्नुस महापन्चहरु छिमेकीले काखी च्याप्ने भनेको जसको जनमत धेरै छ उसैलाई हो । २०४६ पछी कांग्रेसलाई काखी च्यापेको छिमेकीले अहिले कम्युनिस्ट घटकको एक खेमा ओलीलाई माया गर्दैछ । हिजो माकुने देखि प्रचण्ड, सि.के राउत देखि बाबुराम उपेन्द्र सम्मलाई काँधमा बोकेर हिंडे । आफ्नो मतलब पुरा नहुने देखेसी जसले मतलब पुरा गर्छ उसैलाई काखी च्याप्ने हो । महन्थ ठाकुर देखि राजेन्द्र महतोलाई ढाल बनाएर ओलीलाई चक्रब्युहमा पारेको नतिजा ‘नागरिकता बिधेयक’ आयो हैन ?

अहिले जे जस्ता राजनीतिक घटना घट्यो त्यसो हुनुमा कांग्रेस कम्युनिस्ट जति दोषी छन त्यो भन्दा बढी दोषी राजाको नक्कली भजन गाउनेहरु छन भन्ने यो पंक्तिकारको ठम्याई हो ।

 

 

देशले फेरी राजतन्त्र खोजेको छ

हिजो पन्चको पालामा देसको पैसा बिदेस लैजान दिन्थेनन । देसका सत्रु केहि काला व्यापारीले  LC अर्थात (आयात प्रतित पत्र) को नाउँमा डलरको कालो धन्दा गर्न खोज्दा पनि पक्डाउ पर्थे । खेतानको LC (आयात प्रतित पत्र) काण्ड पनि नेपालीले भुलेका छैनन । खेतानहरु सबै मारवाडी ब्यापारी हुन ।

..

काँग्रेस भनेको पूंजीवादी सामन्तीको पार्टी भनेर आरोप लाउने कम्युनिस्टहरु हुन । पुजीपतिको घोर बिरोधमा तत्कालिन कम्युनिस्ट पार्टी माले अहिलेको एमालेले देसमा भएको सम्पूर्ण सरकारी देखि निजि कल कारखानामा काम गर्ने मजदुरहरु उचालेर बन्द हड्ताल गराएर पंचायती ब्यबस्था लाइ छुलछुल पार्थे । मजदुरले गरेको बन्द हड्तालमा तिनका भात्री संगठन त झन नकुर्लिने कुरै भएन । उहिले कम्युनिस्टको जत्तिको जनमत कांग्रेसको थिएन र अहिले पनि छैन । त्यहि भएर पछाडी बाट समर्थन गर्थे । बन्द, हड्ताल, नारा जुलुस, चक्का जाम देखि तोडफोडमा कम्युनिस्टहरुलाई कसैले पनि जित्न सक्दैन । तिनीहरुको भुस भरेको खोपडी अर्थात दिमागमा नै माओले घोकाइ दिएको मन्तर 'पुराना संरचना भत्काऊ र नयाँ निर्माण गर' भन्ने फिर्फिरीझैँ फनफन घुम्छ ।
..

पुराना भत्काउन जति सजिलो हुन्छ नया जोडन त्यति नै गारो हुन्छ । नया जोडन लाइ पुजी चाहिन्छ । अहिले यतिखेर पार्टीमा घुसेका यी तिनै मारवाडीहरु हुन जसले देसको संक्रमणकालको फाइदा उठाउँदै पैसा जति बिदेसमा लगेर थुपारेका छन । देसमा खोल्ने उधोग धन्दा बिदेसमा गएर खोलेका छन । मजदुरको पेटमा लात हान्यो भनेर हिजो आन्दोलन गर्न उक्साउने यी कम्युनिस्टको जमातेले तिनै पुजीपति मारवाडीलाइ किन र के को आधारमा पार्टीमा हुलेर मनोनित बिधायक बनाउदैछन ? देसको पुजी बिदेसमा लगेर उधोगधन्दा खोले पछी देसको मजदुर बेरोजगार हुन्छ कि हुँदैन ? आफ्नै मजदुरहरुलाइ बेरोजगार बनाउदैछ भन्ने थाहा हुँदा हुँदै पनि ति मजदुरका महा सत्रुलाइ गला जोडेर फुल माला र खादाको साथ पार्टीमा किन प्रबेस गराइयो ? अझै पनि पार्टीमा आस्था राख्ने हरुले यस्तो गम्भीर कुरालाइ नसोचेर हावाको तालमा थपडी बजाएर स्वागत गर्छन भने पछी गोहीको आँसु चुहाउनुको के अर्थ ? एमाले नामको कम्युनिस्ट पार्टी अब गरिब जनता मजदुरको पार्टी कि पुजीपतिको पार्टी ? यसको चिन्तन मनन गर्ने कस्ले ?
..

यो गम्भीर गल्ति सच्याउने कस्ले छात्तिमा हात राखेर सोच्नुस त । त्यसैले देसमा शान्ति नभए सम्म उधोग धन्दा कल कारखाना स्थापित गर्न सकिदैन । सान्तिको लागि अहिलेका यी पार्टीहरु बाट बिल्कुलै सम्भव छैन किनभने पैसा र पदको लागि यिनीहरुले आफ्नो आत्मालाई समेत बेच्न पछी पर्दैनन भन्ने कुरा हामीले यो ३० बर्षमा देखि भोगी सकेका छौ । यहि अबस्था रहेमा देस कुनै पनि बेला सिक्किमको स्थितिमा नपुग्ला भन्ने के बेर ।

..

काम नगारि माम पाइन्न । माम पाउनको लागी चाहिने रोजगार हो । रोजगारको लागि पुंजी चाहिन्छ तर पुजिपतिले पुजी जति बिदेसमा लगेर थुपारे पछी देसमा कसरि रोजगारको सिर्जना हुन्छ ? त्यसैले अहिलेको यो भाडभैलो लाइ ठेगानमा लगाउन कै लागि भए पनि केहि समयको लागि देसले फेरी २०१७ साल जस्तै कठोर ब्यबस्था खोजेको छ । राजतन्त्र बिना त्यो सम्भब छैन भने अब फेरी राजतन्त्र  पुनर्स्थापना किन नगर्ने ?

बेलायत जस्तो महासक्तिसाली देस होस् या कम्युनिस्टले गाँजेको देश कम्बोडियामा गुमेको राजतन्त्र पुन फर्किन सक्छ भने नेपालमा किन सक्दैन ? देस रहेपो पहिचान पाइन्छ ? आफुमा जुधेर लड्ने देखि बिदेसीको ताबेदारी गर्ने अहिलेका नेताहरुले देशमा मच्चाएको भाँडभैलोलाई  रोक्नकै निमित्त भए पनि नेपालमा फेरी एकपटक राजसंस्था लाइ पुनर्स्थापना गर्न अति आबस्यक भै सकेको छ ।