Latest Post

Showing posts with label आलेख. Show all posts
Showing posts with label आलेख. Show all posts

कानेखुसी

Written By खांट्टी कुरा on Saturday, May 06, 2023 | May 06, 2023

 


-जनक मान डंगोल

कानमा 'खासखुस' कुरा गर्नेलाई नेपालीमा 'कानेखुसी' भन्छन भने छिमेकी हिन्दुस्थान भनिने भारतमा यसलाई 'मन्त्रणा' भानेर निन्छ । मन्त्रणा अर्थात कानेखुसीत हाम्रो देसमा गुरुहरुले बटुकहरुलाई गायत्री मन्त्रको ज्ञान दिने बेलामा मात्र गर्छन ।

छिमेकी हिन्दुस्थानमा कानेखुसी अर्थात 'मन्त्रणा' लाई भारतीय रास्ट्रपिता भनिने 'बापू'  अर्थात महात्मा गान्धीले भित्र्यायेका हुन ।

तस्बिर साभार:  Flickr

अंग्रेजको ईसारामा धर्म निरपेक्षको ठेकेदार कांग्रेसी नेता स्व.पण्डित जवाहरलाल नेहरु संग खुसुक्क कानेखुसी गरेर महात्मा गान्धीले भारतलाई हिन्दुको लागी भारत र मुस्लिमको लागी पाकिस्थान बनाए
बिसाल देस टुक्र्यायेको सहन नसकेर नाथुराम गोड्सेले महात्मा गान्धीको हत्या गरेका हुन भनेर भारतको ईतिहासले भन्छ ।

देखावटीरुपमा महात्मा गान्धीलाई रास्ट्रपिता भनेर मान्दै आएका छन तर सच्चा हृदयले भारतीय कांग्रेस बाहेक अन्य पार्टीका त्यस माथि सत्ताधारी भारतीय जनता पार्टीकाहरुले महात्मा गान्धीलाई मान्दैनन भन्ने भनाई पनि छ ।

छिमेकी भारतमा जे जे गर्यो नेपालमा पनि त्यहि त्यहि गर्ने चलन भएर होला २०४६ साल पछी नेपालमा पनि 'कानेखुसी' गर्ने चलन उल्का संग बढेको देखिदैछ ।

कानेखुसीकै भरमा स्व. गिरिजाले आफ्नै बहुमतको सर्खारलाई ढाले मानौ त्यतिखेर उनि नेपालको नभएर जापानी प्रधानमन्त्री हुन किनभने जापानमा आफ्नो सक्ति देखाउन आफ्नै बहुमतको सर्खार हुँदाहुँदै पनि संसद भंग गरेर मध्यावधि चुनाव गराउने चलन छ । केहि बर्ष अगाडी जापानी प्रधानमन्त्रीले संसद बिघटन गरेर देखाएका थिए

देसका ठुला पार्टी भनेर गर्व गर्न कांग्रेस, एमाले देखि माओबादी नामका तिन पार्टीका नेताहरुले कानेखुसी गरेकै भरमा देसमा 'प्रजातन्त्र' फालेर 'लोकतन्त्र' ल्याए र बिना जनमत देसमा धर्म निरपेक्ष लागु गरेर सदियौ पुराना राजतन्त्रलाई निलम्बनमा पारेर देखाए ।

भन्नलाई 'पुर्व राजा' 'पुर्ब राजतन्त्र' भनेर भन्छन तर राजतन्त्र पूर्ण रुपमा बिघटन गरेको भन्ने कुनै आधार र प्रमाण छैन । संबिधान सभाको दुवै चुनावले पनि लोकतन्त्र स्थापनाको लागि यो संबिधान सभाको निर्वाचन गराइएको भनेर भन्नलाई पछी परेको छैनन्

जब सम्म संबिधान सभाको पूर्ण बहुमतले स्थाही संबिधान बनाएर राजतन्त्र हटाएको लिखित घोषणा गर्दैन तब सम्म पुर्ब हैन निलम्बित राजतन्त्र र निलम्बित राजा भनेर सम्बोधन गर्नु पर्ने हो तर त्यसो भने भए गरेको पाईदैन

देसी बिदेसी लोकलाई देखाउन अझै पनि कांग्रेस, एमाले र माओबादी नामका तिन थाने लोकतन्त्रका कथित भरियाहरु गाँड कोराकोरको नाटक गर्छन, एकले आर्काको सत्तो सराप देखि लिएर न्वारान देखिको बल निकालेर एकआर्का माथि सार्बजनिक गालि बेईज्जति गर्न समेत पछी हट्दैनन तर बर्षौ  हुन लाग्यो यिनीहरुको 'कानेखुसी' भनिने भारतीय 'मन्त्रणा' आजको मिति सम्ममा जारिनै छ ।

यि तिन थाने पार्टीहरुको 'कानेखुसी' ले कुन दिन नेपाललाई 'सिक्किम' जस्तो बनाउने हो त्यसको कुनै टुंगो छैन किनभने हेर्दा यीनिहरू नेपाली नागरिकताधारी हुन तर यी सबै बिटुली सकेका छन यिनीहरुको कामकारबाही देखि बानि ब्यबहारले त्यस्तै देखाउछ

लोकतन्त्रमा सबैलाई बोल्ने र लेख्ने छुट छ भनेर भन्न सिकाउने पनि यिनिहरुनै हुन जनतालाई बोल्ने र लेख्ने छुट छ भने गद्दी त्याग्न बाध्य बनाईएर नामको अगाडी पुर्व लेख्न बाध्य पारिएका राजा ज्ञानेन्द्रको हकमा भने त्यस्तो छैन

देसको माया नेता तथा तिनका कार्यकर्ताहरुलाई छैन यदि थियो भने देसको हितमा काम गर्थे होलान तर देसको चिन्ता लिएका पुर्व राजाले देस र जनताको बिषयमा दुई शब्द बोल्दा र लेख्नासाथ पार्टीका नेताहरुको मनमा हुण्डरी चल्न थाल्छ बढी नबोल, पाएको सुबिधा खोजेर जेल हाल्छौ भनेर भन्न पछी पर्दैनन् जनताको वाक स्वतन्त्रता हुन्छ भने गद्दी छाडन बाध्य पारिएका पुर्व राजाको वाक स्वतन्त्रता किन हुँदैन ?

राणाशाही निरंकुस थियो आन्दोलन गरेर हटाईयो तर त्यो आन्दोलनमा दिबंगत राजा त्रिभुवनको देन थियो स्व.राजा त्रिभुवनले त्याग नगरेको भए नेपालमा २००७ सालमा प्रजातन्त्रको स्थापना हुन् सक्दैन थियो भन्ने कुरा बुझेका पनि छन र ईतिहासमा पनि लेखिएको छ तर अझै पनि  खुलेर भन्न सक्दैनन् यदि त्यस्तो भन्न सक्ने ह्याउ भएका भए बिदेसिको ईसारामा जनताको मत बिना रातारात धर्म निरपेक्ष गणतन्त्र पक्कै पनि हुल्दैन थिए होलान

लोकतन्त्रमा जनताको मत बिना कुनै पनि काम कार्यहरु गर्न पाईदैन यदि जनताको मत बिना काम कार्यहरु गरिन्छ भने त्यसलाई लोकतन्त्र भन्न मिल्दैन तर जनताको मत बिना हाल चलाईदै आएको शासन र राणाहरुले चलाएको शासनमा कुनै भिन्नता छैन

नेपालमा २०४६ साल् पछी पार्टीका नेताहरुले आफुलाई श्री ३ महाराज जंगे सम्झेका छन जंगे महाराज अर्थात हुकुमी शासनको जन्मदाता आफुले बोलेकोनै कानून हो भन्ने श्री ३ जंगे महाराज र अहिलेको पार्टी नेताहरुमा कुनै भिन्नता छैन तर निरंकुस शासन नै चलायेता पनि राणाहरु रास्ट्रियता अब्बली थिए तर अहिलेका नक्कली श्री ३ महाराज जंगेहरुले आफुलाई भने सिक्किमे काजि लेन्डुप दोर्जीको हैसियतमा पुर्याएका छन

जसरि सिकिमे काजी लेन्डुपले आफु स्वतन्त्र रास्ट्र तिब्बतको रास्ट्रपति बन्ने लोभ लालचमा भारतको सहयोग लिएर राजतन्त्र फाल्नमा कम्बर कसेर लागे तर रास्ट्रपति पद पाउनुको बदलामा स्वतन्त्र देस गुमाएर मुख्यमन्त्रीमा सिमित हुन पुगे जनताको अगाडी नजर मिलाउने शाहस नभएर होला जन्मभूमि छाडन बाध्य भए मृत्यु पनि बिदेसी भूमिमा भयो तर गद्धीच्युत भएका सिक्किमे राजाले आफ्नो जन्मभूमि त्यागेनन र आफ्नै जन्मभूमिमा प्राण त्यागे

नेपालमा पनि सिक्किमे घटना दोहर्याउन्  भारत कम्बर कसेर लागेको धेरै बर्ष भयो तर सफलता हात पार्न सकेका छैनन् एउटा लेण्डुपको बदलामा थुप्रै रास्ट्रघाती लेन्डुपहरु जन्माईएको छ फरक के छ भने जसरि सिक्किमे अन्तिम राजाले देस छाडेनन त्यस्तै गरि गद्धीच्युत बनाइएका राजा ज्ञानेन्द्रले देस छाडेका छैनन्

सिक्किमे जनताले रास्ट्र भन्ने के हो भन्ने परिभाषा नबुझेर स्वतन्त्र देसको स्वतन्त्र नागरिकको हैसियत गुमाएर भारतीय नागरिक बन्न बाध्य भए नेपलक जनताले पनि भोलि त्यहि नियति व्यहोर्न नपर्ला भनेर भन्न सकिदैन त्यसैले नेपालका जनताहरुले पिता पुर्खाले पटक पटक बिदेसीहरु संग लडेर जोडी दिएको पुर्खाको नासो अर्थात रास्ट्र भनेको के हो भनेर बुझ्न जरुरि भै सकेकोले कानेखुसीको भरमा देस चलाउने परम्परालाई निर्मुल पार्न सख्त जरुरि भै सकेको छ

बाङ्गो रुखलाई सिधा भन्न सक्नु गणतन्त्रको उपलब्धि हो

Written By खांट्टी कुरा on Wednesday, October 05, 2022 | October 05, 2022

-जनक मान डङ्गोल

अकबर बिरबलको कथा र अहिलेको शासन प्रणाली यो पंक्तिकारलाई उस्तै लाग्छ ।

एकपटक बादशाह अकबरले आफ्ना भारदारहरुको बुद्धि तथा ईमान्दारिता जाच्न सबैलाई दर्बार पछाडिको बगैचामा सामेल हुने उर्दी जारि गरेछन ।

सबै भारदारहरु जम्मा भै सके पछी अगाडी रहेको अस्टबक्र (आठ ठाउँमा बांगीएको) रुख लाई देखाउदै भनेछन ‘आहा कस्तो सिधा र सुलित्त परेको रुख’ ।

बिरबल मन्त्रि बाहेकका सबै भारदारहरुले एक स्वरमा भनेछन ‘जहाँपनाहले बोलिबक्सेको सहि हो’ ।

बिरबल चुप बसेको देखेर अकबरले फेरी त्यहि प्रश्न बिरबललाई गरेछन तर बिरबलले जवाफ दिएछन ‘खै सरकार हजुरको आँखा फुटेको हो कि मेरो गर्धन चिलाएको हो म त त्यो रुखलाई अस्टबक्र नै देख्छु ।  

..

नेपालमा सागर छ तर महासागर छैन । ठुला ठुला पानीजहाज चल्ने महासागरमा हो । आफुलाई बादशाह जस्तै सम्झिनेले नेपालको महासागरमा पानि जहाज चलाएर देखाई दिन्छु भनेर गफ दिना साथ असिना बर्सेको जस्तै गरि तालि पिटछन ।

नेपालको पूर्वपश्चिम लम्बाइ ८८५ कि.मि. र उत्तर देखि दक्षिणको चौडाइ सरदर १९३ कि.मि. छ । पानीजहाजकै भाकामा चुच्चे रेल चलाएर देखाई दिन्छु भनेर गफ दिना साथ पर्रर तालि पिटेको पनि देखिएकै हो । हिजो आफु जन्मेको भूगोलमा बाबुरामले सवारी गरेको मुस्तांगे जिप सम्म कुदेको होला । खोलामा पानीको जहाज अनि डांडामा रेल चल्दैन भनेर भन्ने बिरबल सम्म नभएको पार्टीले देश र जनताको कल्याण कसरि गर्छ ?

सत्र हजारको बलि चढाउने कथित अकबरेहरुको भाषणमा पनि पर्रर तालि बजेकै हो । हिजो आफुलाई अकबर बादशाह सम्झिनेहरु आज पाजी बन्न पुगेका छन । धन दौलत त कुस्त कमाए जोडे तर ईज्जत जोगाउन नसक्ने हैसियतमा पुगे । देश जोडनेको जिल्लामा जन्मेका सत्र हजारे हत्यारा मध्येका एकजनाले चुनाव नलडने घोषणा सम्म गर्न पुगेका छन ।

नेपालमा प्रजातन्त्र हामीले ल्याएको हौ भन्दै ब्याजमा बाचेकाहरु पनि सत्र हजारेकै स्थितिमा पुगेका छन । देस कसरि बचाउने ? जनताको ऊन्नति र प्रगति कसरि गर्ने भन्ने सोच यिनीहरुको दिमागमा कहिले पनि पलाएन । आफ्नो सत्ता र भत्ता कसरि बचाउने भन्दै एक आपसमा जुध्दै बसेका छन ।

सत्ता त सिक्किमे काजि लेण्डुप दोर्जी देखि कम्बोडियाको खमेर नेता पोलपोटले पनि पाएका थिए । जनमतको कदर बिपरित बिदेसीको उक्साहट अनि सहयोग र समर्थनले पाएको शासन धेरै दिन टिक्दैन । जीवनको अन्तिम घडीको पोलपोट र लेण्डुपको दुखदायी मरण अहिलेकाहरुले बिर्सेका छन ।   

नेपालको राजनीति पनि अकबर बिरबलको माथि को कथा जस्तै भएको छ । राणाले सत्ता हत्याएको बेलामा होस वा सातसाले प्रजातन्त्र, दोश्रो प्रजातन्त्र देखि अहिलेको गणतन्त्र सम्ममा आईपुग्दा अकबर देखि बिरबल बाहेकका भारदारहरुले सत्ता हाँकेका छन । फरक के छ भने यी भारदारहरु सिक्किमे काजि लेण्डुप दोर्जीको दोश्रो अवतारमा प्रकट भएका हुन ।

नेपाली जनताहरुले टाढाको कम्बोडिया किन जानु । स्वतन्त्रता गुमाएको नजिकको छिमेकी सिक्किम हेरे पुग्छ तर राजा बिनाको देश हुँदा भोगेको पिडा अनि लाल कम्युनिस्टको अत्याचार सहन नसकेर स्वतस्फुर्त रुपमा निस्किएको क्रान्ति र उक्त क्रान्तिले स्थापना गरेको कम्बोडियाली राजतन्त्र झैँ नेपालि जनताले पनि नेपालमा राजतन्त्र स्थापना गर्न जरुरि भै सकेको छ । 

२०७९/०६/१९

 

आफ्नै बेईज्जत सुन्नु पर्ने यो कस्तो हाँस्यरस ?

Written By खांट्टी कुरा on Saturday, August 28, 2021 | August 28, 2021

 -जनकमान डङ्गोल

साहित्य होस वा मनोरन्जन यी बिघामा लेखकहरुले कलम चलाउछन । आफुले रचना वा सिर्जना गरेको बिषयलाई अन्तिम रुप दिएर श्रोता वा दर्शक समक्ष प्रस्तुत गरे पश्चात श्रोता वा दर्शकको प्रतिक्रिया पछी लेखकले सिर्जना गरेको कार्य सफल वा असफल भए भनेर आँक्न सकिन्छ त्यसैले कुनै पनि बिघामा लाग्नु भन्दा पहिला त्यो बिघा बारेमा प्रसस्त जानकारी लिनु पर्छ ।

श्रोता वा दर्शकले कुनै पनि रचना सुनेर वा पढेर त्यस पछी मन भित्रबाट निस्किने खुसिलाई रस भनिन्छ । तपाई कुनै कवीको कविता सुन्दै हुनुहुन्छ वा अभिनेताले गरेको अभिनय त्यतिखेर सामान्यतया शरीरका विभिन्न अङ्गहरू जस्तै हात, आँखा, मुख आदि चलाई व्यक्त गरिने संचारलाई हाउ भाउ भनिन्छ भने त्यस पछी तपाईको मन भित्रबाट निस्किने खुसिलाई रस भनिन्छ ।

दुई भागमा बिभाजन गरिएको रस ११ प्रकारको हुन्छ । ति सबै रसहरु अति महत्वपूर्ण हुन्छन ।

रसलाई पनि अंग र प्रकास गरि दुई भागमा विभाजन गरिएको छ । रस अंगको माध्यमबाट आउँने भएकोले त्यसैबाट निर्माण हुन्छ अनि त्यस पछी पछी हाउभाउ उत्पन्न हुन्छ । रस लाई पनि शृंगार, हास्य, करुण, रौद्र, वीर, भयानक, बीभत्स, अद्भुत, शान्त, वत्सल र भक्ति गरी ११ भागमा बाँडिएको छ ।


बिहत केहि महिना देखि देशकै पहिलो रियालिटी शो भनेर प्रचार गर्दै ‘कमेडी च्याम्पियेन’ नामको कार्यक्रम प्रस्तुत गरिएको छ । सिजन १ ले राम्रो प्रतिक्रिया पाएर होला निर्माताले दोस्रो सिजन सुरु गरेका छन जुन अहिले अन्तिम चरणमा आउन लागेको छ ।

कमेडी च्याम्पियन पहिलो सिजनमा कलाकारहरुले छाडा र अश्लिल प्रस्तुति गरे । हिन्दु धर्मको खिल्ली उडाईयो भनेर दर्शकले नकारात्मक टिप्पणी दिएकै थिए । त्यसैलाई आधार मानेर होला जुन प्रस्तोताले त्यस्ता कार्यक्रम प्रस्तुत गरेका थिए पछी तिनले आफ्नो प्रस्तुतीलाई सुधार गर्दै अन्त्यमा प्रथम पुरकार पाउंन पनि सफल भए । दर्शक श्रोताको टिप्पणीमा कति शक्ति हुन्छ भनेर यसै बाट आक्न सकिन्छ ।

कमेडी च्याम्पियनमा बरिस्ट कलाकार सन्तोष पन्त, बरिस्ट हैन लोकप्रिय हास्य कलाकार मनोज गजुरेल, सिनेमा निर्देशक प्रदिप भटराई तथा नायिका ऋचा शर्माहरुले न्यायमुर्ति (जज) को भूमिका निभाएका छन र निभाउंदै पनि छन । हास्य कलाकारले हास्य बिघामा महारथ हासिल गरेका होलान तर नायिका हास्य बिघाको महारथी कसरी भईन त्यो चै अलि अमिल्दो छ । नेपालमा प्रस्तोतालाई न्याय दिन सक्ने हास्य अभिनेत्री नभएर ऋचा शर्मालाई न्यायमुर्ति बनाईएकै हो त ?

पंक्तिकारले सिजन १ देखि हाल सम्मको प्रस्तुति हेरेको छ । त्यस मध्ये केहि कलाकारको प्रस्तुतिलाई You tube मा ५ पटक सम्म हेर्दै मनोरन्जनको भरपुर आनन्द पनि उठाएको छ । अहिले सिजन २ मा प्रस्तुत गर्ने कलाकारहरुको हाउभाउ तथा प्रस्तुति हेर्दा तिनलाई डोर्याउनेले दिएको शिक्षा दीक्षालाई राम्रै संग मुल्यांकन गर्न सकिन्छ ।

बरिस्ट हास्य अभिनेता सन्तोष पन्त महाजड्याहां रैछन । चलचित्रमा अभिनय गरेको जड्याहांको भूमिकालाई ब्यबहारमा पनि राम्रै संग लागु गरेका रैछन भनेर अधिकांस प्रस्तोताहरुले प्रस्तुत गरे ।

चर्चित हास्य अभिनेता तथा कलाकार मनोज गजुरेलको घर बिग्र्यो । को कसको असमझदारीले गर्दा श्रीमान र श्रीमती बीच पारपाचुकेको अवस्था आयो त्यो भोग्नेलाई नै थाहा होला तर कसैको पारिवारिक जीवनलाई प्रत्येक सिजनको प्राय प्रत्येक अंकहरुमा सन्तोष पन्त जड्याहा र मनोज गजुरेल डिभोर्सी हो भनेर भन्नुलाई हास्यरस प्रस्तुत गरे भनेर तालि बजाउन मिल्छ ?

राजाराम पौडेल पंतिकारलाई मन पर्ने हास्य कलाकार हो । पंतिकारले २०३५/३६ साल देखि राजारामलाई सुन्दै र देख्दै आएको छ । बरिस्ट कलाकारको मान गर्नु पर्नेमा बिकास अर्याल नाम गरेका रिकुटे कलाकारले ‘के छ राजाराम’ भनेर ठाडो प्रश्न गरेको पनि देख्नु भएको होला ।

त्यसरी सोधिएको प्रश्न कुन रसमा पर्ने रैछ ? बुझिए अनुसार प्रत्येक कलाकारलाई मार्ग निर्देश गरे भनेर छुट्टै गुरु राखिएको छ । नाति उमेरका ति भुरा कलाकारलाई कमेडी च्याम्पियेन चलाउने गुरुहरुहरुले सिकाउने संस्कार यस्तै हुन्छ ? कलाकार वा पाहुनालाई आमन्त्रण गरि सके पछी उनीहरुको हुर्मत लिनु हुन्न, आदर र सम्मान गर्नु पर्छ भन्ने संस्कार किन सिकाईएन ?

हास्य कला प्रस्तुत गर्ने तथा गराउनेहरुले जस्तो पनि चल्छ, हाम्रो पसल चलेकै छ अनि जजको भूमिका निभाउन जानेहरुले पनि राम्रो पारिश्रमिकको लोभमा चुतिया र घटियाको साथै तल्लो स्तरको हर्कत समेत सहन्छन भने यस्ता कार्यक्रमले समाजमा के कस्तो सन्देस दिइरहेको छ त्यस बारेमा बताउनु पर्ला र ?

शुक्रबार, भदौ ११, २०७८ स्वदेस नेपाल डटकममा प्रकाशित

उपचारनै गर्न नदिने कस्तो धर्म हो यो ?

Written By खांट्टी कुरा on Saturday, July 03, 2021 | July 03, 2021

 

नेपालमा ईसाईहरुको आगमन १६६२ साल देखि भएको हो  भन्ने भनाई छ । इ. १६२८ देखि इ. १७६७ सम्म आइपुग्दा केपुचिन पादरीहरुले झण्डै काठमाडौं उपत्यकाभित्र नै ३९ जना नेपालीलाई क्रिश्चियन बनाइ सकेका थिए (गौतम, २०५७:१८ ; थापा, २०५३:३४) ।

नेपालमा इसाईकरण विस्तारलाई हेर्दा करीब इ. १७६९ देखि इ. १९५१ सम्म नै झण्डै झण्डै विश्राम लागेको अवस्था हुनपुग्यो । तर इ. १९५१ पछि भने फेरि ह्वात्तै इसाईकरण बढ्न थाल्यो । दार्जीलिङमा क्रिश्चियन बनेका नेपाली मार्फत  इसाईधर्म प्रचारमा व्यापकता आयो भने भारतको मिजोरम, नागाल्याण्ड, आसाम, मेघालय हुँदै नेपालमा विस्तार हुनमा बल पुर्याएको थियो 

पृथ्वीनारायण शाह उपत्यकासहितको अर्थात् नेपालको राजा भएपछि पादरीहरुको तीव्र प्रचार र प्रभावलाई हेरी विभिन्न शङ्का उत्पन्न भई उनले यहाँ रहेका करीब ५७ जना जतिलाई नेपाल छोड्ने आदेश जारी गरे । पादरीहरु पनि अब यहाँ धर्म परिवर्तन गराउन सहज नहुने देखी भारतको वेतियातर्फ झर्न पुगे (खतिवडा, दहाल, २०६७:१२७) । इ. १६२८ देखि इ. १७६७ सम्म आइपुग्दा केपुचिन पादरीहरुले झण्डै काठमाडौं उपत्यकाभित्र नै ३९ जना नेपालीलाई क्रिश्चियन बनाइ सकेका थिए (गौतम, २०५७:१८; थापा, २०५३:३४) ।

नेपाल एकीकरणका निर्माता पृथ्बी नारायाण शाह देखि अन्तिम राणा शासक मोहन शम्सेरको पाला सम्म नेपालमा ईसाई धर्मले शिर ठाडो पार्न सकेको थिएन । २००७ सालमा प्रजातन्त्रको स्थापना भए पश्चात नेपालमा ईसाई धर्म बढ्न थालेको हो । २०१७ साल पौषमा पंचायत ब्यबस्था लागु भए पछी खुल्लम खुल्ला धर्म प्रचारमा रोक लगाउनुको साथसाथै धर्म प्रचार गरेको पाईएमा जेल संजाय समेत हुने गरेको थियो ।

धर्म परिवर्तन सम्बन्धि एउटा फैसला हेर्नुस ।

२००७ सालमा गौतम परिवारमा जन्मी १० बर्षको उमेरमा बाबु आमाको मृत्यु पश्चात तानसेनमा रहेको मिसन अस्पतालको डाक्टर जेसिज पेडले ईसाई बनाएको सामुयल शर्मा भन्ने सुमन कुमार शर्मा, सिक्किम निवासी निकानोर तामांग हिन्दु परिवारमा जन्मी भारतमा गएर ईसाई बनेको दीर्घराज भट्ट समेतलाई २०४४ सालमा अदालतले धर्म परिवर्तनको कसुरमा जेल संजाय भएको र निजहरुको पुनरावेदन जायज नभएको ठहर गर्दै सर्वोच्च अदालतबात २०४६ जेष्ठ ९ गते थप डेढी संजाय थप भएको थियो ।

नेपाल कानून पत्रिका: http://nkp.gov.np/full_detail/2818

पंक्तिकारको वासस्थान रहेको ईलाकामा हिन्दु, बौद्ध, किराती, मुस्लिम देखि नव ईसाईहरु समेतको बसोबास रहेको छ । २०४६ साल भन्दा अगाडी सम्म हिन्दु तथा बौद्ध समुदायको अत्याधिक बसोबास रहेको थियो । अहिले भुसको आगो जस्तै गरि ईसाई धर्म फैलिदै छ ।

पंक्तिकारले केहि समय अगाडी सम्म ईसाई भनेको एकै होला, त्यसै मुस्लिम समुदाय पनि एकै हुन्छ होला भनेर सोच्ने गरेको थियो जुन सतप्रतिसत गलत रहेछ ।

पंक्तिकारले मान्दै आएको सनातनी हिन्दु धर्म हो । हिन्दु धर्मले प्राथना गर रोग निको पारि दिन्छु भनेर कहीं कतै लेखिएको छैन । त्यस्तै अन्य धर्महरुमा पनि ईस्वरको प्राथना गर्यो भने रोग च्वाट्ट निको हुन्छ भनेर पक्कै पनि लेखिएको छैन होला ।

ईसाई धर्म प्रचारकहरुले धर्म प्रचार गरि आफ्नो समुदायमा पारे पछी प्रभुको प्राथना गर्यो भने रोग लाग्दैन । रोग लागि हाल्यो भने पास्टरले प्राथना गरि दियो भने रोग निको हुन्छ भनेर उपचार गर्न जान दिंदैनन । जसको कारणले गर्दा मानिसको मृत्यु हुन्छ । त्यसरी मृत्यु भएको आफ्नो समुदायको मानिसको मृत्यु संस्कार पनि गुपचुपमै गरिन्छ ।

केहि बर्ष अगाडी पंक्तिकारको वडामा रहेको एकजना तामांग जातिको जेष्ठ नागरिक सिकिस्त बिरामीमा परे । आफ्नो उपचारको लागी छोरालाई निकै अनुरोध गरे । छोरा ईसाई धर्मको पास्टर रहेछन । अस्पताल जानु हुन्न । प्रभु रिसाउनु हुन्छ । प्रभुको प्राथना गरि दिन्छु रोग निको हुन्छ भनेर बाबुलाई आस्वस्त परेछन । बुझिए अनुसार निजलाई क्यान्सर भै सकेको थियो । ६ महिना पछी मृत्यु भयो ।

पंक्तिकारकै जिल्लाको उत्तरी पश्चिममा रहेको बिकट ईलाका राक्सिरांगमा चेपांग जातिका ईसाई पास्टर सिकिस्त बिरामी भए । अब पनि औषधि नगर्ने हो भने बांचिदैन भनेर डोकोमा चढेर उपचार गर्न झर्दै गरेको समाचार हेटौडाबाट प्रकाशित हुने पत्रिकामा देखिएको थियो ।

पंक्तिकारकै वडामा बस्ने एकजना ब्राम्हण चेली चौध बर्षकै उमेर देखि प्रभु येसुको चेली बनिन । प्रभु येसुप्रति सम्पूर्ण जीवन सुम्पेकी दुई बिस काटेकी ति चेली केहि महिना अगाडी सिकिस्त बिरामी परिन । बिरामी परे पछी उपचारको लागि फादरलाई बिन्ति गरिछिन । फादर मेरो लागी प्राथना गरि दिनुहोस र सबैलाई प्राथना गर्न लगाई दिनुहोस भनेर बिन्ति गरिछिन । कसैले पनि प्राथना नगरी दिए पछी चितवनको क्यान्सर अस्पतालमा गएर जांच गर्दा क्यान्सर भएको पुस्टि भयो । किन उपचार गरईस भनेर भोकभोकै राखेर यातना दिएछन । पछी निजको भाईले थाहा पाएर अहिले आफै संग राखेर उपचार गराउंदै छन ।

मेरो आफ्नै आफन्त पर्नेका कान्छा भाई ईसाई बनेछन । ३ दाज्यू भाई मा ति कान्छा मात्र ईसाई । बाबु आमा कान्छा संगै बस्ने गर्थे । कालगतिले आमा बिते । संस्कार गर्ने बेलामा ठुलै विवाद भयो । दुई भाई र सबै गाउँले मिलेर हिन्दु रिति संस्कार अनुसार दाहसंस्कार देखि अन्य क्रियाकर्म सम्पन्न गरियो । दुई दाज्युले कपाल खौरे । ईसाई बनेकाले कैंचिले कपाल छोटो पार्दा तिनका समुदायले तैले हिन्दु संस्कार मान्ने हामीलाई ईसाई बनाउने । आज बाट हामि तलाई बहिष्कार गर्छु भन्दा मैले छुरा लाएर कपाल खौरेको हैन भनेर प्रस्टीकरण दिंदा दिंदा हैरान बनेका थिए ।

मानिस भएर जन्म लिए पछी रोग, भोक देखि शोक सम्म  ब्यहोर्नु पर्छ । रोग लागे पछी  उपचार गर्नुको लागी बैद्य देखि डाक्टर संग परामर्श सर सल्लाह अनुसार औषधि उपचार गर्नु पर्दछ । वडा ईलाका देखि जिल्ला जिल्लामा खोलिएका सरकारी देखि निजि सम्मको औषधालयहरु त्यसैको प्रमाण हुन ।

प्राथना गर्दैमा, देबी देउताको स्तुति गाउँदैमा रोग निको हुने लाखौ खर्च गराएर डाक्टरी किन पढाउनु पर्यो ? करोडौ करोड खर्च गरेर सर्खारी देखि निजि अस्पताल किन खोल्नु पर्यो ? हामीले चिन्दै देख्दै आएको डाक्टरी विधा तथा तिनले सिफारिस गर्ने औषधिहरुको जन्म पनि ईसाई धर्म मान्नेहरु बाटै भएको हो । आर्को अर्थ नलागेमा हिन्दु तथा बौद्ध हरुले चलन चल्तीमा ल्याएको उपचार पद्धति त आयुर्वेदिक हो । डाक्टर को ठाउँमा कविराज हुन्छन ।

अहिले नेपालमा जुन स्तरमा ईसाई धर्मले गगन चुम्दैछ चुमाउदैछ त्यो खतराको संकेत हो । ईसाईहरुको शब्दजालमा फंसेर आफ्नो सनातनी धर्म संस्कारलाई लात हानेर बिदेसी धर्म र वादलाई अँगालो हाल्नु भनेको कच्चा बैद्यलाई बिस्वास गरेर यमपुरीको यात्रा गर्नु हो भन्ने यो पंक्तिकारको ठम्याई हो ।

२०७८/०३/२० गते प्रकाशित !

 

 

गणतन्त्रे अकबर महाराजका नयाँ काजि र तिनका प्यादाहरु

Written By खांट्टी कुरा on Saturday, June 12, 2021 | June 12, 2021

 हिन्दुस्थानका बादशाह अकबर अनौठो स्वभावका थिए । बेला बेलामा उटपट्यांग काम गर्न रुचाउथे तर त्यो काम गरेर गराएर त्यसबाट नैतिक पाठ सिक्ने र सिकाउने गर्थे । त्यस्तै एक दिन अकबर बादसाहले आफ्ना अतिप्रिय बीरबल मन्त्रि सहितका सबै भाइ भारदारलाई दर्बार पछाडिको बंगैचामा भेला हुनु भन्ने उर्दी जारि गरेछन ।

अकबर बादशाहको दरबारी पछाडी सुन्दर बंगैचा थियो । त्यो बंगैचा संगै त्याहा त्याहा त्यहाँ अस्ट बक्रे  अर्थात आठ ठाउँमा बांगीएको रुख पनि रहेछ । भेला जम्मा भएका सबै भारदारहरु मध्ये एकजना लाइ  त्यो आठ ठाउँमा बांगीएको रुखलाई देखाउदै भनेछन हेर त काजि कति सुन्दर सिधा रुख हगी ?

अकबर बादशाहको कुरा भुईंमा खस्न नपाउंदै ति चाटुकारे काजीले ले भनेछन  जाहाँपनाह हजुरले सोर्है आना सत्य कुरा गरि बक्स्योरुख कस्तो राम्रो सिधा र सुलित्त परेको रैछ । त्यस पछी अकबर बादसाहले अरु भाइ भारदारलाई पनि यस्तै प्रस्न सोधेछन तर सबैले पहिलो काजीले जस्तै गरि उत्तर दिएछन

अन्त्यमा संधै सत्य र स्पस्ट बोल्ने बीरबल मन्त्रि लाइ पनि अकबर बादशाहले त्यहि प्रस्न सोधेछन बीरबल मन्त्रीले नरम हुदै जवाफ दिएछन जाहाँपनाह हजुरको बिरबल मन्त्रिको गर्धन चिलाको हो कि सरकारको आँखा फुटेको हो मैले चै त्यो रुखलाई अस्टबक्र अर्थात आठ ठाउँमा बांगीएको देखे अनि त्यो रुख सुन्दर नभएर अति कुरूप छ । जहाँपानाहको काजीले गल्ति बोलेको भए रिसानी माफ होस



-जनकमान डङ्गोल 

२००७ सालमा नेपालमा पहिलो पटक प्रजातन्त्र स्थापना भयो । त्यो भन्दा अगाडी निरंकुस सैलिमा राणाहरुले शासन चलाएका थिए । राणाको शासनमा ताबेदारी र चाकरी गरेर ज्यान पाल्ने जत्था कुस्त थिए । सिधा र सहि अर्थमा भन्नु पर्दा अकबर बादशाहका काजिहरु जस्तै ।

ठिकलाई ठिक, बेठिकलाई बेठिक, झुठो लाई झुठो र सत्यलाई सत्य भन्न र बोल्न पाउनु पर्छ भन्दै बिस्तारै आवाज उठ्न थाल्यो । हुकुमी राणाको शासनमा चाटुकारीतामा रमाएको बाहेकका प्रजाहरु लाई चेतना जगाउन खोज्दा केहिले मृत्यु बरण गर्न पुगे, केहि जेलको चिसो झिंडीमा जाकिए भने केहि भागेर बिदेसी भूमिमा सरण लिन पुगे जसलाई हामीले नेपालको ईतिहास भनेर पढ्दै अनि बुझ्दै आई रहेका छौ । प्रजातन्त्रमा आफ्ना बिचारहरु सहि र सिधा तथा स्पस्टरुपमा राख्न र बोल्न पाईन्छ भनेर सिकाउने राजनीतिक दलका नेताहरुले दीक्षित गरेका तिनका चेला चपेटाहरुको हातमा आज देशको बागडोर सम्हाल्ने जिम्मा आई पुगेको छ तर ब्यबहारमा भने उही सात साल भन्दा अगाडिकै राणाकालिन चाटुकारिता खोज्दैछन ।

नेपालको वर्तमान राजनीतिमा र राजनेता अनि तिनका भाइ भारदार हरु पनि माथि उल्लेख गरिएको अकबर बीरबलको कथाको पात्र झैँ भएको छन । पार्टीका नेताले जे भने जे बोले पनि त्यो सदर । ठ्याक्कै देसमा १०४ बर्षे शासन सत्ता हाक्ने जहानियाँ राणा शासनको जंगे आदेश जस्तै ।

पार्टीका नेताहरुले बोलेको कुरालाई नाइँ, हैन देखि यो कुरा गलत हो भनेर भन्ने व्यक्तिहरु अहिले सम्म कोहि पनि देखिएन । अकबर बादशाह रुपधारी पार्टी अध्क्षय, सभापति अनि अकबर बादशाहका बिरबल मन्त्रि बाहेकका चाटुकारे काजिरुपी पार्टीका पदाधिकारी तथा कार्यकर्ताहरु जस्तै भएको छ अहिलेको लोकतान्त्रिक गणतन्त्रे नयाँ नेपाल

अकबर बादशाहको राज्यमा एकजना सत्य बोल्ने बीरबल मन्त्रि त थिए तर नेपाल मण्डलमा अहिले सम्म बीरबल जस्तै मन्त्रीले जन्म लिन सकेको छैन बीरबल जस्ता सत्यवादी व्यक्तिले किन जन्म लिएन ? बीरबल जस्तै हक्की र निडर व्यक्ति जन्मिने कहिले ?

चाकरी र चाटुकारिता गर्ने हो भने देसमा राणा शासन देखि पंचायती शासन नै उत्तम र अब्बल थियो । राणा श्री ३ महाराज देखि श्री ५ महाराजधिराज र महाराजहरुको आसेपासेको जय जकार गर्दै जी हजुरी गरे पुग्थ्यो ।

चाकरी र चातुकारिताको अन्त्य गर्दै देशलाई नयाँ उचाईमा लैजान्छौ भनेर बाचा किरिया  र सपथ खाएका जनताका छोरा देखि छोरीहरु सत्ता देखि पार्टीको शिर्ष पदमामा पुगे पछी आफुलाई श्री ३ जंगे महाराज सम्झेर सोहि अनुरुप आदेशको डण्डा चलाउछन भने यस्ताहरुको बहकाउमा लागेर पटक पटक आन्दोलन गरेर ब्यबस्था किन परिवर्तन गराईन्छ ?

नेपालका नेताहरु बिदेसिलाई अकबर बादशाह सम्झेर आफु तिनका बिस्वास्पात्र काजि बन्न रुचाउछन । बिदेसी बादशाह अकबरले देखाएको अस्टबक्रे रुखलाई सिधा हो भनेर भन्छन जसको उदाहरण दिल्लीमा गरिएको १२ बुंदे सम्झौता हो । देश र जनताको हितमा सोच्थे भने भोलि आफ्नै खुट्टामा बन्चरो हान्ने त्यस्ता रास्ट्रघाती काम पक्कै पनि गर्दैनथे ।

अहिलेका गणतन्त्रका कथित महाराज देखि काजीहरू आफु बिदेसिका काजि बनेका छ तर देसमा आफुलाई  अकबरे बादशाह सम्झेर आफ्ना आसेपासे कार्यकर्ताहरुलाई काजीको पदवी दिएर गुलाम बनाएका छन । तिनका काजीहरू यदि गुलामी गर्दैन थिए भने बिरबल मन्त्रीले जस्तै गरि बाङ्गोलाई बाङ्गो र सिधालाई सिधा भन्न सक्ने हिम्मत गर्थे होलान ।

जबसम्म नेपालको जनता दखि तिनका भेडारुपी कार्यकर्ताहरुले बिदेसिको काजीहरूलाई चिन्दैनन र ति काजिहरुले देखाएको अस्टबक्रे रुखलाई अन्धो बनेर ‘सिधा हो सिधा हो’ भनेर सहि थाप्छन तबसम्म देस अहिलेकै जस्तो कठिन परिस्थिमा गुज्रिने रहनेछ । ताल परेको खण्डमा सिक्किमको नियति नभोग्ला भन्न पनि सकिदैन ।

देशमा शान्ति सुरक्षा अमन चयन कायम राख्ने देखि बिकासको मूल फुटाउने हो भने पार्टीका नेताहरुको अन्धभक्त बन्न हुँदैन । त्यसो गर्नलाई देशमा पुन: २०४७ सालको संबिधान ब्युँताउन दवाव किन नदिने ? अब पनि पार्टीको अन्धभक्त बन्न नछोड्ने हो भने देस खत्तम भयो, नेताहरुले देस बिगारे । फलाना पार्टी नराम्रो, फलाना पार्टी पो ठिक हो कि भन्ने बानि त्याग्न सक्नु पर्छ भन्ने यो पंक्तिकारको राय हो ।

मिति: २०७८/०२/२९, शनिवार ।

चुरे दोहन, दोषी को ?

Written By खांट्टी कुरा on Saturday, June 05, 2021 | June 05, 2021


तस्विर साभार: गुगल सर्च
-जनकमान डंगोल 

सरकारले आ.ब २०७८/७९ को बजेट घोषणा गर्यो । बजेटमा गिटी  ढुंगा निकासी गरेर बजेट घाटा कम गराउने भन्ने शब्दलाई अर्थमन्त्री बाट बाचन भयो । चुरे दोहन गरेर सरकारले मदेस मरुभूमि बनाउनने भयो भन्दै कांग्रेस देखि कम्युनिस्ट हुँदै मदेसी घटकले समेत बिरोध गरे । बिरोध हुँदैछ र सम्मानित सर्बोच्च अदालतमा उजुरी समेत परि सकिएको छ ।

पंक्तिकारले समय समयमा पूर्व पश्चिम राजमार्गको यात्रा गर्ने गरेको छ । धेरै टाढा नजाउँ । बारा जिल्लाको पथलैया देखि पूर्वको कोशी ब्यारेज सम्मको खण्डमा पर्ने पुलहरू हेरे पुग्छ । नदि दोहनले कतिपय पुलहरु जिर्ण भै सकेका छन ।

२०४६ सालमा देशमा प्रजातन्त्र आयो । प्रजातन्त्र आए पछी जनताको उन्नति हुन्छ भनियो । उन्नति भनेको रोजगार होला ।

अहिले कांग्रेसको सभापति शेर बहादुर देउवा देखि एमाले पार्टीबाट निकालाबासमा परेका माधब कुमार नेपाल हुन या अन्य छुटभैय्ये दल ति सबैका आफ्ना कार्यकर्ता छन र तिनै कार्यकर्ताहरुले ठेक्का पट्टा देखि अन्य ब्यापार ब्यबसायको काम गर्दै आफु पनि पालेका छन र पार्टी र नेताको खर्च पनि धानेका छन ।

तस्विर साभार: गुगल सर्च


चुरे मात्र किन नदि खोला देखि खहरे होला हुँदै सिमेन्ट उधोगको नाउँमा पुरै पहाड फोडिएको छन । सिमेन्ट बनाउने कच्चा पदार्थ आधा भन्दा बढी निकासी हुने पनि भारत नै हो । २०४६ भन्दा अगाडी नेपालमा सरकारी हिमाल, हेटौडा र उदयपुर बाहेक अरु सिमेन्ट कारखाना थिएन । अहिले पंक्तिकारको गृह जिल्ला  मकवानपुरमा सरकारी एक र निजि दुई गरि तिन तिन वटा सिमेन्ट कारखाना संचालनमा आएको छ । सिमेन्टलाई चाहिने चुन ढुंगा हो । चुरे बिनास देख्नेले अरु पहाड नांगिएको किन देख्दैनन ?
तस्विर साभार: गुगल सर्च
तस्विर साभार: गुगल सर्च

सिमेन्टको लागी बोकिने ढुंगा हुन वा चुरेको लागी बोकिने गीटि  बालुवा ति सबै भारि सवारी साधनहरु लगानी गर्ने पार्टीका ठुला नेता देखि तिनका कार्यकर्ताहरु छन । आज आएर कांग्रेसको मुखिया देखि कम्युनिस्ट, मदेसीको नेताले चुरे सक्किन लाग्यो भनेर पिर त माने तर पहाड देखि नदि दोहन गर्ने तिनका नेता देखि कार्यकर्तालाई पहाड मास्नु हुन्न, नदि दोहन गर्न पाइदैन भनेर भन्नचै किन सकेनन ?

प्रजातन्त्रको जननी नेपाली कांग्रेसको भविस्य अव कता ?

Written By खांट्टी कुरा on Friday, June 04, 2021 | June 04, 2021

बाजेले खाएको घ्यू हेर हाम्रो हातमा अझै  बसाउदै छ भने जस्तै गरि नेपालमा राणा शाही फालेर २००७ सालमा प्रजातन्त्रको स्थापना हामीले गरेका हौ भनेर नेपाली कांग्रेसले अझै पनि गर्व साथ भन्ने गर्छन ।  कुरा सहि पनि हो ।

छिमेकी भारतमा पनि अंग्रेज बिरुद्धको जेहाद भारतीय कांग्रेसले नै गरेको हो । बितेको महिना पश्चिम बंगालको चुनावमा कांग्रेस पार्टीले खाता समेत खोल्न सकेन । कुनै समय सिंगो भारतमा एकछत्र शासन चलाएको कांग्रेस आज दयनीय अवस्थामा पुगेको छ ।

नेपाली कांग्रेसलाई बहुमत कहिले पनि पच्दैन । जनताले प्रजातन्त्र स्थापना गरेको पार्टी भनेर माया गर्दै बहुमतमा पटक पटक पुर्याएको हो । जनताको मतको कदर गर्न कांग्रेसले कहिले पनि सिकेन । सत्तामा पुग्ने बित्तिक्कै रास्ट्रघात गर्न कांग्रेसले कहिले पनि सरम मानेको छैन । कांग्रेसकै नक्कल अहिले कम्युनिस्टको सर्खारले गर्दैछ ।


कांग्रेसको जन्मदाताहरु मध्येको एक जननायक स्व. बि.पी ले आफु बाँचुन्जेल कम्युनिस्टको संगत कहिले पनि गरेनन र आफ्नाहरु लाई पनि गर्न दिएनन । कम्युनिस्टको संगत गर्नु हुन्न भन्ने अटल बिचार बोकेको बि.पी को देहान्त पछी स्व.गणेशमान, गिरिजा र भटराईले नेपालबाट जसरि पनि पन्चायत फाल्नु पर्छ भनेर कम्युनिस्टलाई साथ दिंदा आज देशको हविगत के भएको छ त्यो बयान गर्नु नपर्ला ।

स्व.बि.पी ले देशलाई संकट पर्दा राजाको गर्धन मुनि मेरो माथि हुन्छ भने । तिनैका अनुयायीहरुले कम्युनिस्ट संग मिलेर पहिला पन्चायत पछी राजतन्त्र नै फाले । पन्चायत फाल्नु पर्छ तर राजतन्त्र फाल्नु हुन्न भन्ने आफ्ना जन्मदाताको आदेशको बर्खिलाप गर्दा आज कांग्रेस पार्टी कम्युनिस्ट लंगौटी समातेर हिंड्नु पर्ने स्थितिमा पुगेको देखियो ।

अहिले छिमेकी भारतमा कांग्रेस पार्टीले आफ्नो अस्तित्व जोगाउन विभिन्न दलहरु संग सम्झौता गर्न बाध्य हुनु परेको छ । नेपालमा पनि ठ्याक्कै त्यसैको नक्कल देखिदैछ ।

अब आउने चुनावमा महागठबन्धन गरेर भाग लिने योजना बन्दैछ भनेर मिडियाहरुमा समाचार आएको छ । ने.क.पा माओबादी केन्द्र कम्युनिस्ट, ने.क.पा एमालेको माधव झलनाथ समुह कम्युनिस्ट, जनमोर्चा कम्युनिस्ट, जनता समाजबादी पार्टीको उपेन्द्र बाबुराम कम्युनिस्ट पार्टीको उत्पादन, अन्य साना बाम दलहरु पनि कम्युनिस्ट । यी कम्युनिस्टहरुको हुलमा कांग्रेस मिस्सिनु भनेको कागको बथानमा बकुल्ला मिस्सिनु हैन र ?

कम्युनिस्ट पार्टीको रास्ट्र र रास्ट्रियता हुँदैन । सिंगो विश्वको कम्युनिस्ट एक हौ भन्ने मान्यता बोकेका छन । क्रान्ति र युद्ध बाहेक अरु सिकेका हुँदैनन । क्रान्ति गरेर प्रजातन्त्र स्थापना अझ त्यतिले पनि नपुगेर कम्युनिस्टको लहलहैमा लागेर राजतन्त्र फाले पछी देश र जनताको विकासमा लाग्नु पर्नेमा सत्ताको लोभमा एकले आर्कालाई सिध्याउने कम्युनिस्टको खेलमा कांग्रेस पार्टी पनि मिस्सिनु देश र जनताको लागी शुभ संकेत पक्कै पनि हैन ।

कांग्रेस पार्टीले आफुलाई हिजोको स्थानमा पुर्याउन चहान्छन भने कम्युनिस्टको पछी लाग्न छाडेर जनता सामु गएर हामीले गल्ति गर्यौ, अब हामि त्यस्तो गल्ति गर्दैनौ । देशको लागी हिन्दुधर्म सहितको राजतन्त्र पुन:स्थापना गर्छौ भन्ने हो भने जनताले फेरी नेपाली कांग्रेसलाई आँखाको नानि बनाएर हृदयमा सजाउनेमा कुनै दुईमत छैन भन्ने यो पंक्तिकारको ठम्याई हो ।

स्वदेस नेपाल डटकममा मिति २०७८/०२/२१ गते प्रकाशित !

 

 
Support : Creating Website | Johny Template | Mas Template
Copyright © 2011. खांट्टी कुरा - All Rights Reserved
Template Created by Creating Website Published by Mas Template
Proudly powered by Blogger