२००६/०१/१० गते ने.क.पा अर्थात नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीको
स्थापना भएको दिन ।
राणा शासनको समयमा नेपालमा राजनीतिक पार्टी खोल्ने हिम्मत
को कसैको थिएन त्यसैले भारतको कलकत्ताको श्याम बजारस्थित एक
बंगालीको घरमा नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीको स्थापना भएको थियो ।
स्थापना हुनु भन्दा पहिलानै विवादमा रहेको थियो
नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी ।
कम्युनिस्ट विचारधारामा लाग्नेहरु आर्काको
अस्तित्व स्वीकार्न सक्दैनन भन्ने कुरा पार्टी स्थापनाकै समयमा देखि सकिएको थियो । पुष्पलाल श्रेष्ठले पनि पार्टी स्थापना गरि सके पश्चात
मात्र स्थापना भएको जानकारी दिएका थिए ।
पुष्पलालले काठमाडौँबाट कलकत्ता पुगेका नेवारहरुलाई मात्र समेटेर पार्टी स्थापना गर्दा महासचिव पदमा आफैलाई राखी संस्थापक सदस्यहरुमा मोतीदेवी श्रेष्ठ, निरञ्जनगोविन्द वैद्य, नरबहादुर कर्माचार्य र नारायणविलास जोशीलाई राखेका थिए ।
भारतमा अध्ययन गर्न गएका थुप्रै नेपाली
बिधार्थीहरु मध्ये कोहि कम्युनिस्ट विचारधारामा लागे कोहि समाजबादमा ।
कम्युनिस्ट विचारधारामा लाग्नेहरु पनि कोहि मार्क्सवादी कोहि
लेनिनबादीमा लाग्ने थिए । यिनै विचारधाराले गर्दा पटक पटक पार्टी फुटको संघारमा
परेको देखिन्छ ।
कम्युनिस्टहरु एक पटक सर्बोच्च पदमा पुगे पछी नमरे
सम्म त्यो पद छाडन चाहादैनन । यदि पार्टीको सर्बोच्च पदमा पुग्न सकिदैन भने अनेक थरिको
बहाना बनाएर पार्टी छाडेको घोषणा गर्छन र तुरुन्तै आर्को पार्टी गठन भएको जानकारी
दिन्छन । बाबुराम भटराई, नेत्र बिक्रम चन्द, भिम रावल,
बामदेब गौतम, माधब नेपालहरु अहिलेका ताजा उदाहरण हुन ।
बिदेसी वाद र दर्शन घोकेर अरुहरु लाई पनि आफु हिडेको
बाटोमा हिड्न बाध्य पार्ने कम्युनिस्टहरु मुढे बलका हुन्छन । आफ्नो बिचारको समर्थन गरेन भने उनीहरुकै भाषामा सफाया गर्न
बेर मान्दैनन । ताजा उदाहरणको लागि माओबादीको खोले ओढेर
जनयुद्धको कथित खेति गरेका कम्युनिस्ट पार्टीलाई हेरे पुग्छ । अहिले त्यो पार्टी पनि टुक्रा
टुक्रामा परिणत भएको छ र अझै पनि बन्दुककै भाषा बोल्न छाडेका छैनन ।
बिदेसी वाद र दर्शन घोक्नेहरुले नक्कल मात्र
गर्न जानेका छन ।
कम्युनिस्टमा लाग्नेहरुले धर्म मान्नु हुदैन भन्दै सनातनी धर्म र संस्कृति मासे तर
सो को बदलामा बिदेसी धर्मलाई मज्जाले हुर्काई दिए । सो बापत आफ्ना सन्तान दर सन्तानलाई पुग्ने धन सम्पति जोडे तर
धर्म नमान्ने कम्युनिस्ट ताउकेहरुको गलामा रुद्राक्षको माला, निधारमा चन्दन रातो
टिका दल्दै गलामा तिब्बती खादा पहिरिदा
आत्म ग्लानीको बोझले थिच्यो कि थिचेन आफै जानुन तर बिदेसी भूमिमा हुर्केको यो बिषवृक्ष
स्वदेशमा झाँगिदै गएको फलस्वरूप आज नेपाली जनताको छोराछोरीहरु बिदेसी भूमिमा पसिना
बगाउन बाध्य भएका छन भनेर चेत चै कहिले पलाउला ।
२०८२/०३/१४ !
