दुख: पाईयो मंगले आफ्नै ढंगले

हाम्रो गाउँ समाजमा जानाजानी गल्ति गरियो भने ‘दुख: पाईस मंगले आफ्नै ढंगले’ भनेर  होच्याउने चलन छ ।

अहिले यो उखानले सारा नेपालीहरुलाई दिनानुदिन पिर्दै गएको छ । नपिरोस पनि कसरि ।

दुख: र काल खोज्न अन्त कतै जानु पर्दैन । अहिले देसमा नयाँ गणतन्त्रे जनताको सरकारले जनताको ढाड भाँच्चिने गरि कर माथि कर थोपर्दै गएको छ । करको बिरोधमा पत्र पत्रिका देखि सामाजिक संजालमा केहि थान ब्यक्तिहरु घोक्रोको नसा फुल्ने गरि कुर्लदै छन । कान नभएको बहिरो सरकारले सुनेर पनि नसुनेको जस्तै गर्दैछ । 

जागरण अभियानद्वारा ह्वील चियर हस्तान्तरण

२२ साउन/हेटौंडा: मकवानपुर जागरण अभियान र लायन्स क्लव अफ हेटौंडा नारायणी मलको सयुक्त आयोजनामा २ जना शारिरिक रुपमा अशक्त भएका व्यक्तिहरुलाई ह्वील चियर हस्तान्तरण गरेको छ ।

हेटौंडा–१४ नयाबस्ती निवासी ७५ बर्षिय भोजमाया डंगोल र सोहि ठाउ निवासी १७ बर्षिय सोनी स्याङतानलाई उनिहरुको आफ्नै निवासमा पुगि ह्वील चियर बितरण गरीएको हो । शारीरिक रुपमा उनिहरु हिडडुल गर्न सक्दैनन । ह्वील चेयर दिइएकोमा डंगोल र स्याङतानको  परिवारले आफूहरुलाई सहयोग गरेकोमा खुसी लागेको बताए ।

विगतका दिनहरुमा सामाजिक सहयोग गर्दै आइरहेको मकवानपुर जागरण अभियान र लायन्स क्लव अफ हेटौंडा नारायणी मलले  अपाङता भएकाहरुलाई बाहिर भित्र हिडाउन सहयोग  पुगोस भन्ने उद्देश्यले ह्वील चियर वितरण गरिएको बताए ।

ह्वील चियर हस्तान्तरण कार्यक्रममा लायन्स क्लव अफ हेटौंडा नारायणी मलको संस्थापक अध्यक्ष कैलाश ढकाल,बर्ष २०१७/१८ का अध्यक्ष प्रल्हाद मिश्र, बर्ष २०१८/१९ को अध्यक्ष डा.सुन्दर श्रेष्ठ,  ,सेकेण्ड भिडिपि शम्भु नकर्मी,सेकेण्ड भि.पि मिलन थापा मगर,सचिव सन्तोष पराजुली, लायन अन्जन दाहाल,लायन्स क्लव अफ हेटौंडा मुक्तिनाथको अध्यक्ष विकेशलाल श्रेष्ठ, मकवानपुर जागरण अभियानका अध्यक्ष कृष्णराज कोइराला, उपाध्यक्ष जनककुमार डंगोल, सचिब बालकृष्ण दाहाल, अभियन्ता प्रल्हाद घिमिरे, हेटौंडा उपमहानगरपालिका वार्ड नम्बर १४ को वडा अध्यक्ष दिपक खड्का लगायतको समेत उपस्थिती रहेको थियो ।

सामाजिक अभियन्ता सावित्री सुबेदी संग !

नागरिकतामा कडाई गर ।

बिगत केहि दिन छिमेकी भारतको अखबार देखि टेलिभिजनहरुमा 'National Register of Citizens of India' अर्थात 'राष्ट्रीय नागरिक पंजीकरण भारत' को समाचारले तहल्का मच्चाएको छ ।  जसरि नेपालमा तिब्बती देखि भुटानी सरणार्थीको बिषयलाई लिएर नेपाल सरकारको टाउको बनेको थियो त्यस्तै गरि छिमेकी भारतमा पनि बंगलादेसी सरणार्थीहरुको कारणले गर्दा सरकारको टाउको दुखाईको बिषय बन्न पुगेको छ ।

बंगलादेस कुनै समय भारतको एउटा अभिन्न राज्य थियो ।  अंग्रेजहरुले भारत छाडेर जाने बेलामा धर्मको आधारमा बंगलादेसलाई पाकिस्तानको एउटा  प्रान्तमा गाभिदियो । पुर्बी पाकिस्तान नाम पाएको यो राज्य ईन्दिरा गान्धी प्रधानमन्त्री हुँदा भारतीय सुरक्षा फौजको मद्धतले स्वतन्त्र देस बन्न सफल भयो तर लडाईको दौरानमा ज्यान बचाउन भनेर थुप्रै बंगलादेसी नागरिकहरु छिमेकी भारतमा सरण लिन बाध्य भए । त्यसरी भागेर भारत पसेकाहरु आसाम तथा पश्चिम बंगालमा अहिले करोडौको संख्यामा रहेका छन ।

गणतन्त्र नेपालमा जे गर्न पनि छुट छ ।

 -जनकमान डंगोल

रास्ट्र निर्माता पृथ्बी नारायण शाहले एकीकरण गरेको देस नेपालमा केहि बर्ष अगाडी सम्म ५ बिकास क्षेत्र, १४ अन्चल र ७५ जिल्ला कायम थियो । यिनै मध्येमा बर्षको १ चोटि पन्च भेलाको नाउँमा दर्बार बाट लावालस्करको साथ श्री ५ महाराजाधिराज निस्की बक्सिन्थ्यो । श्री ५ को पछी बडा महारानी अनि अरु दरबारियाको साथ साथै उपल्लो दर्जाको रास्ट्रसेवकहरु हुन्थे । लालभाकाको गीतमा लेखिए जस्तै गरि गाउँ गाउँ बाट, बस्ति बस्ति बाट उठ जाग अनि महाराजाधिराजको दर्शन गर्न हिंड भन्दै पन्चले भेडा बाख्राको जस्तै गरि हुल ल्याएर जय जय गर्न लाउथे । त्यो देखेर राजा पनि मक्ख राजा मक्ख भएसी पन्चको के बयान गर्नु । ५ बर्षमा आउने पालो अनि एक दिन जिल्लाको सदरमुकाममा गएर जिन्दाबाद भन्दा प्रजाको पनि के चैँ बिबिग्रन्थ्यो र । घोक्रो फुट्ने गरि जिन्दाबाद कि जिन्दाबादको नारा लगाई दिन्थे । त्यतिखेर मुर्दाबाद भन्नु अपराध थियो ।  अपराध गर्ने हिम्मत जनताले गर्दैन थिए । न जनताले मुर्दाबाद भन्थे न मुर्दाबाद भनेको पन्चले सुन्न सक्थे ।

हाम्रा मन्दिर तथा गुम्बाहरु रित्तिनुमा दोषी को ?

कुनै समयका खाँटी एमाले तथा पछी पहिचानवादी नेताको रुपमा उदाएका आङ्काजी शेर्पाको गृह जिल्ला सोलुखुम्बुको सल्लेरीमा करिब छ सय बर्ष पुरानो मानिने गुम्बामा विगतमा पुजापाठ गर्न आउने बौद्ध धर्मावलम्बीहरु हिजोआज एकजना पनि नआउने गरेको गुम्बाको रेखदेख गरि बसेको लामा दोर्जे शेर्पाले बताउनु भयो ।