राजेन्द्र सिम्खडा अर्थात पंक्तिकारको सम्धी नाता पर्ने  ।

केहि बेर अगाडी हु.प्र.चौर अगाडीको पसलमा भेट भो ।

मैले सम्धी ज्यू  नमस्कार ।

ठट्टा गर्दै भने आज खाना अगाडी हो ?

नमस्कार सम्धी ।

हैन सम्धी अब १ महिना लक डाउन भो भने त्यो स्थिति नआउला भन्न सकिन्न ।

 

झन्डै २० बर्ष सर्खारी जागिर खाईयो । पेन्सन छ ! पेन्सन हात्तिको मुखमा जिरा जस्तै हो । १० बर्ष मलेसिया बसियो । अहिले पनि म निजि कम्पनीमा जागिरे छु ।जीवन निर्वाह गर्न जसो तसो चलेको छ ।

कोरोना माता हो कि पिता अहिले सम्म कसैले भन्न सकेनन । तिनैको कृपाले गर्दा अहिले धेरैको पेट पटुकी कस्न बाध्य छन ।

आज बाट हेटौडाको हु.प्र.चौरमा पनि निशुल्क भोजन चल्यो । पहिला पहिला व्यापारीहरुले कमाएको सम्पतिबाट केहि अंश दान पुण्यमा खर्च गर्थे । बेपारिहरु नै अहिले बिर्बलको उखान हासम कि रोऊ भएका छन । बेपार नै नभए पछी 'पुंजी न सुजि किन उचाल्नु जिमु' ।

अझै केहि महिना यस्तै भो भने हाम्रो पनि जागिर पिलित्त हुन्छ ।सर्खार बिचरालाई पुगेको छैन । अनि यस्तै मनकारी संस्थाले दाल भात कहिले देला भनेर भन्नुको बाहेक अर्को बिकल्प छैन ।