एक हांडी मासु हसुर्नेहरु कसरि एनिमल ह्युमने भए ?

-जनक मान डङ्गोल

बोका, बाख्री तिनीहरुले जन्माको पाठा,पाठी, राँगा भैसी अनि तिनीहरुले जन्माको पाडा पाडी, हुर्रा, विकासे सुँगुर, बुंगुर देखि  पुर्पुरो बल्या बेला तराई देखि भित्रि मदेसा पासोमा पारिने बिर बँदेल देखि बदेंल्नी, चित्तल, घोरल, मृग आदि जीवजन्तुलाई विभिन्न निउँमा माथि जेम्राजका हाजिर लाम्न पठायेसी प्राप्त हुने त्यस्ता जीवजन्तुको ज्यानबाट च्यान भाको जिनिसलाई ठेट गोर्खाली देखि कोर्काली, काँठे देखि देहाती सम्मले मासु अर्थात सिकार भन्ने चलन छ तर सहर बजारा चैँ हिजाज गोरा र कुईरेको भाका मिट भनेर भन्दा रैच्चन । यो मिट भन्ने जिनिसको नामनामेसी निम्नानुसार छ ।

घोर्ले खसी देखि सिँगाने बोका, थुम्मने भेडा भेडी र तिनका सन्तानलाई मटन मिट, विकासे लोटन, ब्वाईलर, फुल्पार्ने लेयर्स देखि लोकल साखिनिको भाले पोथीलाई चिकेन मिट, बंगलादेस देखि छिमेकी भारत हुँदै दशैँ त्यारको लागी नेपाल काज खटि आ र ज्यु ज्यानको आहुति दिन बाध्य पारिएको चिप्रे राँगो देखि थारो भैंसी र तिनका सन्तान पाडा पाडीलाई बफ मिट, दाना खार पुट्ट भाको नेपाले लोकतन्त्रे नेता तथा तिनका नजिकका हुक्के बैठके झोले कार्यकर्ताहरु जस्तै पोटिला सेता विकासे बंगुर देखि गाम्घरा खोले फाँडो खार हुर्केका काला  हुर्रा भनिने सुँगुरलाई पोर्क्या मिट, तिम्रा माता हुन कि पिता तर हाम्ले खान पाउनै पर्छ भनेर ज्यान फाल्न तयार हुने केहि थान जनजाती देखि ईज्जत धर्म फालेर गतिछाडा हुने केहि तागाधारीका प्रिय जिनिस गाई गोरुलाई बिफ मिट भन्दा रैछन ।

मुन्छेको जस्तरी बोलि बोल्न नसक्ने ति निर्दोष प्राणिहरुको हत्या गर्दै पोलेर बनाको जिनिसलाइ छोईला, काँचै नुन खुर्सानी मर मसला हालेर मोलेकोलाई कचिला, परपर तेला भुट्या भुटुवा, १ पाउमा एक अंखोरा पानि हालेसी तयार हुने झोल्वाला, मिसमास, नेवारी भोजा जमाएर बनाईने तख्ला, ह्याकुला फ्राई, भेजा भन्ने गिदी फ्राई, अहिलेका भुरा भुरीहरुको प्रिय जिनिस मम्चा, देखि बरिस्ट नागरिकले मन पराम्ने सुरुवा, टिनबिर्के देखि खोयाबिर्के मार्का ट्वाँकेहरुलाई मन पर्ने गोडी भन्ने खुट्टी फ्राई आदि आदि ईत्यादी बन्नलाई रेटेर, सेरेर, कुटेर, पिटेर, चुटेर, छ्प्क्यायेर, भालाले घोपेर, पासोमा पारेर तड्पाएर, ईस्लामिक धर्मालम्बी भाकाको हलाल गरेर वा काना हेडफुन ला जस्तरी इलेक्ट्रिक सट भन्ने करेंटो लार अथवा जे जस्तो गरेर भए पनि परान नलिए सम्म मासु अर्थात सिकारको थरि थरिको जिनिस बन्ने हैन क्यार ।

जन्मजात नेपाली तर बानि ब्योराचैँ अनेपाली भाको नेपाली भन्दा गोरा र कुईरेको भाका मन पराम्ने अल्छिका भकारीहरु जो आफुलाई 'एनिमल ह्युमन राईट' भन्न मन पराम्नेहरुले ब्यानको बिरेकफास्ट देखि मध्यान्हको लन्च, साँझको स्न्याक्स देखि रातिको डिनर सम्म हसुर्नलाई बर्षौ बर्ष सम्म बरफा जमाएर राख्या बिफ, बफ, चिकेन, मटनको परिकार चट मगनी पट ब्याको स्टाईला पाट्टपुट्ट पारेर दिनहुँ हसुर्छ्न ।

जब हिन्दुहरुको चाडपर्वको बेला आउछ अनि बिक्रम ट्याम्पुको भाका 'पशु, पंक्षीको अधिकार बहाली गर, पशु पन्छी मार्न पाईदैन, 'पशु पंक्षीको जीवन रक्षाको ग्यारेण्टी गर’ भन्दै घाटीमा अनेक थरिको गोरा र कुईरे भाक्मा डाम्या जिनिस झुन्ड्याउदै  स्वयम्भु देखि पस्पति हुँदै बनकालीको बाँदरे स्टाईला नयाँ नेपाला सालै पिच्छे बुर्लुक्क बुर्लुक्क बर्षेनी कुर्लिन थालेका छन र यो पालि पनि पक्कै कुर्लने होलान ।

तर,

ईसाई देखी ईस्लामहरुको ठुला चाड पर्वमा पनि पशु बलि दिने चलन छ भन्ने व्यहोरा थाहा हुँदाहुँदै पनि हिन्दुहरुको चाडबाडमा मात्र त्यसरी कुर्लिने एनिमलह्युमनेहरु भनेका समाजबादी देखि बामपन्थी सम्मको बिल्ला भिर्ने तर हाम्पन्थी चरित्रका तुलाधर देखि संग्रौला, भट्टचन देखि गुरुङ, राई, शेर्पा हुँदै लेखि महतो, राउत, ठाकुरे चरित्रका पिपलपातेहरु हुन । 

डलर देखि युरो पाउण्ड हुँदै घटीमा कम्पनि पैसा सम्ममा आफुले आफैलाई लिलाम बिक्रि गरि सकेकाहरुलाइ नेपाले धर्म, संस्कृति, चाडपर्व भनेको के थाहा नभएको हो र ? यदि थाहा छ र थियो भने ईसाई देखि ईस्लामको चाडपर्वमा दीईने पशुबलिको बिरोध यी कथित जनावरे ह्युमनेहरुले किन गर्दैनन । त्यसैले लाज सरम नमानिकन यिनीहरुले गोरा र कुईरेको भाका 'ऊई आर प्युर भेजीटेरिन' भन्न सक्छन ? 

ई-कान्तिपथमा प्रकाशित